sana ne zaman sırtımı dönsemkasıklarıma haçlılar saldırıyorkıtlık çıkıyor bütün atomlarımda veuzağa ayarlı bombaların pimleri fışkırıyor tanrının vajinasınakitaro susuyormahler susuyorbir tek bach kalıyor saçma rönasans tınısıylave ben intiharın merteğinden dönüyorumdonumda kokuşmuş yemek artıklarıylaezan okunuyordağılıyor curcunasana ne zaman elimin tersiyle vursamo bilyeli kabusu görüyorum yenidenhani şu dökülmüş kıl diplerimdeküçük bilyeler gördüğüm kabusutesbih böcekleri gibi diziliyorlarher seferinde derimin üstündeve ben ağlıyorumkitaro üzülüyor sustuğunamahlerin parmakları kangrenden dökülüyorbach memnun yapılan yeniliklerdenbir notadan diğerine geçerkensavaş çıkıyor modernizme direnen evlerdeve ben götüne dinamit tıkıyorum dünyanınkaçabilecek bütün delikler kapalıaleyhteki bütün deliller veraset ilanıbütün devlet başkanlarıbach dinledikleri için savaş suçlusu artıkevdeki sehpaların hepsi ilmeklerin altındakan damlıyor çamaşır iplerindenve ben sana ne zaman cesedimi hediye etsemtırnaklarım uzuyorparmak uçlarım acıyor yüzüne dokunurkengöğsüm acıyoryolda bulduğum ne varsa dökülüyor ceplerimdenbiraz yağmur yağıyor sehpaların üstünebiraz vahiy iniyorkitaro çalmaya başlıyor yenidenmahler annemi getiriyor kollarındabach’ın kasıklarına haçlılar saldırıyorve ben hayatımda belki de ilk kezsırt üstü doğuruyorum kendimiilham perilerin bana güneşi gösteriyorparmakların tanrıyı çekip alıyor içimdenyüzüm gerginruhumun şarapnelleri bir diktatörün vajinasından fışkırıyoraklım galip geliyor savaştığım o boşluğave belki de hayatımda ilk kezbu kadar temiz öpüyorum seniilk defa öpüyorum yeni bedenimleve bir yemin gibiyaşamak için dokunuyorum meme uçlarınaezan okunuyorbaşlıyor curcunacelâl hikmet13309 mudanya