bildirgec.org

Bugün sabah tam televizyon izlerken evin telefonu çaldı uzun uzun, açtım; annem arıyordu. Emoş’umun dün gece öldüğünü ve bugün cenazenin kalkacağını haber verdi. Bundan bir kaç gün önce de geçirdiği beyin ameliyatından sonra beyin kanaması geçirdiğini ve bir türlü uyanamadığını zaten biliyordum ama yine de olduğum yerde kaldım, elimde telefon ahizesi …
Söylenecek hiçbir sözün kalmadığı yalnızca gözyaşlarının sessiz akışının başladığı andı o an. Yutkunamadım, sadece ağladım ağladım ve Emoş’la geçen anılarımı anımsadım. Birbirimize baktığımız kahve falları ve şen kahkaları geldi kulağıma hemen. Güzel kocaman yeşil gözleri bembeyaz teniyle dünyanın en tatlı tontonuydu Emoş’um. Her sarıldığında bana, içten sarılırdı; yumuşacıktı, içtendi benim komşu teyzemdi O.

Dün bir yakınımın nikahı vardı…

Lakin ne zaman aklıma geldi, gecenin 3’ünde. Bravo bana. Oysa maillerimden silmemiştim davetiyesini. Gözümden kaçmasın diye.

Ama cumartesi maillerime bakmayı verdim ve gidivermiş. Tamam, oldu da; ben şimdi unuttum nasıl diyeceğim?

Rezil oldum. Tamam oldu bir kez de bunun şimdi yaptırımı olacak ya, ne desem acaba?

Elbette biliyorum, unutmak rezil bir durum. Önemsememişsiniz demek ki, diyecek. Hayır, herşey aklımdaydı, o gün gitmiş.

kimileri farklılık oluşturmak için bunu yaparken kimileride kendi mesleği ile iç içe olmak istiyor.ve sonunda aşağıdaki hoş manzaralar ortaya çıkıyor.

kaynak

Hava karardıktan sonra kalkmak aklına geldi. İleride tarlalar uzanıyor. Sağ yanında ayazma, yüksek otlar. Yolun aşağısından, derenin mezarlık yanı tarafından çıngırak sesleri geliyor. Havlamalar. Ezan çoktan okundu. Bir kalkacak oldu, bir kalkmayacak. Bir şey de hazırlamadı daha. Ne desin gidince. Ertesi gün Anafor’un kahvesinde duyulur artık. Gündüz vakti; Şevki’nin oğluyla Yakup’un yanına kıçın kıçın yanaştığı. Yanaştığı değil. Bilmiyorlar onu bilmiyorlar. Korkak değil. Adam aslında adam. Ama gösteremiyor. Selam verdi. Almazlar. Almasınlar. Aldılar ama bu sefer. ‘Aleykümselam Çopur. Gelsene be ne duruyon’ Gitmeyecek. Çağırdılar diye gitmek mi lazım. Babası olmasa daha iyi ya. Babası var. Çok kızıyor. Babası görmese arkadaşlarını. ‘Ben sana gitme demedim mi o deyyusların yanına!’ Turan’ın kahvede yakalandı geçende. Ümmühan’ın torunuyla bakkalın oğlu da var aralarında.

Kızgın suların üzerinde yürüyorum. Sessiz sakin bir durgunluk… Dört yan yakamoz desem, yalan değil…

Benim için farklı desem, hiç yalan değil. Ben, sürekli aşk arayan kadın olmadım. Yazmamışlar/ yazmamışım’ diyerek çekilen kadındım. Sustum. Pus oldum. Özlem Tekin’in yazmamışlar şarkısını söyleyen/ içselleştiren kadındım.

Sesi içinde yankılanan, kendi sesinden dünyanın sesini duyamayan kadındım. Şiir yazan, çizen, bakan, düşünen kadındım. Kadınlığı, içinde patlayan kadındım. Bu dünyaya uzaktım, çok uzaklara ise çoktan yakındım; doğuştan böyleydim.

Uzakları yakınları, buradakilere benzemeyen kadındım. Sustum, pus oldum. Konuştum, gördüm ki; şarkılar dahi daha coşkulu insanlardan; biz öylesine yüzeyselleşmişiz ki, sussak kâfi gelir yüreğe…

hepimizin hemen her düğünde karşılaştığı,kimimizin dikkatini çeken kimimizin dikkat etmediği insalar;düğün fotoğrafçıları.aslında meslekleri nedir ne ile uğraşırlar hiç bilmiyoruz.onları sadece elinde fotoğraf makinaları ve basmış oldukları fotoğraflarla görüyoruz.belki o gün orada kalabalığın içerisinde bulunan en önemsiz insanlar ama o önemli günü ölümsüzleştiren en önemli insanlardır aslında.bütün çümbüşün içerinde herkesden farklı bir çümbüş yaşanır düğün fotoğrafçılarında;çektikleri fotoğrafları misafirler gitmeden onlara ulaştırabilmek.çoğu göründüğü gibi sadece 2. bir iş olarak yapmazlar bu mesleği.ekmek parasını çıkartırlar bu işle.tek beklentileri daha çok insanın evlenmesi,daha çok mutluklara şahit olmak ve bu mutluklardan para kazanarak kendini mutlu etmek.aslında kendi mutlukları başka insanların mutluğundan geçer.yaptıkları işe ve gösterdikleri özveriden dolayı saygıyı hak eden bu insanlara elindeki fotoğrafı satmak için peşimize düşen ajan muhamelesi yapmaktansa ekmek parasını kazanmaya çalışan insan muhamelesi yapmalıyız.

Twitter, günümüzün en popüler sitelerinden. İnsanların ne hakkında neler yazdığını görebiliyor, dilersek biz de istediğimizi yazabiliyoruz. Tabi, gelişen teknoloji sayesinde bunu istediğimiz yerden yapabilmemiz de muhteşem bir şey!

Yakın arkadaşı Nihal in, yazlık evlerinde yapılacak nişana gitmek için makyajının son rötuşlarını yapıyordu..Omuzlarını açıkta bırakan kalın askılı, uçuk pembe elbisesini giymiş küçüklüğünden kalan alışkanlığıyla çevresinde dönüyordu..Döndü döndü ve havuzun üzerinde yüzen bir mum eşliğinde bahçeye girdi..

Nihal in anne ve babasıyla muhabbet etti biraz, sonra içkisini aldı..
Sütyeninin askısı gevşemişti sanki, aksilikler onu bulmasa şaşardı zaten..

Üzdüğüm sevgilimi affetmesi için fellik fellik değişik bir hediye arıyordum, pastadan yola çıkıp birşeyler ararken şu adrese denk geldim. Çok şaşırdı, ve mutlu son… 🙂 Tadı da şahaneymiş ayrıca, birlikte hapur hapur yedik 🙂 Çok farklı alanlarda da kullanılıyormuş, benim bu şekilde işime yaradı

Yaklaşık iki yıldır organizasyon şirketinde çalışıyorum. Organizasyonların çoğunluğunu düğünler oluşturmaktadır. Düğün öncesi fiyatta anlaşma, verilecek ikramlarda anlaşma, müzikleri belirleme, düğün esnasında istenilen özel istekler bunların hepsinde yer almaktayım.Eğlenceli bir sektördür organizasyon birde sabaha karşı eve gitmeler hatta duruma göre günlerce eve gidememeler olmasa 🙂 Düğünün belli başlı noktaları olur gelin ve damat açısından. Gelin profili genelde herşeye karışan kendi istediği gibi olmasını isteyen yalnız bunu yaparken gayet soğuk kanlı ve ben karışmam tavırları içerisindedir. Damata gelince garibim belli borcu harcı düşünmektedir aman şu düğünün sonlarına gelsek takılar takılsada bizde hesabımızı bilsek gibisindedir.