Mahşere mi saklarsın güzel namelerini
Yaşarken duymayacak mıyım?
Acıtıyorsun Yâr hala
Farkına varmayacak mısın?
Çiçek toplarken eline diken batsa
Kanadığını hissedemezsin Yâr
Kalbini taşa ezdirmişsin
Zaten çiçeğe de el sürmeyi sevmezsin.
Neyini sevdim senin bilmem ki
Hata de, yanılgı de ama sevmedin deme.
Sevdim, sevilmediğin kadar
Amma velâkin sevilmedim, sevdiğim kadar.
İstemem de artık beni sevmeni Yâr
Darağacında bıraktım da geldim
Sana ait ne var ne yoksa.
İhanet etme fıtratına
Nizam sen değilsin
Bölme bu gününü yarınına
Direnmeye devam et
Hayâsızlığı son gelene kadar
Koş, hiç yorulma
Nerdesin, ne yaparsın,
Kimlesin, kimin için yaşarsın,
Heba olmuş ömrünü
Kimin için harcarsın
Soluklan, silkelen
Varlığını hisset
Yaratanından ötürü
Sevildiğini bil
Yalnız değilsin
Olamazsın da
Şah damarına dokun
Anla, ağla, anlat
Hadi
Nasıl sevdin?
Vahşi bir soluk benimkisi
Sabretmek kadar, sessiz
Bir o kadar derin sızı
Gemiler gelir, geçer
Ruhumdan yolcular biner
Gidenleri geri beklemem
Beklenen ben olmuşumdur
Bilirim…
Sevdiklerim önce gider
Herkese yer var
Bu telaşa nedendir?
Velveleye verme ortalığı
Sessiz gemi olmalı
Gidenlerimin ardından
Su da dökemem
Bilirim…
Benliğimi sarmış, asıl zahmet yokluğun
Yüreğimdeki yokluğun azaptır, azap
Yüreğini ak pak etmek zahmet değil,
Ahu zar geçen yıllarına inat,
Hemhal olmuş yüreğine sevap
Aşkım secde eder Nur’una
Senin için döktüğüm gözyaşımdan seç beni
Sana ağlayamadığım günlerime
Ağlarım şimdi…
Sen mi benim yanımdasın
Yoksa ben mi senin yanındayım?
Benim yokluğum sana zarar etmez
Senin yokluğun paralar beni…
Dudağımı bıraktım koltukaltına
Elini her dokunduğunda dokun dudağıma
Terlediğinde aksın dudağımdan
Bir dudağım akmasın koltukaltından
Uyurken kaldır kollarını başının üzerine
Dudaklarım hava ile sevişsin
Andıkça dokun, dokundukça an
Aynaya her baktığımda
Dudaklarımın nerede kaldığına bakarcasına
Bakarken koltuk altına gör dudaklarımı
Gözlerim ağlasın da dudaklarım ağlamasın
Öpsün, öpsün, öpsün izi iz olana dek öpsün.
Durma, eğme başını, yokum diye
Sakın içlenme, sil hadi gözyaşını.
Her gece gelirim kuytuna
Sen sarsan da sarmasan da ben sararım
Sen yorulma…
Gecenin gölgeli matemli
Yasını tutmaya gelmiş yıldızlar
Yakaladım tekini
Sordum
Neden bu kadar parlaksın diye
Beni fark etmen için diye
Fısıldadı kulağıma
Gitme hemen
Biraz daha kal soracaklarım var dedim
Hemen sor
Başkaları da beni fark etmeli dedi
Niye o kadar uzaktasın
Dokunmak istediğimde
Uzanamıyorum
Biraz yaklaşsan
Biraz da sen gelsen
Olmaz dedi
Olmaz
Olma
Ol…
Yalnızsın işte sen de benim gibi
Gözünden yeni düşmüş düş
Gözlerini uyku bürümüş
Direniyorsun uykuya teslim olmamak
Mahşer karanlığında boğulmamak için
Sen de benim gibisin…
Elleri kekik koksun istiyorsun
Avuçlarına yumularak
O kokuya doymak istiyorsun
Yüze sürüp tavaf etmek lazım
Bu kokunun hakkını vermek lazım
Sen de benim gibisin…
Gözümden taşıp, kirpiğime tırmandın
Ucuna geldin düşeceksin diye avucumu açtım
Avucumda kayıp parmaklarımın arasından süzüldün
Hemen öteki avucumla yardıma geldim
Tutamadım, tutamadım seni Anne!…
Gözümden, ellerimden kayışını, gidişini
İzledim hem gözüm hem yüreğimle
Ellerimi bırakmana hazır değildim
Hiç hazır olmazdım da…
Soğuk bedenine sarılmak bile
Öyle ısıttı ki beni
Ama ya gidişin Anne!…
http://www.mikro-pc.com/kultur-sanat/bir-ihtimal-daha-var/
Sen değil
Sensizlik yoruyor beni
Sessizlik tüketiyor
Ben senin şekerlenmiş yoğurdunum
Kaşığın ucundan alarak
Bitmesin diye uğraştığını bilsem de
Bilmek yetmiyor bazen
Güneş nar içinde nar
Biliyorum ama
Dört duvar arasında
Karanlığı ısıtamıyor
Bilmek yetmiyor bazen
Sevdan ile harelenmiş
Bu yüreğim susmayı da öğrenemiyor
