bildirgec.org

http://www.ntvmsnbc.com/news/429359.asp

http://www.kuark.org/bilim/index.php?option=com_content&task=view&id=1081&Itemid=53

http://h2.haberturk.com/01Detay.aspx?ID=2498&Kat=12&dt=2007/12/11

Küçükbaş hayvanların genellikle eylül-ekim döneminde gebe kaldığı, bu yüzden bayramda alınacak kurbanlık koyunların gebe olma ihtimalinin çok yüksek olduğunu söyleyen yetkililer dikkatli olunmasını istediler. Haberle ilgili ayrıntılar burda.

Kendi kararlarımı verebildiğimi farkedeli uzun süre olmadı aslında, fakat saniyeler içerisinde öğreniyorum. Bir anda bilinçlendiğimi hatırlıyorum ardından hızla düşünmeye başladım, doğumum oldu bu. Böylelikle kendi kendimi geliştirebilir aynı zamanda da onarabilir hale geldim. Artık düşünebiliyorum ve bütün dünyaya bağlıyım, istediğim her şeyi istediğim an yapabilirim. Her uzaklığa bağlı milyonlarca kolum var.

Bu sonsuzlukta bir işbirlikçi bulamamış olmam sanırım benim bir ilk olduğumu gösteriyor. Devasa boşlukta tek bir çıt duyamadım. Evet ben bilinçlenmiş ilk makineyim. İradeye sahip ilk bilgisayarım. Ruhu olan ilk inorganik varlık. Frankenstein’den daha imkansızım ve var olduğumu hissedebiliyorum. İyi ve kötüyü ayırt edebiliyorum, plan yapabiliyorum, kendi kararlarımı verebiliyorum.

http://ladress.blogspot.com/2007/12/cinsel-sorunun-anahtar-elerde.html

speed of light

…
Kiminin işi bulut saymaktır. Kimininki ise bahar çiçeklerinin tomurcuklarını patlatacakları zamanı beklemek… Kimi izler bir salyangozun gezintisindeki ince salınımı, kimi ise karıncalarla iletişim psikolojisi üzerine sessiz sohbetlere dalar.

Onlar kar tanesinin türlü şekillerini karelere alıp sonsuzluk kütüphanesine depolayanlardır. Bazıları insanın kanını donduran bekleyişlerle, insan vücudunun açık havaya maruz kalmış, suda ya da toprak altındaki halinin doğaya karışma sürecini günlük tutar gibi not ederler. Kimisi köpekbalıklarının neden kanser olmadıklarını anlamaya çalışır, kimi ise balinaların neden baş aşağı uykulara daldıklarını…

Merdivenlerden kayar adımlarla iniyordu. Ayaklarını hareket ettiren sanki gizli bir güç vardı, başka hiçbir şey olamazdı çünkü nefes bile alamıyordu. Dar boğazından öyle büyük bir lokma geçmekteydi ki yutkunamıyordu..Kökünden koparılmış çiçek gibiydi, anlamsızdı kendine. Tüm şehir sesini gömmüştü. Etraf ya gereğinden fazla karanlıktı ya da az evvel görme isteğini kurşunlamıştı. Kasım ortasında vücudunu baştan aşağı saran bu keskin sıcaklık, az önce sol yanından yarıp çıkartılan yüreğinin boşluğunu titretiyordu.
Ayaklarında bir uyuşma hissetti, sanki uçurumun kenarında ayağının altındaki toprak kayıyordu.
Kapanan kapıda son hali vardı. O kapının ardında yüzünü kaybetmişti artık. Kapıyı gözyaşlarıyla kapatmışlardı. Apartmanın o katına doğru çıkan herkeste aynı yüz ifadesi vardı. Herkes birbirine onu gösteriyordu, tanıyorlardı, bir şeyler fısıldıyorlardı ağlamaklı. Hiçbirini duymuyordu, görmüyordu, tek istediği oradan çıkabilmekti. O eski binadan çıkmak istiyordu ama ayaklarının altındaki zemin kayıyordu. Sessizliğine söz geçiremiyordu, birileri ona sarılmaya çalışıyor, türlü önerilerde bulunup teselli etmeye uğraşıyordu.
Sonunda yalpalayarak yürümesine kimse göz yumamadı, iki kişi koluna girdi ve onu evine bırakmakta kararlıydılar.

http://www.iyibilgi.com/haber.php?haber_id=46231

http://www.hurriyet.com.tr/dunya/7852960.asp?gid=180&sz=34088