Anam mezarda babam hapiste bende babamla hapisteydim bir süre orada duvarlarla oynamayı öğrenmiştim.küçüktüm tek istediğim annemdi topum olmasa da önemli değildi.Okula başlama zamanı gelmişti halam aldı beni yanına o zamana kadar niye almadı diye kızıyordum sonra gördüm ki enişte bey halama eziyet ediyor o yüzden alamamış.Bende hemen kaynaşamadım onca yıl hapiste yaşanmış bir çocukluk sonrası özgür hayata alışmak kolay değildi zaten annem de yoktu.Eziktim halam bunu anlıyordu hep beni korumaya çalışıyordu o bile beni cesaretlendirmeye yetmiyordu çünkü halamda eniştem yüzünden ezikti.Yemekteyiz halamın oğlu evde değil üçümüz yemeğe oturduk zaten çok az yerim öyle alışmışım bir parça almıştım karnım doymamıştı,eniştem bundan kalanda oğlumun olsun dedi ve yemeği önümden çekti.halam ne diyeceğini şaşırdı ağzını açsa eniştemden yiyeceği dayağı biliyordu ama bundan dolayı susmuyordu benim olayı anlamamı istediği için sustu.Bende halam üzülmesin diye anlamamış gibi yaptım,küçüğüm ama erkeğim ya bende kendimce halamı koruyorum üzülmesin diye de böyle yapıyorum.Akşam oldu,halam niye böyle yaptın çocuğa günah değil mi onun ne suçu var dedi ve öyle bir dayak yedi ki.yastığın altına başımı soktum sürekli “halamı kurtar,halamı kurtar” deyip duruyordum.halamın acı ile çıkardığı sesleri beynimden hala sökemiyorum.Bu evden gitmeliydim yoksa eniştem bir gün halamı öldürecekti bu gidişle zaten garip anacığımı babam öldürmüştü halamın dayaktan ölmesine sebep olmak istemiyordum.Aldım başımı çıktım yola nereye gideceğimi bilmeden ve umursamadan,umursamıyordum çünkü annem yoktu benim,o olmadıktan sonra topum olsa neye yarar ki ben sadece annemi istiyordum.Her şeye alıştım bu kara hayatta ama bir annesizliğe alışamadım hala.