Dün bir yakınımın nikahı vardı…Lakin ne zaman aklıma geldi, gecenin 3’ünde. Bravo bana. Oysa maillerimden silmemiştim davetiyesini. Gözümden kaçmasın diye.Ama cumartesi maillerime bakmayı verdim ve gidivermiş. Tamam, oldu da; ben şimdi unuttum nasıl diyeceğim?Rezil oldum. Tamam oldu bir kez de bunun şimdi yaptırımı olacak ya, ne desem acaba?Elbette biliyorum, unutmak rezil bir durum. Önemsememişsiniz demek ki, diyecek. Hayır, herşey aklımdaydı, o gün gitmiş.Beynimin içini biliyorum, aklımdaydı. Rezil oldum ki, hem nasıl. Gidemiyorsun, çiçek yolla. Çiçek yollamadın birşey yap.Ama bugün balayına çıkmışlardır bile. İşe çiçek de yollayamam o yüzden. Ben şimdi ne yapsam? Çevremdekiler de soracak üstelik. Onlara da unuttum deyince suratıma bakacaklar, bakışlarından olur mu öyle şey dediklerini okuyacağım ama öyle oldu.Gecenin yarısında birden aman Allahım dedim. Unuttum! aman ki ne aman. Şimdi ben ne diyeyim?Aklınıza gelen herşeyi söyleyin, bir yol bulun. Unuttum desem çok ciddiyetsiz görüneceğim. Artık tavrını dokuz yıl çek, kaprisini. Ama haklı da. Kasıtlı yapsan bir aramazsın bile değil mi?Aynen öyle oldu. Ama işte unnuttum da bunu ne demeli nasıl anlatmalı. Ah bu kadar insan beni şimdi çok sorumsuz kategorisine koyacak, gülecek arkamdam.Vallahi çok üzüldüm de, bir gün sonra hatırlasan ne? Geçti! Dün hatırlamam gereken bir gündü.