bildirgec.org

Solanas’la ilgili ilk yazdıklarınızdan ve yazış şeklinizden, -diğer olumsuzluklar bir yana- en azından okumayı seven biri olduğunuzu, ortalama olarak da metinlerle ilgili bir dikkat ve hassasiyet içinde bulunduğunuzu ummuştum. Heyhat, yanılmışım. Halbuki gönül isterdi ki, siz de kesilen ahkamlarla ilgili yazın; ahkamları yazanları hedef almayın. Madem kapıyı açtınız ben de gireyim ve böyle şahsi yazayım demek durumunda kaldım. Siz belli ki bu sitenin kurucularından ya da eskilerindensiniz. Hani yazdıkları moderasyona girmeden direkt olarak açılış sayfasında belirenlerde (galiba dün böyle bir şey oldu da oradan anladım). O yüzden bana “ilerde yazılarınız ve fikirlerinizle aksini ortaya koyarsanız…” gibi bir şart koymuşsunuz. Elimden geleni yapmaya, sizleri mahcub etmemeye çalışacağım. Öncelikle bir kaç noktaya değinmek, sonralıkla da ipliğinizi pazara çıkarmak istiyorum.
Şu mizah anlayışı takıntısı nedir kuzum? Yazdıklarınızda hep böyle bir anlayışı sergileme telaşı var. Yeri geldiğinde dersiniz bir şeyler. Taş ve gedik olur. Lakin sizinkilerde hiç gedik yok. Mütemadiyen diğer insanları recm ediyorsunuz. Zorlama olduğu belli oluyor. Belli ki hırçın, saldırgan ve hezeyana meyyal bir yapınız var. Solanas yazınızda ve cevabınızda bu fazlasıyla açığa çıkmış. Bu konuda bir iyileşme sağlayabilirseniz, kullandığınız alegoriler yerli yerine oturacak, cümleleriniz arasında – şu anda bulunmayan- nedensellik, şart, karşılaştırma gibi ilişkiler kurulabilecek, belli ki çok gıpta ettiğiniz “hayatın içinde oluş ve bunu ifade ediş” noktasına yaklaşabileceksiniz. Büyük bir yazarımız “hayata dayanamadığımız için espri yapıyoruz” derken, mizah anlayışının kalbindeki ontolojik hususu dile getirmek istemişti; siz bunu etrafa/ insanlara/ sizin dışınızdakilere dayanamamak, günümüz tabiriyle ‘sinir olmak’ şeklinde anlamışsınız.
Bu arada benim çapımla ilgili bir beyanınız olmuş. “Ya eskiden ne güzel misketler vardı, lolipop vardı” diye konuşan zat-ı muhteremlerden biriymişim ben. Şu anda 1. sayfada bulunan diğer bir yazıdan hareketle, başka bir yazıda çeşitli suçlayıcı ifadeler kullanmak ayıp bir şey. O yazıyla ilgili düşüncelerinizi keşke o yazının altına yazsaydınız. İkincisi, dikkat ederseniz o yazıda ‘kaybolan şeyler’in kayboluşuyla ilgili en ufak bir dövünme, yazıklanma veya nostaljik bir burukluk yoktur. Hatta böyle bir ima dahi bulamazsınız. Aklımıza gelen bazı objeleri yazmışız ve tarif etmişiz. Siz ise haksızlık etmişsiniz. Bunun üzerine eski yazılarınıza bir bakayım dedim. Ne görsem beğenirsiniz: geçmiş zaman olur ki diye bir şey yollamışsınız. Ama ben sizin çapınızın genişliği/ darlığı gibi bir şey düşünmedim.
Efendim neymiş, Solanas’ın yazdıkları için gazoz demişiz. Halbuki gazoz eski ve kıymetli bir meşrubat olduğu için, kullanılması riskli kelimeler grubuna giriyormuş. Yine ‘şeyler’ yazısına alüzyon yapılmış. Doğrusu gazozu severim, ama tadına değil reklamlarına saygım olduğu için Sprite demedim. Tabii aslında buradaki benzetme, sevgili Justine’in Solanas’a yıllanmış California şarabı muamelesi yapması bakımından kullanılmıştı. Yine, “Warhol Solanas’ın elinden tutmuş galiba” demiştik; sevgili Justine bunu yapamayacağını, Warhol’un bir hanımevladı olduğunu yazmış. Şimdi bunu birinci dereceden bir ‘soyutlama’ gibi algılayıp, ancak sert erkeklerin kadınların elinden tutabileceği şeklinde mi anlayalım, yoksa ‘elinden tutmak’ deyiminin sevgili Justine tarafından -deyim yerindeyse- ‘deyimsizleştirilerek’ hatalı bir teşbihe kurban edilişi mi diyelim? Warhol ünlü ve popüler olmak konusunda alçakgönüllü laflar etmiş, söylediği yegane akıllıca laflar da bunlarmış. Buradan sevgili Justine’in ne düşündüğü pek anlaşılmıyor. Akıllıca laflar derken, bunları olumluyor mu belli değil. Şüpheye düştüm, çünkü Solanas’ın manifestosunda pek akıllıca laflar yoktu. Belki de dedim Warhol’un bu laflarını hiç beğenmiyordur. Sonra düşündüm ki, sanat ve akıllı olmak kelimeleri pek yan yana durmuyor. Her neyse, Warhol’u (ve her sanatçıyı) daha ziyade yaptığı işlerle değerlendirmek gerekir, ettiği laflar daha sonra gelir. E adamın yaptığı işler de, müsaadenizle Bedri Baykamvari sahtekarlıklar değil. Bu arada yeri gelmişken söyleyeyim; bu sitede sevgili Justine dahil, gözüme çarpan bir çok insanın yazışında, duruşunda, hal ve gidişatında –bu kişilerden bazıları Warhol’u tanımasalar bile- Warhol’un yarattığı etkinin biçimleri/ biçimsizlikleri var. Öyle bir kalemde silemeyiz adamı. Baudrillard’ın aklıma gelmesi bu yüzdendi zaten. Warhol hakkında yazdıklarını “hayatın içinde oluş ve bunu ifade ediş açısından” da tavsiye ederim.
Konu çok uzadı ama, sizin için sevgili Justine “bu da böyle bir kadınmış işte diyip geçmek” istemedim.

N.B. Dediğim gibi sevgili Justine, daha önce yazdığınız bazı şeyleri okudum. Cevap yazacaksanız lütfen “çok utandım, yerin dibine girdim, kendimi toparlamaya çalışacağım” gibi istihzakar ifadeler kullanmayın. Onları ciddiye alırım, üzülürüm. Yoksa iyi bir kaleminiz var. İnşallah daha da iyi olacak.