Babam bana ninni söyleyen bir bebek almıştı.Başta çok sevmiştim bebeği,oynuyorum hanım hanım,komşumuzun çocuklarına da gösterdim oynadık birlikte.O ninni söylüyor bende onu ayağımda sallıyordum,doğuştan annelik duygularına sahibiz ya annelik yapıyordum.Annem komşuya gezmeye gitti ben de yanında tabii ki ben yanıma ninni söyleyen bebeğimi de aldım hiç yalnız bırakmıyordum,bebeğimin gezmeye de hakkı vardı ben nereye o oraya.Annem ve diğer komşular salonda otururlar ben ve komşu çocukları diğer odada oynuyorduk.Çocukluk aşkım komşumuzun oğlun yanından ayrılmıyordum,bebeğimle oynamasına bile izin veriyordum.Bebeğimi aldı önce bebeğe baktı sonra bana baktı ve bebeğimi öptü.Beklemiyordum çok şaşırdım,niye öyle yaptın diye soramadım bile.Eve geri döndüğümüzde bebeğimi alıp tek başıma bir odaya geçtim elimde makas bebeği doğradım,sonrada sakladım.Gece annemin dikkatini çekmiş bebeğin nerede aşkım dedi.Uyuttum sessiz ol uyanmasın dedim.Bir süre sonra annem ev temizliği yaparken bulmuş bebeğimi bu kez katil kim onu bulmak istiyor,abim mi kardeşim mi bir türlü çözemiyor düğümü,babamı arayıp haber veriyor bebeğimin başına geleni anlatıyor,babam ben üzülmeyeyim diye gidip aynısından alıp getiriyor.Babam eve geldi,yemeğimizi yedik biz içeriye geçince annem masayı toplamak için mutfakta kaldı bir süre sonra kızım bebeğini kaybetmişsin ben buldum dedi.Katili olduğum bebeği sapasağlam karşımda görünce şaşkınlıktan ağlamaya başladım,annem ve babam benim doğradığım bebek yerine yenisini almış olmanın mutluluğunu yaşıyor ben ise şaşkınlıktan bebeğe sarılamadım bile.Katili buldular mı diye merak edemiyorum bulamadıklarını biliyorum peki kabak kimin başında patlamıştı onu da bilmiyorum.Peki beni katil eden duygu neydi?Onu da bilmiyorum,küçücüktüm.