Sabaha karşı uyandım, aslında insanlar gibi sabah uyanmam lazimdi ancak beceremedim. Uyku saatlerimi düzene sokmak için önceki iki gün uyumayıp, akşam normal insan saatinde yatmayı planlıyordum ancak yatak çekici geldi, akşamüstü yatıp gecenin bir yarısı uyandım, bu zaman dilimini sabaha karşı olarak zikrettiğimde kendimi başarılı hissediyorum.
Karnım aç dolayısıyla, yemek ile kahvaltı arasında birşeyler yemem gerekli her seferinde olduğu gibi yine tost, hem sıcak olduğu için yemeği andırıyor, hemde kahvaltı gibi. Gözlerimi ovuşturarak girdim mutfağa, karanlığa alışmış gözleri rahatsız etmemek için açmıyorum ışıkları, dablumbaz mıdır, aspratör müdür hala ismini bilmediğim şeyin ışığını açtım hafif, loş, yumuşak, faydalı ışık. Hareketlerimi, uyuşuk ruh halime mükemmel bir şekilde orantılamışken birden Matt Damon olduğumu farkettim sırtım pencereye dönük, bir kırmızı nokta, bir lazerin izdüşümü, mutfak camını hiç umursamadan geçti, sırtımda gezinip buzdolabının beyaz kapağında en belirgin haliyle durdu. Bütün sakinliğimi geride bırakıp hışımla arkamı döndüm,. Zifiri karanlıkta kırmızı bir nokta hareket etti, üzerimden geçerken bir anlığına bana doğru uzanmış kırmızı bir çizgi halini aldı, gözümü acıttı, ardından tekrar bir nokta olarak karşımda durmaya devam etti. Kranlığa alışmış gözlerim lazerin kaynağının biraz üzerinde belli belirsiz bir beyazlık farketti daha iyi odaklandım, evet bir sıra beyaz diş. Gülüyordu o.ç!… Karşımdaki apartmanda, tam benim hizamda.
