Yaşam ağır bir gerçek. Önceki enkarnelerinden topladığın bir iz.
Taşıyabilene ne ala. Gerçek, öncelikle kabullenmek içindir ki; bazen en ızdırap verici olan da budur.
İddia ettiğim her şey yalan. Bu böyle olur mu hiç dediğim her şeyde gördüm ki, durum hiç de öyle değilmiş. Biliyorum dediklerim komple palavra çıktı. Ben yanıldım. Dünyaya karşı atıp tuttum, tükürdüklerimi yaladım. Komple ziyanmışım.
Son söz uçtu.
Yıllar önce bir kırlangıç konmuştu pencereye yalanmış, rüyaymış…
Düştü pencereden bir kadın. Miyavlayan ve başka şey bilmeyen bir kedi sırnaşarak, sürünerek ahşap sehpanın altına sokuldu, mutlu dünyasını herkese göztermek istercesine…
-Bugün şarkılar çalınmıyor farkettin mi?
-Tabii fark ettim, bugün bizim evlilik yıldönümümüz.
-Ne kadar espritüelsin.
-Hadi kahvaltı yapalım.
-Canım istemiyor.
-Canının istediği birşey var mı?
-Canımın neyi istemediğini söyleyebilirim.
– Neymiş o?
-SEN.
Requem- filozofumdu. ‘Var mı böyle biri, gerçek mi acaba?’ dediğimdi…
Sebep benim, kalmasına da gitmesine de.
Tanıdığım ilk gün -deli etkilendik.- O etki büyü gibiydi. Gitti, aradan iki yıl geçti. Etkisi azaldı, bitti hatta desem; yalan! Yok öyle birşey.
Sanki kopmadık. Sanki parçalanmadı, evrende atomlarımız farklı kıtalara dağılıp, birbirimizi unutup, yaşama öyle ediyor olduğumuz, yalan!
Ankara. O şehir ki, her gün sokaklarını arşınladığın, bir ton gereksiz adamla karşılaştığın şehrin… ‘Her küçük adım, uzak diyarların sebebi değil mi?’ Görülmez mi o kalp- o ruh- o yürek/ o tutku tekrar?
Ruh durur bazen. Zaman da akmaz. O anlar da yalnız bir parça müzik vardır, bir parça matem… -Neye olduğu belli olmayan-
An durur ya, bir gece yarısı, gökte yıldızlar varken, gök lacivertten; yüreğin laciverde yakınken; Özlem Tekin bağırır bir yandan: ‘Yazmamışlar kaderimi kimseyle…’
‘Bu şarkı bana yazılmış olmalı ya da bu kadın beni hissetti, yazdı.’ dersin.
Bir iç geçirirsin, bir sigara yakıp üfler gibi içli hissedersin kendini. Oysa hiç sigara içmemişsindir. Uzaklardan bir kadın sesi duyarsın, bir şarap kadehi yere düşer, tuz buz olur; kadının gözünden bir damla yaş süzülür, duyacağını hiç ummadığı söz kulaklarında çınlar; bilmiyordur ki, bir yüzyıl çınlayacaktır o laf, o an…
http://www.donusumkonagi.net/kose_yazisi.asp?id=388&baslik=aşk_bizi_terk_eyleydi
http://www.maksimum.com/maksiclub/haber/107/9396.php
Şu gelin kaynana programları yok mu sırf onun yüzünden bir çok ailenin yıkılma eşiğinde olduğunu duydum ve biliyorum.Tv de kaynana gelinini veya damadını kötülüyor.Seyircilerde de ister istemez etkileniyor. Kaynana semra vardı hatırlarsınız şahsın biri kaynanamla aramızda hiç bir sorun yoktu sırf böyle programlar yüzünden aramız açıldı.Dediğine şahit oldum ve tvlerde de seyrettim.Tvlerde bağırarak sorunların çözüleceğini zannediyorlar
Bu yazıda, karşılık veren aşk yahut karşılığı olmayan aşkın âlametlerini cinsiyetlerin üzerinde arıyor, daha doğrusu kişilerin fiziksel özelliklerinde özellikle bakışlarında ve yüz mimiklerinde yaşanılan aşkın karşılıklı olup olmadığı araştırılmış.
Buradan hareketle rahatlıkla sorabiliriz; aşk karşılıklı olmak zorunda mıdır?
Tek taraflı aşk olabilse de, sınırları nelerdir?
Bence insan aşkına karşılık bulamayabilir, illâ her halükârda cicili bicili, karşılıklı, şen bir aşk yaşanma şansı her zaman mümkün olmayabilir…
Araştırmacıların daha önceden kızların erkeklere göre yabancı dilde süper yeteneği olduğunu kabul etmelerine karşın, şimdiye kadar kimse biyolojik olarak aralarındaki farklılıkları açıklayamamıştı.
Northwestern üniversitesi ve Haifa üniversitesi dil öğrenme sürecinde erkeklerde ve kızlarda beynin farklı bölgelerinin çalıştığını ilk kez ortaya çıkardılar.
31 erkek ve 31 kadın beyinleri üzerinde fMRI cihazı ile yapılan araştırmalar neticesinde konuşma ve yazma yetileri esnasında beynin hangi bölümlerinin çalıştıkları belirlendi. Daha sonra hatta tek cinsiyetli sınıflardaki dil eğitiminin daha başarılı olabileceği desteklendi.
MODİFİYE HAYATLAR
Bir ömür. Hiç bulamadığım adam, hiç bulamadığım kadın.
Kaybolmuşuz birbirimizin içinde.
Birbirimizi HİÇ anlamadan birbirimizin içinden geçmişiz. Birbirimiz bitirmişiz.
Kendimiz bitmişiz. Ömrümüz- ömrüm geçti. Elim-izde hiç bir şey yok. YOK.
nedir bu? Neyi arıyoruz?
Kaybolduğumuz yollarda kendimizi bulsak kaybettiklerimize DEĞER diyeceğim.
Ne kaldı? Pinhani’nin dediği gibi ne kaldı kalabalıktan?? Kim?
Tortu sadece. Kalıntı. Boudrillard’ın dediği gibi sadece kalıntıdan ibaret yaşadıklarımız. Anlama ulaşamadan modifiye edilmiş zırhlı hayatlarımızda kendimizi kaybederken, kazanacağımıza geriye kalan yalnız, kalıntı oluyor şimdilerde.
