Yanlışlıkla oldu!İstemeden bozmuştum saçımı!
Herşey üst üste gelmişti.Durduramadım kendimi.
Saçımın bozulması yetmemiş gibi kol düğmelerimi koparırcasına açmıştım.Sıkıyordu çünkü bileklerimi!Üst kattaki pembe renkli duvarları olan harûkulade odamdan aşağı doğru yuvarlanırcasına inmiştim.Umarım bir zarar vermemişimdir enfes basamaklara!
Mutfakta annem yemek yapıyor ve yemekte yiyeceğimiz tavuğun içini bir güzel boşaltıyordu.Babam ise gazete okuyordu salonda.Hızlıca aralarından geçtim,muhteşem el yapımı ihtişamlı beyaz dış kapıyı açtım ve evden koşarak çıktım,arkadan kapıyı kapamadan!Caddeye kadar koştuktan sonra arkama döndüm yine istemeden.Akıl almaz şahanelikteki ailemi dışarıya çıkmış buldum!Annem gülümseyerek göğe, babam bahçemizde yetiştirdiği ayçiçeklerine bakıyordu.Ben tekrar kafamı caddeye çevirdim.Sağa baktım ,sola baktım sağımda kalan sol yola saptım!
Düşlediğim ormana girdiğimde ilk dikkat ettiğim şey tepedeki gri bulutların güzel kasabamıza girmeye çalışıyor olduğuydu.Ama biz sevgi doluyduk!İnançlıydık!Bulutlar başarısız oluyordu her seferinde,sinirlenip gürlüyor ve sonunda oturup ağlıyorlardı!”Ama yeter artık!Çok ıslandım ve üsüdüm, ağlamayı kesin!” dedim,anlamadılar.Biraz yürüdüm.Ağaçların kökleri kalınlaştıkça güneş alçalıyordu,hava kararıyordu.Hırka sıktı!Hava çok soğuk ama hırka rahatsız ediyor beni.Çıkaramam hırkamı,kaybolabilir.Eve dönemem annem beni öldürür!Öldürmezki sever beni annem!Hemde çok sever…
Aslında fazla ilerleyemeyeceğim galiba.Korkuyorum.İlerisi çok karanlık değil.Aslında çok sevdim burayı.Çünkü bana çok tatlı bir his veriyor.Karşımda ağaçların ince gövdeleri arasından gözüken şirin kasabamız ,arka tarafımda ise derin ama karanlık olmayan gri bir orman…Biraz korku var ama en ufacık bir olayda kasabamıza kacabileceğimi bilmem beni çok mutlu ediyor! Evden içeri girerken annemin üzerine atlayabilirim,babam yanıma gelir kafamı okşar!Şahane!Şimdi evime gidiyorum ve evden çıkarken dış kapıyı arkamdan kapatmadığım için annemden özür diliyorum! Ve hayalini kurduğum gibi annemin boynuna atlıyorum!
Koşuyorum hiç durmadan! Merhaba paslı tren! Merhaba kasap amca! Merhaba Ayçicekleri! Merhaba güneş! Selam misyoner amca! Kuzu kardeş!Kuşçuklar!
Anne!!!Anne??Ölmüş…..Tamam…Şimdi ne yapıyorduk? Evet..Aynen annemin içini boşalttığı tavuk gibi bizde annemin içini boşaltacağız! Tabi sonra içini pamukla doldurup terzi amcaya satacağız!Annem çok güzel kadındır! Vitrinde çok güzel durur.Ne kadar güzel gülümsüyor!..
Neyse annem sonunda vitrinde!Tüm kasaba çok mutlu annemi vitrinde görmekten.Terzi amcanın diktiği giysiler şu aralar çok satılıyor!Annem bence en iyi vitrin mankeni oldu! Çok mutluyum.
Umarım cennete gitmiştir!
