GeldinBastığım yer ürperdi benden önce, sanki rüzgar bile daha bir hafifledi, çiçekler iç geçirirken içimin kıpırtısını duydu etrafımdaki tüm kulak kesilenler.Bir yerde değil heryerde olmalıydık, fırtınalarda sürüklenip yağmur altında sallanmalıydık, biz adım attıkça bastıgımız her yerde papatyalar açmalıydı, açmalıydı ki bizimle birlikte yaşadığımız mutlulukla onların var olma sevinci denk düşsün.Ben sana yürüdüm ve sanki tüm dünya benimle yürüdü, sular taştı, ağaç koştu, gül sürüklendi. Ben sana yaklaştıkça ağaç, gül başını eğdi, kuşlar gülümsedi.Nasıl olurdu ama olmuştu.Sen canım deyince canım giderken , her canım deyişte canım yerine geldi. Konugun olarak beklendim kalbine ,gelmeyip te ne yapacaktım? Yola çıkmıştım bir kere aşkın yollarının ne denli kazalı, belalı oldugunu bile bile çıkmayıp ta ne yapacaktım.Hatırladıklarımı unuttum, unuttuklarımı hatırladım. Aramızda bir bağlaç (ile) seni anan beni de anacak.Yazdıktan sonra birde şu cümleler geldi aklıma:Bütün bunları aklım almıyorAma kalbime sığıyor…Nazan Bekiroğlu