Hiçunutmam bir gün geç vakitTam benim geçtiğim zamana rastlamıştıBüyüme saati bir ormanınŞöyle iyice dinlesem sanırım artıkBütün ormanları büyürken duyarım…Bugün İlhan Berk okuma günüdür. Uzun zamandır tanıdığım bir sair arkadaşım sabah uzun uzun İlhan Berk şiirleri okurken Roma sokaklarından sonra, Irak çocuklarından bahsettiğinde, gözlerindeki anlam değişti. Yaslar akıyor belirsiz, okumaya devam ediyordu…Eskiden tiyatro sahnesinde yaşardım böyle yoğunlaşmaları. Yoğunlaşamadığım su zamanlarda tanrının bana bir işareti olmalı bu diye düşündüm. Anlamı; anlamsızlık olarak algılarken.Hayati öyle yaşıyoruz ki, bir sure sonra yoğunlaşmamalar normal geliyor, ruhsuzluk normal… Ah saatlerce şiir yazan ben, simdi hayatın ne anlamı var diyen ben… Bu sene kitabımı bassam diyorummm. Evet, adam olmayanların onca kitabı varken, biz basmamakla onların ekmeğine yağ sürmüş oluyoruz… Ben de sürüyorum tabiii…Ruhsuzlaşan bedenimin içinde kalbim vardı eskiden. Duyumsardım, yazardım. Simdi sadece akademik anlamda okuyorum denilebilir. Belki kaçıyorum hissetmekten, hissetmiyorum derken, bunu sağlayan- neden olan ben de olabilirim. ’Çıplaktık, çıplaklığımız sonsuza değiyordu…’ diyor telefonuma gelen mesaj…”Onu ağlatan dizeler ise;-Kuveyt alanında Kuveytliler nasıl insanlardırdiye soruyorum ister istemez kendi dilimde bir çocuğaister istemez Kuveytli bir çocuğa benzetiyorum Iraklı bir çocuğuIraklı çocuklar dünyanın en güzel çocukları-Onu ağlarken görmek bir yana, o öyle güçlü ve biraz da zalimdi kimi zaman gözlerimde. Doldu gözleri. ‘Bu şiirin buraya geleceğini bildiğimden aktı gözlerim’ dedi. Öyle güzeldi ki, saklamadı; ‘Hadi utandırmayayım seni, sen daha da güzelsin ve daha da güzelliklerini görüyorum’ dedim kıpkırmızı oluveren gözlerini yalnız bırakarak çıktım…Tanrı bana yaz demek istiyor olmalı. Hayatın benim için anlamı bu olmalı.Yıllar önce Bernard Shaw’a hayran olan ben, simdi Boudrillard’ı Tanrım seçmişken, az uyumalı, çok fazla okumalıyım, okunacak, çok şey var. Eminim Schopenhauer da fazla sosyal olmadı, okuyamazdı öyle olsa. Öyle değilse bile umrum değil. Yarın belki yokum bile bu dunyada, dun koru beni, anlam bulamıyorum diye sığınıp ağladığım Tanrım bugün içimde ve gene içimde bir işaret var.Ne zaman küser olsam işaretim geliyor. Yazmanın, görmenin, anlamanın tutkusu…Anlam, senin ona verdiğin anlamdan başka birsey değil. Tanrı insanı anlamsız bırakmasın, en büyük yalnızlık, sonsuzluk, -cehennem varsa anlamsızlık olmalı-orada başlıyor…İlhan Berk ve hayatımda olan diğer sairler adına bugun de içimde bir umut ve ışık buldum…Bugün İlhan Berk okuma günüdür…Siz…Size baktım. Sesin eski ve yalnızSizi soyuyorum. Büyük ağzınız.Gözlerinizi alıyorum. Gözle-riniz Ortaçağ. Kocaman ve ıssız.devamı için

arsiv.ntvmsnbc.com/news/457648.asp
arsiv.ntvmsnbc.com/news/457648.asp