Bencillik kötü(biraz da aşağılık) bir duygu… Aynı zamanda da doğal ve kaçınılmaz. İnsanları gözlemledikçe hepsinin az ya da çok(çoğunun çok) bencil olduklarını görüyorum. Bundan vazgeçemiyorlar. Ben de bundan vazgeçmeyi ne kadar istesem de en az her insan kadar ben de öyleyim. Bencilim. İnsan olmak kadar doğal bu; belki de vazgeçilemez olduğu için hayvanlardan bize kadar gelebilmiş (Darvin’in evrim teorisine göre ihtiyaç olan özellikler korunuyor ve bir üst türe taşınıyorsa tıpkı uyumak gibi bencillik de böyle taşınmış olabilir.) Ben de bencilim; fakat bu bencilliği bir yere oturtmaya uğraşıyorum.Allah rızası için iyilik yapmak, bencil olmamak; her şeyi Kitap’a uygun yapmak… Aslında bunlar da biraz bencilik değil mi? Yani ben bu işi ahirette mutlu olmak için mi yapıyorum(kendim için); yoksa gerçekten Allah rızası için mi? Semavi dinler açısından durum böyle. İnsan kendi bencilliğiyle yüzleşmek zorunda; ama onun nerede başlayıp nerede bittiğini bilemiyor işte.Gizemcilere göre de her şey birdir. Yani, siz, tanrı, diğer insanlar aslında bir’siniz. Sizsiniz. O zaman bencil olmak iyi bir şey olabiliyor, çünkü siz evrensiniz ve kendinizi düşünürken aslında herkesi, tüm evreni düşünmüş olmaz mısınız? Yanınızdakini de kendiniz gibi sevmek… İlginç bir duygu olabilir, yanındakini seninle bir tutmak belki de. Ne eksik, ne fazla…Diğer bir yandan, Quantum felsefesinde yer alan, dünyada olup biten her şey yalnızca kafamızın içindedir, duyularımız yalan söyler görüşü de insanı tam bir bencilliğe itebilir, eğer yanlış anlaşılırsa. Tabii, bir tek ben ve ruhum gerçekse, o zaman niye yalan olan diğer şeyleri önemseyeyim ki? Fakat bana göre durum tam tersi. Zaten gerçek olmayan bir dünyada yaşıyorsak ve yaşadığımız ileride- belki de tam da şu anda- izlemekte olduğumuz bir filmse eğer, çektiğimiz acılar da gerçek olmayacak ve unutulacaktır; ama mutluluklar ve yapılan iyilikler asla unutulmaz. Asıl gerçeklik budur. Unutulsa bile bunu hak etmediği doğrudur. Elbet bunun da bir ödülü olacaktır. Kimine göre öbür dünyadır bu, kimine göre bir gülümseme. Ama ikisi de sonsuz ve çok değerlidir (Kendimi böyle avutuyorum işte… Yoksa hiçbir zaman ödülü olmayacak belki bunun; ama olmalı diyor içimdeki küçük şeytan.).
yorumlar
Yunus Emre ahirette mutlu olmak ile ilgili yapılan iyilikleri ne güzel yorumlamıştır;
Güzel bir yazı teşekkürler.
Küçücük bir çocukken, paylaşmamakla başlamaz mı bencillik, pastanın en büyük dilimini almak istemez miyiz hep içten içe…Bütün kavgalarımız bundan çıkmaz mı..Büyüdükçe öğreniriz insan olmayı, ya da olmayı başaramayız…..
@Kayvenk yorumun bana sevgili Ahmet Adnan Saygun’a ait Yunus Emre oratoryosunu hatırlattı… Bulabilirseniz mutlaka dinleyin eğer ben bulabilirsem internette kaydını en kısa zamanda yollayacağım… Sevgiyle kalın
@shaika ben bakayım ama sen eğer bulabilirsen bana da ulaştırırsan sevinirim
Bilkent senfoni orkestrasının çıkarmış olduğu bir cd var orda var kaydı. Aslında birçok koro tarafından icra edilir bu eser ama youtube a konmamış ne yazukki buarada youtube da 2 şık çıkıyor ama ikiside alakasız eserle… Ulaşırsam haber vericem:)
bencil kelimesinin, bu lisanı öğrenmeye başladığım zamanlardan beri kullanıldığı yerler, onu kötü sıfatlar, istenmeyen etiketler kısmında anlamlandırıp depolomamı sağladı..sonra bir gün evcil bir köpek ten konu açıldı.ve herşey değişti.birden.bu gayet doğal’ dedim. hatta olması gereken.