masalların gerçek olmadığını anlamaktı hayat..beyaz atlı prenslerin-uzun saçlı prenseslerin uçup uçup gitmesiydi tüm hayallerinle..gitmese bile kırıklıklarla çevrelenmesi idi resminizin..dökülen yapraklar gibidökülüyorum ya ayrılıyorum umutlarımdan. unutuyorum çocukluğumu..her geçen saniye büyüyorum işte..ruhumu hangi denize atsam taşıyor ve yıkıyorum evleri. suda pas tutan demirler gibikül ile parlatıyorum yalnızlığımı..ezber ediyorum aşkı..başucu şiirlerimi yeniden dile getiriyorum ve değişen bir kelimeye rastlamadım henüz. her gece yarılıyorum ölümü birkaç saatliğine de doğrulamıyorum özlemlerin kucağından..adımı çağırıyorum esip geçen rüzgardanyüklenip geldiği her eskiyi koyuyor üzerime. koyaklar arıyorum fanuslarda..yokluksensizliği önemsiz kılıyor. kendimi armağan ettiğim yıllar, elim el üstündegeçmişçok uzakta..dua edişim bile anlaşılmıyor artık,Tanrım ! melekler sağır,körler gibi ağlıyorum uzun zamandır..