Ayna oluyor yüzün bana. Yüzümün izlerini aynada gördüm bugün. kir lekesi yer etmiş.Oysa ne zamandır bakamıyordum yüzüne korkumdan..Bunca acının içinde kafiye tutturma çabam ne komik..Şair ver bakalım acıma şuradan bir uyak..Uyuyakta sonra bir uyanak.Büyük aç kızım ağzını, yuttuğun yalanlar tahriş etmiş mi içini ona bakacağım..ahh yoksa bu tükürdüğün kan, tüm o yalanların rengimi.Yalana dolana meyil ettin, dolana dolana yalana, ucunu kaçırdın gerçeğin.Hatırlar mısın masumiyetini su çiçeğinin…Şimdi kir izleri onları da kapatmış.Neden konuştun bugün benimle, ve neden söyledin’ sen heep kendini kandırdın’ diye..Geçmişin hesabını bırakacak bir tanrım yok benim..anne kucağına da sığmaz oldum.Rahat bırak beni, gözlerimi alacak kadar ışık tutma yüzüme.. Eriyen mumların loşluğunda, dimağımı bir şeytanla düzüştürüyorum..iyi niyet bekleme benden .ben en büyük yalanı kendime isim diye taktım…adımı alma benden.Dünyanın bütün değerlerini karşıma alıp seni yanımda tutamadım sevgilim..Bunun için ihtiyaç duyduğum kadar sevgiyi bana vermedin.. saçlarımı taradın mı hiç? Uzadılar saçlarım, ağırlaştılar.. toprağa çekiyorlar beni.Saçları taranmadı diye ölmeyi isteyebilir insan.. Ölüme ölüm ekelemek gibi bir şey benimkisi..Bana içini gösterdin ..içinde kaybolmamak için belirlediğim her rota, dışına çıktı senin..korktum senin pervasız gerçeğinden..gerçeğini ağdalı bir tavırla pisledim..Vebali bu satırlarla ödenmez yalanımın..bu satırlar anca zevcesi olur talanımın.Bir ömür sus dersen, susarım..artık boşluğa ağlamamalıyım…Etim kemiğim eriyinceye kadar ağlarım..Üzgünüm sevgilim, ben kendimi bilemedim..hiç kendime gelemedim..