Hafif bir ilkbahar yeli var dışarıdaHer akşamın bir sabahıHer sabahın bir akşamı olduğu gibiYine akşamı oldu yağmur ile başlayan bir İstanbul sabahının.Ve ben!Her zamanki gibi evimdeYalnızlığıma büründüm sarılar içindeki duvarlar arasındaBir yanımda kendi kendine yanarak biten sigaramDiğer yanımda hatıralarım boylu boyunca.Yanık tütsü kokularıyla gömüldüm yalnızlığımaDirhem dirhem yaşadıklarımı, yakınmalarımıVe aştığım engelleri düşündümGöz pınarlarımda biriken damlacıklarınYanaklarıma düştüğünü hissettim birden.İrkildim!Yanaklarımda hissettiğim ıslaklıklaKendime geldim.Her cihete baktım; suskunluk…İnadına konuştumNe yaptığımı sordum kendi kendimeHatıralarımla kaybolacak kadar aciz miydim(?) Diye!Ve toparlandım.Bir sonbahar akşamı aldığım kararlar geldi aklımaDoğru yapmışım diye hayıflandım usulcaŞükrettim Allah’ımaBana dayanma gücü verdiği içinBana yaşamak istediğim hayatı sunduğu içinBEYAZVESEN