İran Kedileri arasında dahi çok güzel ve güzel huylu bir hayvan. Çok sessiz, uslu,mülayıim, iğne yapılırken dahi uslu duran asla huzursuzlanmayan ve beni dinleyen asla tırmalamayan bir hayvan olarak ne yazık ki,en sonunda kedi lösemisi olabileceğini söylediler.8 antibiyotik iğne vuruldu ve bünye yanıt vermedi. Patilerden kanlı iltihap akmasa gayet sağlıklı görünüyor. Oyun oynamayı seviyor, hastalık henüz bünyesine yayılmamış tabii. ilk zamanlarda belli olmayabilirmiş bile. Şimdi hastalık ne kadar ileri bu vaka bunun tahlilleri yapılıyor küçücük yaratığa.Öyle zor ki, kucağıma alsam duygusallaşıyorum, gözlerimden şapır şapır akmaya başlıyor. Onu kaybedecebileceğimi bilerek onu yaşamak kolay değil.Savunma sistemini etkisizleştiren bir hastalıkmış, bu yüzden iğneye yanıt vermemiş olabilirmiş. Bu hastalıkla en uzun yaşayan kedi üç yıl yaşamış. Ben onu alalı iki ay olacak neredeyse. Şans demek istemiyorum. Dua ediyorum tanrıya Yumyum’u bana bağışla diye. Onun henüz hiçbir şeyden haberi yok. Güneş varken pencere önünde miskin miskin oturup dışarıyı seyrediyor. Ve kanepesi ilan ettiği mekanda uyuyup duruyor.Kaybedeceğimizi düşünmek dahi istemiyorum. Altı üstü kedi diyenlerinizi duyar gibiyim ama düşünsenize evdeki boşluğu ne olursa olsun çok acı olur. Bütün eşyaları batar içinize. Bir daha da hayvan almaya korkarsınız. Yatağına kadar aldım.Tek dileğim, tedaviye yanıt vermesi. Çok hassaslaştırdı bu durum beni aniden gözyaşlarım olur olmaz yerde dökülecek diye korkuyorum.Birincisi çok üzülüyorum diğer yandan kedi için üzülmemi çevrem anlamıyor. Ruhsuz, robot insanlarla dolu ortalık.Aslında çok şanslıyım çok güzel huylu ve çok güzel bir kedim var. Bardağın dolu tarafı, boş tarafı ise onun çözemediğimiz bu sağlık sorunu. Veterinerim dahi, araştırmalarından sonra buldu. Gittiğim hiçbir veteriner bundan önce birşey söyleyemedi. Düşünün yani, İran kedisi aldım pahalı bir kedi, lüksünden her eşyasını aldım, böyle bir sorunu çıktı, veteriner, iğneler, tedavi süreci..Bu da umrumda değil, onu kaybedeceğimin acısını düşünmek istemiyorum. Bir de kardeşim depresyona girer onu da çekmek zorunda kalırım.Üstüne üstlük daha önce çiftlikten bir köpek almıştık. Çİftlikte köpeklere suyun içine ekmek atıyorlarmış, tek öğünleri buymuş. Köpek bize gelip sağlıklı gıdalar yediğinde metabolizması bozuldu. zehirli isal oldu. Dr dr ve hastane hastane gezdirmemize rağmen kısa bir süre için kaybettik. Kardeşim, hele bir de, bunun acısına dayanamaz. Kardeşim birini kaybetmiş gibi ağlamıştı.Kedimin durumu her açıdan korkunç, ne yazık ki. Gerçekçi olmam gerekirse durumu böyle açık anlatmam gerekir. Diliyorum sürekli tedaviye yanıt vermesini ve tüm enerjilerden yardım istiyorum. O herşeyden habersiz aynı uslulukta ve sevimlilikle yerde taklalar atarken korkumdan acım büyüyor, boğazıma düğümleniyor. Kimseyle paylaşamıyorum.