sabah gazetesi istanbul’daki semt isimlerini ve nereden geldiklerini derlemiş. hoş bir çalışma olmuş. şimdiye kadar öğrenmeye fırsat bulamadığımız bilgiler öz bir biçimde hikayeleri ve resimleriyle sunulmuş.
Çıkan kısmın özeti: Motorla İzmir’den çıkılmış, üç günlük denizli, güneşli, dağlı, yeşilli yolculuğun ardından İstanbul’a varılmıştı. İnsanın hayat boyu yapabileceği en güzel yolculuklardan biri. Deniz kenarı güzergahı takip edilerek köy köy ve tabii koy koy gezmek, nefis.
İstanbul’un güzelliği ayrı elbet. Ama ben on gün zarfında bol bol kocaman alışveriş merkezlerini gezdim, sınırsız menülerden, pizzalardan, kolalardan, hamburgerlerden tükettim. Siz yemeyin, zayıf kalın. Ben bol bol kilo aldım.
http://www.zaman.com.tr/haber.do?haberno=823645&title=istanbulun-semt-isimleri-nerden-geliyor
şişli endüstri meslek lisesi yenileniyor.A blk şuan yıkıldı ve okul depreme daha dayanıklı getirilmek için böyle bir proje yürütülüyor.
http://www.hurriyet.com.tr/ucuncusayfa/7917726.asp?gid=180&sz=74484
Gazeteport ‘un haberine göre, Agos Gazetesi imtiyaz sahibi Serkis Seropyan ve yazı işleri müdürü Arat Dink’in “Türklüğü aşağılamak” suçundan 1’er yıl hapis cezasına çarptırılmış.
Cezaya neden durum mahkeme hakimi tarafından şu gerekçeyle verilmiş: “Soykırım iddiaları kanıtlanması tarihi araştırmacıların ve hukukçuların işidir”
Gazeteport yazarı Sedef Şenkal Demir konuyla ilgili bir özel haber hazırlamış
22 Temmuz seçimleri sonrası CHP’nin tökezlemesini fırsat bilerek yine samimilikten uzak suratıyla görmeye başladığımız kişidir Mustafa Sarıgül.
Türkleri anlaması imkan dahilinde olmayan ABD’lilerin sadece yerel seçim sonuçlarındaki rakamlara üzerine oynadığı attır Mustafa Sarıgül
Çok daha fazlası burada efendim. Yağmurdan kaçarken doluya tutulmayalım!
Tadı tuzu kalmadı buraların diyeceğim, konuyla tamamen alakasız olacak!
Derdim ev sahipleriyle! Sülalemde tek kirada oturan kişi benim. Yani temel olarak ev sahibi olmanın ne demek olduğunun gayet farkındayım. Tüm taşındığım evlere de hep gözüm gibi baktım. Konu şu:
KONU 1:
Buraya taşınırken (7-8 ay oldu) bir yer sormuştum istemeye istemeye. Belli ki sahibi de kiralamak istemiyormuş! Şişli’de, pencereleri ahşap doğrama (burada eski olduğunu kastetmeye çalışıyorum), yarı zemin bir daire. İçi karanlık. Ben dışarıdan görüyorum. Üstelik sahibinden! Deneyelim şansımızı, pek fazla kira vermeye niyetimiz yok nasılsa. Çakıyorum hemen cepten bir telefon, aman kapılmasın!
http://www.haberturk.com/haber.asp?id=28985&cat=200&dt=2007/07/13
“Şişli’de bir apartman yoksa eğer halin yaman”… Bu sözler bir yerlerden tanıdık geliyor mu? Lüküs Hayat müzikalinin bu sözleri bize o zamanın lüksünün Şişli’de oturmak olduğunu anlatırken, Mustafa Sarıgül yaptığı büyük işleri halkıyla paylaşırken bense akşamları sokakta evime yürürken çöplerin üzerinden atlamak zorunda kalıyorum. Yıl 2007, Şişli İstanbul’un en büyük ilçelerinden biri ve bizim sokağımızda bir çöp konteynırı/tenekesi (adını siz koyun) yok. Çöp arabaları akşam kimbilir kaçta gelip yerdeki torbaları alana kadar sokakların belli başlı köşelerinde kiminin ağzı açılmış çöp poşetleri hem pislik saçıyor hem de gözü inanılmaz rahatsız ediyor. Bunu Şişli Belediyesi’ne de yazdık ama belki böyle büyük bir mecrada yazmak diğer Şişli’lerin de dikkatini çeker. Şişli’ye çöp yakışmıyor.
