Hafif bir ilkbahar yeli var dışarıda
Her akşamın bir sabahı
Her sabahın bir akşamı olduğu gibi
Yine akşamı oldu yağmur ile başlayan bir İstanbul sabahının.
Ve ben!
Her zamanki gibi evimde
Yalnızlığıma büründüm sarılar içindeki duvarlar arasında
Bir yanımda kendi kendine yanarak biten sigaram
Diğer yanımda hatıralarım boylu boyunca.
Yanık tütsü kokularıyla gömüldüm yalnızlığıma
Dirhem dirhem yaşadıklarımı, yakınmalarımı
Ve aştığım engelleri düşündüm
Göz pınarlarımda biriken damlacıkların
Yanaklarıma düştüğünü hissettim birden.
İrkildim!
Yanaklarımda hissettiğim ıslaklıkla
Kendime geldim.
Her cihete baktım; suskunluk…
İnadına konuştum
Ne yaptığımı sordum kendi kendime
Hatıralarımla kaybolacak kadar aciz miydim(?) Diye!
Ve toparlandım.
Bir sonbahar akşamı aldığım kararlar geldi aklıma
Doğru yapmışım diye hayıflandım usulca
Şükrettim Allah’ıma
Bana dayanma gücü verdiği için
Bana yaşamak istediğim hayatı sunduğu için
BEYAZVESEN