Dün gibi tanışma sahnemiz,başrol senin,benim.Figüran bilgisayarlarımız networkten beter ağlarımız.Gün gelip aklımın başımdan gideceğini düşünmeden seninle chatleşmenin keyfini yaşıyordum.Arada netten düşsek bile sana uyanmak,tekrar kavuşmak,resetlemek için uğraşmak bile yetiyordu.Tırnaklarım şahitti bu aşka, klavyeye sıkı sıksı basıyordu,hızlı olmak zorundaydım yoksa aşkım beni başkasına yazıyorum sanıyordu.“ Aşkım senden başkası msn adresimde on-line olamaz,senden ötesini engelledim” desem de yetmedi çünkü çok seviyordu.Gücüme gidiyordu bana güvenmeyişi tesellim “inanıyor ama beni çok sevdiğinden böyle yapıyor” diye düşünmekti.Artık susacak kalemim senin olmadığım tüm hecelere,gidişine dayanamasam da dönüşünün imkansızlığını çevirimiçi anlık iletinde hissettim,sana tutunurken düşmeyi göze aldım,gülün dikeni ile kanattın.Sen giderken ardından bakmayacağım işte.Bakmayacağım dedim,dayanamayacağımı bilirsin.Ben bakmazken git.Pc başında yaşadığımız her anı unut ta git.Git hadi gözlerimi yummuşken git.Gözlerim şahit olmasın gidişine,ben gözlerimi kapatmışken git.Açarsam gözlerimi gidişine izin vermemem,elini çabuk tut yoksa gözlerimi aniden açıveririm.Kalem sustu…Saz bitti…Hece sustu…Söz bitti…Sen sustun…Ben bittim…Ben sustum…Sen bittin…Rüzgar da sustu…Bu aşk bitti…