bildirgec.org

guzel fotograflar…geni$ bir ar$iv

themespack.com un seçtiği en iyi 10 wordpress tema sitesini sizlerle paylaşmak istiyorum. Aslında harika tasarımlı ücretsiz wordpress temalarından derlediğim bir bildiri yazacaktım. Araştırırken aralarında seçim yapmakta zorlandım ve en iyi ücretsiz wordpress tema sitelerini yazmaya karar verdim. umarım tüm wordpress kullanan arkadaşların işine yarar. Seçimi themespack yaptığı için ilk sıraya kendisini yerleştirmiş.
ThemesPack

ThemesPack

wpThemesFree

wpThemesFree

wptheme

wpTheme

Seni seviyorum dedi. Ben de dedim. Hiç yalan söylemem. Ben de, beni seviyordum. Sen böyle herkesin masasına oturur musun dedi. Hayır dedim sadece bana gülümseyenlerin masasına…

Evet ben sana gülümsedim çünkü çok şeker ve seksisin dedi. Seksi miyim?! dedim. Çok dedi. Artık mütevazı olamazdım, şımardım. Yakışıklı mıyım peki dedim. Çok dedi. Sevimli? Çok çekici? Çok çük? Ço.. Ne?.. Sana demedim dedim. Ne demedin dedi. Sana demedim dedim dedim. Anlamadım dedi. Neyi dedim. Boş ver dedi.

Eve gittik. Çok isterikti. Kahve içmek istemezsen yatalım dedi. Televizyonu açıp kanepeye uzandık. Hala çok isterikti, fakat NBA daha çekiciydi. Üstelik kulağımı yalaması hiç hoş değildi. Daha fazla dayanamadı. İbne misin dedi. Hayır, neden dedim. Deminden beri kulağını yalıyorum tık demedin dedi. Tık dedim. Bozuldu. Bu arada yayın da bozuldu. Hep böyle mi olur dedi. Uçak geçerken oluyor dedim. Ne dedi. Uçak yayını bozuyor dedim. Kulağımı ısırdı. Hep böyle mi olur dedim. Ne dedi. Yayın bozulunca kulak mı ısırırsın dedim. Sırtını döndü ve ağlamaya başladı. Bu arada birinci çeyrek bitmişti. Sıcaktı. Balkona çıkıyorum dedim. Ben de geleyim mi dedi. Hayır dedim sen burada ağla, ben biraz sonra gelirim. Seni seviyorum dedi. Ben de dedim.

Balkona çıktım sigaramı yakıp tek manzaram olan duraktaki taksileri izlemeye başladım. Kapı çaldı, açtım. Geri geldim dedi. Gitmiş miydin dedim. Evet, taksi bulamadım dedi. Yaa.., gelsene ikinci çeyrek başladı dedim. Maç bitince benle biraz ilgilenir misin dedi. Karnın açsa mutfakta yiyecek bir şeyler var dedim. Ağlayarak balkona çıktı. Hemen geri girdi. Gözüme bir şey kaçtı, hiçbir şey göremiyorum, bakar mısın dedi. Baktım. Taksiymiş dedim. Neymiş dedi. Daksilmiş dedim. Sağol dedi. Sen de dedim.

Beni öptü. Ben de onu öptüm. Bunu bir daha yapma dedim. Ama sen de beni öptün dedi. Benim tikim var beni öpeni öperim dedim. Sonra boynumdan öptü. Ben de onun boynunu öptüm. Bunu bir daha yapma dedim. Göbeğimi öptü. Maç çok heyecanlıydı. Eee dedi. Dalmışım. İrkilip göbeğini öptüm. Tekrar dudağımdan öptü. Sıkıldım başka bir şey oynayalım dedim. Çok adisin dedi. Evet dedim.

Masanın üzerindeki resimleri kurcalamaya başladı. Bu sevgilin mi dedi. Hayır dedim Dennis Rodman, süper, Chicago Bulls’da oynuyor. Fotoğraftan bahsediyorum dedi. Sadece dönüp baktım. Güzel basketti değil mi dedim. Kaçamak cevap haa, çok mu acıklı hikayeniz dedi. Susar mısın, yayın bozuk zaten dedim. Şimdi anlaşıldı derdin dedi. Evet yeni bir anten lazım galiba dedim. Karşımızda kırık bir kalp var haa dedi. Hayır Seatle Supersonics’le oynuyoruz dedim. Biraz ciddi olur musun dedi. Evet olurum, gider misin dedim. Kapıyı çarpıp gitti.

İkinci yarı başlamıştı. Kapı çaldı. Yine mi taksi yok diye açtım. Yan komşu, bir şeyin yok ya dedi. Ne aramıştınız dedim. Hayır senin bir şeyin var mı diye soruyorum, gürültü geldi de dedi. Cereyan var, kapı çarptı, hiçbir şeyim yok dedim. İyi geceler dedi.

Salona döndüm, masaya oturdum. Fotoğrafa baktım. Hiçbir şeyim yoktu, sevgilim bile. Rodman iyi oyuncu dedim kendi kendime. Telefon çaldı. Maç çok güzeldi. Telefon tekrar çaldı. Maç gerçekten iyi gidiyordu. Telefon sustu. Televizyonu kapadım. Elimde fotoğrafla kanepeye uzandım. Kapı çaldı. Uyandım sabah olmuş. Açtım. Bir iki saniye sesim çıkmadı. Elimden fotoğrafı attım. Kapıyı çarpıp içeri girdik. Kapı çaldı. Komşu bir şeyin yok ya dedi. Sevgilim var dedim. Kapıyı kapayıp döndüm. Seni seviyorum dedi. Seni seviyorum dedim.

Ferhat Şahin

mavi.net

1998

Not : üçlemenin son halkası burada

Bir ülkede düzen ve birlikteliğin yürütülebilmesi ve vatandaşlarının hak ve hürriyetlerini koruyabilmekiçin yasalar çıkarılır. Bunların başında gelen yasa ANAYASA dır. Tüm yasaların bu anayasaya uygunluğu şarttır ve esastır.

Şimdi konumuz türban konusu olduğu için bunu yazıyorum demeyin. Bu konu başka bir konu. Ben burada bu türbana dokunmayacağım. Çok önemli başka bir husus/lar var.

Trafik Yasası ve Uygulanması.

1) Bu yasanın falanca maddesinin filanca fıkrası gereğince motorsiklet kullanan bir sürücü mutlak surette kask takmak zorundadır. Sadece kullanan değil arkasında oturan kişinin de bu mecburiyeti vardır. Ve bu ikikişiden daha fazla yolcu almak kesinlikle yasaktır. Buraya kadar bu iş böyle . Gelelim işin en vahim kısmına.
Bu ikikişi dışında bu alete tam4 kişi hatta beş kişi bile binmekte ve başları açık, kasksız rahatça dolaşmaktadırlar. Ortada kullanan adam,onun arkasında belinden sıkıca sarılmış bir başka insan bu iki insan arasında ezilircesine sıkıştırılmış bir çocuk, adamın(babanın önünde) bir başka çocuk daha. Etti mni 4… Haaa bir de beşinci çocuk oluyor ara sıra. O da öndeki çocuğun göğsüne yaslanmış ayakları didondan (direksiyondan) dışarı sarkmış diğer çocouk. Sanki Medrano veya Apollo sirkinde motorsiklet gösterisi yapıyorlar. Ve işin en acı tarafı da bu gtösteri, vatandaşın canının korunmasında ön ayak olavak ve trafik kurallarına uygulayacak olan Trafik polisinin yanında,önünde veya biraz ötesinde cereyan ediyor. Tüm yasaklara rağmen görmezlikten geliniyor. Bir ikaz dahi yok. Bu manzaralara genellikle kasabalarda veya tatil yörelerinde sıkça rastlamak mümkün. Nerede Trafik Yasası, nerede bu yasayı uygulayacak emniyet görevlisi.

Cami mi, baz istasyonu mu?

KADINLAR CAMİDE NEDEN NÖBET TUTUYOR?

AYLIK 1000 DOLAR GELİR / Bir GSM şirketi kapınızı çalsa… Evinizin çatısına baz istasyonu kurmak istiyoruz dese… Aylık 1000 dolar teklif etse… Ne yaparsınız? Cazip teklif değil mi? Ancak Mahalleli rahatsız olacak… Tepki gösterecek… Hatta baz istasyonunun kurulmaması için kapınızın önünde eylem yapacak. Basına açıklama yapılacak. Kanser olmak istemiyoruz, diye slogan atılacak… Karar vermek zor değil mi? Bu durum İnegöl’de az yaşanmadı. Türkiye’nin bir çok kentinde de yaşananlar aynen böyle..

Nestle yeni bir kampanyayla karşımızda! Daha fındıklı 3übirarada’nın etkileri sürerken şimdi de Crunch ile Dakka Başı Patlat kampanyası ile her dakika paketlerdeki şifreyi ilk gönderen kişiye 10-20-40YTL veriyor. Ayrıca paketlerden bedava çıtır da çıkabiliyor, yani boş yok!

Reklam filmi de biraz daha iyi olabilirmiş ama yine de güzel bence. İzlemek isteyenler için sitede mevcut.

Kampanya 15Mayıs’a kadar sürüyor.

arama motorlarında 1 ile 1.000.000 arasındaki sayıların ortaya çıkma frekansına bakmışlar, sonuçları bir istatistik programına yedirmişler, ve hangi tam sayıların insan kültüründe (daha doğrusu internet insanı kültüründe) daha sık kullanıldığına dair bir prezentasyon hazırlamışlar.. tabii 911, 486 gibi anlamlı numaralar ve sonu sıfırla biten numaralar (niye çünkü 10 parmaklıyız 🙂 revaçta. sonuçları gösteren applet de çok şık: the secret lives of numbers.

Firefox 1.0.6 for Windows, Turkish (4.7MB),
sıcak sıcak buyrun.

Uzun zamandır konuşmuyorduk, aradım.mutsuzluktan bezginleşmiş bir sesle “alo” dedi.. önce sesinin tınısındaki bu tuhaflığı anlayamadım.” hadi bana gel, özledim seni. çay içeriz. börek yaparım ve en sevdiğin mozaik pastadan da.dertleşir deliler gibi güleriz eski anılara” dedim..uzun süre sessiz kalmasını, gelmek istemediğine yorup “ mazaret kabul etmiyorum ha” diye kararlı bir tonla tamamladım cümlemi….
“ben iyi değilim, hiç iyi değilim” derken sesinde bir tuhaflık, bir gerginlik vardı…” neden ama” dedim korkuyla karışık bir merakla..”biliyormusun, o öldü “ dedi iç çekişinin arasında fısıltıya benzeyen bir sesle… “ne ne ne, ne diyorsun sen,nasıl yani,şaka olduğunu söyle” diye bağırmamla gözümdeki yaşların yavaşsa süzülmeye başlaması bir oldu. “neden aramadın, neden söylemedin,neden haberim yok , sen ne durumdasın” diye soruları makinelı tüfek gibi tek solukta sıraladım ardı ardına…”ehh işte” dedi, “ alışmaya çalışıyorum,ilk zamanlar günlerce kendime gelemedim, yataktan hiç çıkmak istemiyor, boş gözlerle saatlerce tavana bakıyordum. 1,5 ayı biraz geçti, daha yeni yeni dış dünya ile irtibata başladım..kalbim cayır cayır yansa da elimden gelen bir şey yok ne yazık kı “…” hemen geliyorum” diyerek cevap vermesine fırsat vermeden telefonu alelacele kapattım…birkaç dakika içinde gözlerim ağlamaktan kan çanağına dönmüş, başım zonklamaya başlamıştı…bir taraftan elime ne geçtiyse giymeye çalışıyor, bir taraftan da “ nasıl olur allahım, neden ama neden” diyerek anlamsız sorulara anlamsız cevap şıkları üretiyordum zihnimde…” bu kadar severlerken, bu denli emek verilmişken,pamuklara sarıp sarmalamışlarken birbirlerini…
Birlikte göğüsledikleri günler, askere uğurlanması, sabırla beklenmeler, buram buram özlem kokan, sevgi kokan mektuplar. dönüşünde iş sorunları yüzünden, ilişkilerinin üzerinde dolaşan karabulutları özveri ve sabır ile atlatmaları…en umutsuz anda hem de en iyi şartlara sahip işin bulunması, sevinçten deliye dönmeleri…ilk maaşla kızkulesinde gülüş, cümbüş, mutluluk içinde üçümüzün yediği yemek…sevgilerine şahit olarak beni seçmeleri ve yanımda çocuk sevinci ile birbirlerinin parmağına taktıkları yüzükler…dans edişlerinde gözlerinin en içine sevgiyle bakmalarından duyduğum hayranlık ve “aaahhh ah” diye birazda utana sıkıla “ darısı başıma” derken gözlerimin dolu dolu olması….

coca cola’nın 2005 yılında kurulan bir sosyal sorumluluk kampanyası olan HAYATA+‘yı ben yeni keşfettim. Gerçekleştirmek istediğiniz projeleri hayata artı katmak için coca cola’yla paylaşabilirsiniz. İnternet üzerinden başvurular alınıyor.