“Şişli’de bir apartman yoksa eğer halin yaman”… Bu sözler bir yerlerden tanıdık geliyor mu? Lüküs Hayat müzikalinin bu sözleri bize o zamanın lüksünün Şişli’de oturmak olduğunu anlatırken, Mustafa Sarıgül yaptığı büyük işleri halkıyla paylaşırken bense akşamları sokakta evime yürürken çöplerin üzerinden atlamak zorunda kalıyorum. Yıl 2007, Şişli İstanbul’un en büyük ilçelerinden biri ve bizim sokağımızda bir çöp konteynırı/tenekesi (adını siz koyun) yok. Çöp arabaları akşam kimbilir kaçta gelip yerdeki torbaları alana kadar sokakların belli başlı köşelerinde kiminin ağzı açılmış çöp poşetleri hem pislik saçıyor hem de gözü inanılmaz rahatsız ediyor. Bunu Şişli Belediyesi’ne de yazdık ama belki böyle büyük bir mecrada yazmak diğer Şişli’lerin de dikkatini çeker. Şişli’ye çöp yakışmıyor.