Dün dikkatimi çeken ve beni çok üzen bir sahneyi sizlerle paylaşmak isterim. Dün bir yakınımın cenazesi vardı. Mezarlığa gittiğimizde gördüğüm yaklaşık 10 çocuğa gözüm takıldı ve onları hayretler içerisinde izledim. İlk önce girişte 2 tane genç çocuk gördüm. ellerinde tiner baygın baydın bi mezar taşına oturmuş bakıyorlardı. ya bunların burada ne işleri var dercesine. Daha sonra biraz daha ilerledik ve aralarında 1mt kadar mesafe olan cocuklar her geçene başınız sağolsun diyor ve 30-40 yaşlarında bir adam uzaktan onları izliyordu. Çok yazık dedim içimden. O çocuklar daha o yaşlarında bırakın sokakta dilencilik yapmayı mezarlıkta dileniyorlar. Kimbilir o adama boş bir avuç uzattıklarında nelere maruz kalıyorlar. Sonra hırsızlık,adam öldürme v.s v.s. Merak ediyorum başka ülkelerde var mıdır diye ama yıllar önce çöplük diye bir kitap okumuştum. Amerikada geçiyordu. Bir anne 5 çocuğu için hergün çöplükten pet şişeleri topluyordu. Amerikaya kadar uzanmama gerek yok tabiki bizdede var öyle şeyler. Ama bizdeki yetişkinler sadece çöpten birşey toplamakla kalmıyorki. O arada çocuklarda dileniyorlar. Ya keşke çocuk yapımına bir sınırlama getirilse. Türkiye nin heryerinde yaşam standardı aynı olsa. Ama ne yazık semtler arası bile değişkenlik var maalesef:( Şuanda aklıma gelen yaşadığım bir olayı anlatmak isterim. 2 Yıl kadar önce Beşiktaş sahilinde yürürken bir çocuğa rastladım. Boya kutusu önünde boyaları kırılıp yerlere saçılmış. İki gözü iki çeşme ağlıyor. Ne oldu sana dedim! boyalarım kırıldı dedi. çıkarttım para verdim. Yerine yenilerini alır diye az da birşey vermemiştim hani. Birgün sonra yine aynı çocuğu yine aynı yerde ve aynı halde gördüm. Meğer bilerek kırıyolarmış. Sonra çocuğun yanına gittim neden hergün bunu yapıyorsunki dedim. Ben birşey söyleyemem beni izliyorlar dedi. Yani hiçbir zaman hiçbirşey fark etmiyecek bizim ülkemizde. Aileden sorumlu bir bakanlığımız var ama hiçbiri ne eğitim nede insaniyet yönünden bana yeterli gelmediğinden…. sadece yazık diyorum:(