Küçüklüğümde annemin sık sık yurtdışına gitmesinden ötürü Nurten teyzemde yaşıyordum. Nurten teyze bana 12 yaşıma kadar bakan kadının ismiydi. Annem ülkeye geldikçe her zaman ziyaretime gelir okulumdan dolayı sadece hafta sonra yanına alırdı. Ama konu Nurten teyzem ve anam degil. Konu yine yemek.Çocuklugum kereviz için dayak yemekle geçti. Evet nefret ederim ben kerevizden hala da yemem, evdekilere de yedirmem, zaten onlar da istemez. Sevdiklerini sanmıyorum, kokusu yeter yahu insanı mahvetmeye. Tesadüf Nurten teyzemin kızı sevginin kerevize bayılması ve haftada 2 kere pişmesi bana hayatı zehir ederdi.( Allah’tan Thomas’a aşıktım onunla avunuyordum).(aslında kereviz salatası fena degil ama Nurten teyze hep sulu yemegini yapardı)Burda sevmediklerimi yazma fikri dün kayınvalidemin bize gelip evlerine dönerken bizim burdaki pazara ugrayıp almış oldugu kerevizi için sevinmesiyle oluştu. Kadın kereviz için öyle sevindirik oldu ki (onların orda güzeli yokmuş) benim sevmedigimi de biliyor, hemen çantasına koydu holde bıraktı.Evin içine bile sokmadı.Aslında çok faydalı bir sebze kereviz( ama ne yapayım tadı hoş degil)kireç, demir ve B vitamini bol bulundugu için tansiyon ve romatizmaya birebirmiş. Sinirli olmayı da önlüyormuş( demek ki başıma ne geliyorsa kereviz yememekten yani kerevizden geliyor)(burada kerevizin çok önemli faydaları var)Ayrıca dünyanın tüm mutfaklarında da önemli yeri varmış.

Zaten bizim evde kış sebzeleri yenmez, sevilmez yine de vitaminsiz kalmasınlar diye ara sıra pırasa alır pişiririm(ıspanak hariç o sık sık yenir).Ancak onu da ana yemek falan olarak degil de köfte , tavuk gibi birşey pişirirsem yanına garnitür olarak koyuyorum farkında olmadan yiyor eşim tabi ben de. Her zaman olmasa da arada karnıbahar,pırasa, kapuska, pişiriyorum. Ama arasıra yada sık sık kerevizi alıp yemeyi ya da yedirmeyi düşünmüyorum.Misafirlikte ayıp olmasın diye yedigim sevmedigim yemekler listesinde kerevizin yeri yine de yoktur.Bana damak tadın yok bunlar sevilmez mi diyenler çıkacaktır. Ama et sevmeyen kızım ve mantı, taze fasülye, bezelye, sütlaç, mantar sevmeyen eşime, yumurtaya elini dahi sürmeyen kayınvalideme göre benim sevmediklerim biraz daha normal degil mi? Çünkü sevilmeyen yemekler listesinde hep var kereviz, pırasa, karnıbahar.(eşimin yeşil mercimek sevmemesine hak veriyorum askere gidip gelenler bilir karaşimşek yemegi meşhurdur)Bamya da sevmem muz da ama her haltı ayırt eden kızım nedense bamyaya bayılır bende kendim pişirmesemde halasına, babaannesine giderken söylerim ona pişirirler.Muzu mecbur evden eksik edemiyoruz zaten ama bu saydıklarıma kereviz kadar tepkili degilim çünkü kereviz yüzünden sopa yedim ve yıllarca zorla yemek zorunda kaldım.Gelelim kereviz kadar sevmedigim, yemedigim ama onun kadar nefret etmedigim başka bir yiyecege . Tatlı tatlıyı yemem, her an çocuklara pasta, kek bilmemne yapsamda agzıma sokmam(künefe hariç) bal,pekmez, helva, reçel, şokella asla yemem şimdi yukarda belirttigim eşimi eleştirdigim lafımı geri aldım bende pek normal degilmişim demek ki.Evet tatlı yemem ama çayımı, kahvemi şekerli içerim sadece tatlıyı yemeyi sevmem kendisine karşı degilim:)) Ev baklavası, kazandibi, tulumba vs. gibi çok sevilen tatlılar da buna dahildir. Tatlı krizi nedir bilmem, şekerim de asla düşmez demek ki vücudum da istemiyor:)Son söz gurur kaynagım oglum hakkında oglum evimizde tek yemek seçmeyen canlıdır. 5 aylıktan beri dolmadan tut kokoreçe kadar ne bulsa yer çok iştahlı degildir, obur degildir ama en azından seçmez. Ne versen yemeye bakar seçmez.İnşallah büyüyünce de seçmez.