bildirgec.org

İş yerimizde ki kat görevlileri.. Çoğu evli ve ailesini geçindirmekle yükümlü orta yaş ve üzeri insanlar. Hayattan beklentileri bizlerden daha az, tabi ki tatmin sınırları da.. Bugün iki tanesini gördüm. En son bir yöneticinin odasını süpürüyorlardı. Oradan çıkmışlar belli, ellerinde temizlik aletleri, yürüyorlardı ve gülüşüyorlardı. Bu öyle pis bir gülüş değil, birbirlerine bakıp masum masum gülümsemeydi bu aslında. Yüzlerindeki o gülüşte bile mütevaziliklerinin ve çekingenliklerinin izleri vardı. Sanki ‘gülüyoruz ama aman bizi kimse görmesin’ der gibilerdi. Sanki büyük bir işyerinde çalıştıkları için gülmeye bile hakları olmadığını düşünüyorlardı.
Onları görünce aklıma bir tek şu geldi. Bizlerden daha mutlular. Memur yada işçi sıfatıyla çalışıp onlardan 2-3-5 kat fazla maaş alan insanlardan bence daha mutlular. Ben ne kadar onlar gibi olmaya çalışsam da etrafımdaki insanlar doyumsuz olduğu için onlar gibi hissedemiyor ve yaşayamıyorum bu hayatı. Dertleri belki bizler kadar çok ama sıcak bir ailenin, mutlu evlatların, az para olsa bile geçinebilmenin, sağlıklı olmanın aslında bir insanı ne kadar mutlu etmesi gerektiğini sanki bizden daha çok kavrayabiliyorlar. Bizler onlara göre daha çok para, kariyer peşindeyiz. Hayatı kaçırıyoruz. Sevdiklerimizi ihmal ediyoruz. Onlardan bir sıcak gülüşü, bir tatlı sözü esirgiyoruz. Çoğu kez saçma sapan gurur bahaneleri üretip ‘seni seviyorum’ bile diyemiyoruz birbirimize. Ne mi oluyor? Onlar, bizim kat görevlileri, çoğunu tanırım, küçüklü büyüklü ailelerinde bizden daha mutlu yaşarlarken, biz daha yolun başında olup kendimize eş seçmekte bile zorlanıyor, çoğu zaman hiçbirşeyi beğenmiyor, kadınsak evde kalıyor, erkeksek 40ımıza gelmiş müzmin bekar olarak etrafa sahte mutluluk efektleri atmaya çalışıyoruz. Evlilik durumlarını bir kenara koyun, ‘hep kariyer, hep para olmazki canım’ diyemeyip biraz da kendi zevklerim diyecek cesareti bile bulamıyoruz. İsteklerimizi gerçekleştirmek için harekete geçmiyoruz, hemde bizim kat görevlilerine göre daha çok imkanımız varken.
Onlar bizden daha mutlu görünüyorlar. Ben buna inanadım.

Merhum Özal, Başbakanlığı zamanında memurlara yapılan zam oranını yetersiz bulan çevreleri:”Benim memurum işini bilir” diye yanıtlamıştı.

Bu söz kimilerince,gayet masumane bulunup, “Memurlar az parayla geçinmenin çaresini bilirler” şeklinde yorumlanmışsa da, büyük çoğunluk, Başbakan Özal’ın bu deyişiyle, rüşvetin rutin hale geldiği ve hatta ülkeyi temelinden yıkan bu haksız eylemin, o saatten sonra özel sektöre bile hızla sıçradığını kabul ederler. Öyle ya da başka türlü, ne fark eder! Toplumsal çürümenin en belirgin görüntüsünü oluşturan rüşvet, Özal’dan önce de vardı. Ondan sonra da oldu. daha sonraları da olacak! Önemli olan, rüşvetin tanımlanmasını iyi yaparak, onu resmi gelenek haline getirmemektir.

http://www.memurlar.net/haber/73224/

Tarım Kredi Kooperatifleri Genel Müdürü Bedrettin Yıldırım Üstlendiği 4 yan görevle birlikte aylık maaşı 16 bin 750 ulaşıyor.Yıldırım Bu rakamla Cumhurbaşkanı Sezer’i bile geride bırakıyor.Genel müdürlük görevinden 7 bin 500 YTL ve Yılda 6 ikramiye alan Yıldırım 4 ayrı yönetim kurulu üyeliğinden kazandığı gelirle ‘en yüksek kazançlı memur’ oluyor.Ayrıntılar...

Küresel ısınmanın kötü sonuçlarından biride bu olsa gerek.Hükümet memura mesaiyi saat 7 ye çekmeye karar aşamasındaymış.Bu sayede hükümet trafiği rahatmayı ve günüş enerjisinden daha fazla yararlanmayı planlanıyormuş.Haber Ayrıntıları…

Becayiş : “Aynı kurumun başka başka yerlerde bulunan aynı sınıftaki memurları, karşılıklı olarak yer değiştirme suretiyle atanmalarını isteyebilirler. Bu isteğin yerine getirilmesi atamaya yetkili amirlerince uygun bulunmasına bağlıdır.”

becayis.org yukarıdaki tanımdan da anlaşılacağı gibi atanmak isteyen memurların ilan bırakabileceği bir site. bence çok güzel düşünülmüş. yer değiştirmek isteyen memurların işini çok kolaylaştıracağa benziyor.

Enflasyonun %10 un altında tek haneli kalmasının kahramanları bulundu. Kendilerini kutlar başarılarının devamını dileriz.

Gariplik sepette!

TÜİK’in “hesap sepeti”nde çalı süpürge, enjektör, oto pastası, serum, ahtapot, karides, patinaj zinciri, demir ve bakır gibi mallar bulunurken, yağ, fasulye, pirinç, şeker, peynir, zeytin, et, akaryakıt gibi temel besin maddelerinin dikkate alınmaması, mutfaktaki yangını gizledi.

Gıdalardaki durum

Bir zamanlar, belki bu yazıyı okuyan gençler için hatırlaması zor. Özal: – Benim Memurum işini bilir demişti. Belki o yıllarda memurun aldığı maaşla yaşayabilmesi zordu ama bir şekilde yaşamını sürdürüyordu. Son 2-3 yılda da Ekonomi düzeldi. Her şey yolunda gibi söylemlerle, dopingle yaşamaya devam ederken, Özalın bu sözünü şimdide birilerinin Memur emeklilerine söylemesi gerekiyor. Her ne kadar ben, Ülkemin emekli güzel insanlarını Yaşayan ölüler olarak değerlendirsemde, birilerinin bu grubu uyandırması lazım. Enflasyon farkının emekli memurlara 2007 de yansıtılmayacağı haberleri beni derinden yaraladı. Ben bir işçi olarak, en azından ülkemde, açlık sınırında da olsa yaşamayı becerebilen bir memur emeklisi grubu var diye sevinirken, bu yaşam mücadelesinde onlarda galiba finiş çizgisine varamadan erken-erken emeklilik mertebesine ulaşacaklar. Kör gözüne parmağım misali böyle akıl almaz kararlardan vazgeçilmesi için, ille de tencere-tava ile sokaklarda mı proteto etmeliyiz. İşin garibi, bu kararı alanlar, el elin eşeğini ıslık çalarak ararmış misali, alakasız başka alemlerde. Şunu unutmamak lazım o eşeği çalanlar da bunlar. Hadi canım, yedik bu yaptığınız yanlış işleride bari çaldığınız eşeği geri verin. Çabuk unutan Türk halkım bunu da unutur korkmayın

Esikden bir dizi vardı, hatırlar mısınız? 6 Milyon Dolarlık adam. Steve Osten mı neydi adı… Bu haberi görünce aklıma nedense o geldi. Oysa kazın ayağı hiç de öyle değilmiş. IMF nin emriyle son sağlık yasasının (sosyal güvenlik kuruluşlarının tek çatı altında birleştirilmesi) uygulanabilirliğini denetlemek için hükümet tarafından 7000 dolar maaşla 15 tane memur görevlendirilmiş.
Neyse memur mamaşının 750 YTL olduğu ülkemizde 7000 Dolar maaş olağanüstü bir para. Gelelim görevlendirilenlyere; gerçekten çok komik… Biri bir bakanımızın yeğeni, bir diğeri meşhur müsteşarımız Ömer Dinçer’in özbeöz kadeşi… Yuh artık be yuh… Nerede etik nerede devlet adamlığı? Bu kadar mı yani? Kadrolaşma bu kadar mı olur? Bu artık kadrolaşma da değil resmen özel şirket zihniyeti… Beyler beyler devlet sizin özel şirketiniz ya da çiftliğiniz değildir. Kendinize gelin….
Anayasada keşke şöyle ir madde olsaydı: Halkı dinden imandan soğutmak. Yeter artık halkı dinden imandan soğuttunuz.
Geldi kasım ayı. Buyrun seçime hadi buyrun beyler…

Güzel ülkemizde büyük bir doğal afet yaşanıyor.
Bir yardım kampanyası başlatılıyor.
“Gavur” dediğimiz yabancılar bile katılıyor yardım kampanyasına.
Ellerinden geleni yapıyorlar.

Bir de yardımın ihtiyaç sahiplerine ulaştırılması var.
Özal’ın yüzünü kara çıkarmaktan korkan memurlarımız vazife başında.
Ellerinden geçiyor bir bir muhtaçlara ulaşması gereken eşyalar.

Memurdur, insandır(!), canı çeker onun da…
Bir battaniye, bir çaydanlık, “Abi çok kaliteli mal bunlar!”…
Canı çekiyor, alıyor alabilirse, gözü kalıyor alamazsa…