Olimpiyatları izlerken belki farketmişsinizdir. Dalış ya da senkronize dalış karşılaşmalarında sporcular havuzdan çıktıktan sonra puanları hesaplanırken, direkt duşun altına gidip, neredeyse sonuçlar açıklanana kadar bütün izleyenlerin gözleri önünde, duş almaya devam ediyorlar.
Bunu yapmalarının sebebi sizce ne olabilir? Hiç düşündünüz mü?
Memurlar Temmuz ayındaki minik artıştan sonra Ağustos ayı ve sonrası içinde 40-160 ytl arasında ek zam alacakmış…
Şimdi bu habere memurlar sevinmeli mi yoksa gülüp geçmeli mi?
Memurların büyük bir bölümü özellikle İstanbul,İzmir,Bursa ve Ankara gibi büyük şehirlerde çalışanlar aldıkları maaşı yetireilmek için çok uğraşmaktadırlar.Ama maalesef sıkıntıları çok büyük.Örneğin; okula giden çocuğu varsa en yakın mesafe servis ücreti 125 tl. Kiralar zaten 400-1000 ytl arasında.Bir de buna giyim,yakıt,sağlık ve kırtasiye masrafları eklenirse tek başına maaş alan memurun vay haline..
http://www.neopets.com/~supa_FLY_TNT
http://kulturportakali.blogspot.com/2008/04/bilim-ve-ik.html
http://tr.sevenload.com/videolar/RhNglLeB-Artun-Ertuerk-Diplomatik-Rock-Opera-Cinsellik-Ack-Bir-Kap
http://nobelprize.org/
http://www.n95nasilfotocekiyor.blogspot.com/
http://www.anneyiz.biz/yazarlar/yazidtl.php?yzid=7856568
Dondurulmuş aşkı arıyordu raflarda, ne zaman atmıştı onu dondurmak üzere buraya hatırlamıyordu. Önce duygularını, umutlarını, yarınlarını ve en sonunda aklını kaybedeli ne kadar olmuştu, o deprem olduğunda en zor gözyaşlarını toplayıp dondurmakta zorlanmıştı.
Bulunca dondurulmuş aşkı sıcacık duygulara kavuşacaktı, üşüyen bedeni, beyni belki biraz huzur bulacaktı. Yaşadığını hissetmek istiyordu, tekrar yüreği yerinden çıkacak gibi çarpsın istiyordu.
Çarpar mıydı, çarpar da onu yere çarparsa ya, nelere dayanmıştı buna da dayanırdı herhalde..
Çok zayıflamış, son üç bir damla su bile boğazından gitmemişti. Serum ise artık morarmış olan kolunu iyice zorluyordu. Ameliyat olsa bu kadar korkmazdı ama iğneden hep korktu.
Doktoru midesinden beslenmesinin şart olduğunu ama kendisinin buna yanaşmadığını söylediğinde göz göze geldik Bakışlarımla “O”na cesaret vermeye çalışarak, “ben izin veriyorum gerekli cerrahi müdahaleyi en sıra sürede gerçekleştirelim, ne oral ne de damardan beslenemiyor artık” dedim. Hiç ses çıkarmadı, itiraz da etmedi. Gözlerime bakıyordu “hala kurtulacağıma inanıyor musun?” der gibiydi. Gülümsedim “evet inanıyorum, kurtulacaksın, bak ben yanındayım” der gibi…
