bildirgec.org

Düğün günü… Zaten duygular tavan yapmış, damadın gelinin odasına girmesi yasak. Gelinliği, saçı başı […]

İşte karşınızda düğün hazırlıklarının hepsi ile kendi ilgilenip, tamamen “el yapımı” bir düğün hazırlayan […]

Hint bir gelin, Amerikalı bir damat ve onların düğünlerini hayal etsenize… Her iki kültürden […]

Montecito’da yapılan bir düğün görsellerine denk geldim, ilham alınacak ne çok şey var… Amsale […]

Fotoğrafçı David Burton “İtalyan düğünleri” konseptli bir çalışma hazırlamış, Elle Bride için. Gelinlik modellerine, […]

Sanki bulutların içindeymiş havası vermiyor mu size de? Yakası tülle bağlanmış bu fildişi renkli […]

Bugün sabah tam televizyon izlerken evin telefonu çaldı uzun uzun, açtım; annem arıyordu. Emoş’umun dün gece öldüğünü ve bugün cenazenin kalkacağını haber verdi. Bundan bir kaç gün önce de geçirdiği beyin ameliyatından sonra beyin kanaması geçirdiğini ve bir türlü uyanamadığını zaten biliyordum ama yine de olduğum yerde kaldım, elimde telefon ahizesi …
Söylenecek hiçbir sözün kalmadığı yalnızca gözyaşlarının sessiz akışının başladığı andı o an. Yutkunamadım, sadece ağladım ağladım ve Emoş’la geçen anılarımı anımsadım. Birbirimize baktığımız kahve falları ve şen kahkaları geldi kulağıma hemen. Güzel kocaman yeşil gözleri bembeyaz teniyle dünyanın en tatlı tontonuydu Emoş’um. Her sarıldığında bana, içten sarılırdı; yumuşacıktı, içtendi benim komşu teyzemdi O.

Dün bir yakınımın nikahı vardı…

Lakin ne zaman aklıma geldi, gecenin 3’ünde. Bravo bana. Oysa maillerimden silmemiştim davetiyesini. Gözümden kaçmasın diye.

Ama cumartesi maillerime bakmayı verdim ve gidivermiş. Tamam, oldu da; ben şimdi unuttum nasıl diyeceğim?

Rezil oldum. Tamam oldu bir kez de bunun şimdi yaptırımı olacak ya, ne desem acaba?

Elbette biliyorum, unutmak rezil bir durum. Önemsememişsiniz demek ki, diyecek. Hayır, herşey aklımdaydı, o gün gitmiş.

kimileri farklılık oluşturmak için bunu yaparken kimileride kendi mesleği ile iç içe olmak istiyor.ve sonunda aşağıdaki hoş manzaralar ortaya çıkıyor.

kaynak

Hava karardıktan sonra kalkmak aklına geldi. İleride tarlalar uzanıyor. Sağ yanında ayazma, yüksek otlar. Yolun aşağısından, derenin mezarlık yanı tarafından çıngırak sesleri geliyor. Havlamalar. Ezan çoktan okundu. Bir kalkacak oldu, bir kalkmayacak. Bir şey de hazırlamadı daha. Ne desin gidince. Ertesi gün Anafor’un kahvesinde duyulur artık. Gündüz vakti; Şevki’nin oğluyla Yakup’un yanına kıçın kıçın yanaştığı. Yanaştığı değil. Bilmiyorlar onu bilmiyorlar. Korkak değil. Adam aslında adam. Ama gösteremiyor. Selam verdi. Almazlar. Almasınlar. Aldılar ama bu sefer. ‘Aleykümselam Çopur. Gelsene be ne duruyon’ Gitmeyecek. Çağırdılar diye gitmek mi lazım. Babası olmasa daha iyi ya. Babası var. Çok kızıyor. Babası görmese arkadaşlarını. ‘Ben sana gitme demedim mi o deyyusların yanına!’ Turan’ın kahvede yakalandı geçende. Ümmühan’ın torunuyla bakkalın oğlu da var aralarında.