Melek; gözlerimin içine sız ve oradan kalbime damla …Ruhum azat edilsin varlığınla …Ve her cümleme yerleş …Orası senin evin …Orası senin …Melek; parmak izlerime otur …Tenin olsun her dokunuşum …Her yerde izin olsun …Avuçlarımın içine mum gibi dikeyim seni,Ebesi ben olayım bu hüzün oyununun …Melek; sakallarıma sinsin kokun …Hiç hasat mevsimi olmasın ondan sonraVe ondan sonra her mevsim bereket açsın yüzümde …Aynaya bakında sen olsun siluetim, sen koksun terim .Melek; gir damarlarımdan bu aciz halimde bir serum gibi .Parçala hatta tenimin kavruk rengini .Ne olur ?Sen işleyeceksen etimin bir yerine,Birazda acı olsa ne olur ?Melek; zaman gece şimdi burada.Göz kapaklarımın iç astarına iğneledim bende kalan gülüşlerini …Ve senin mutluluğun ile yumuyorum her an ben gözlerimi …Kalemimden
yorumlar
ben tuttum sevdim şiirinizi elinize sağlık, daha güzel şiirlerinize rastlamak üzere.
Teşekkür ederim 🙂
melek dendiğinde ve iğne gibi batarsa kelimeler Lale Müldür aklıma gelirdi.şimdi melek bambaşka(!) o eski anlamıyla tüm masumiyetiyle şiirde selam verdi.hoş..