bildirgec.org

O, tam köşede duruyordu. Farkettiğimde, geri dönemeyeceğim bir noktadaydım. O da farketmişti beni çünkü. Eğer başka bir yöne bakıyor olsaydı, hiç düşünmeden sırtımı döner, hemen uzaklaşırdım. O kadar uzun zaman geçmişti ki yollarımız kesişmeyeli… Bir gün aniden karşıma çıkmasını beklediğim günler çok uzaktı artık.

Şimdi köşede, benim önünden geçmemi beklerken, hiç hayale benzemese de, en azından benim için ‘gerçek’ değildi. Benim karşılaşmak istediğim adamla, beş senelik koca bir yaşanmışlık girmişti arasına. Bu iki adam tıpatıp aynı görünüyor olsa da, onları ayıran koca bir fark vardı: Biri yabancıydı, biri sevdiğim…

Her hiçe dedi ki, ‘Sen de kalabilir miyim?’
– Neden?
– Hiçe karışmak için.
– Peki, sen ne istiyorsun?
– Yarat, sadece sev.
– Bu kadar mı?
– Evet, bu kadar, sev.
– Tamam.

Her Hiç’in karşınında durup sakince gözlerine baktı. Gözlerinde onu gördü, yüzde yüz güven vardı, bir şey demenin gerekmediği zamandı.

Sessizce ‘Tamam’ dedi, içlerindeki ses dışa karışmadan… İçteki sesle, sakince, el ele tutuşan iki insan gördü insanlar. Ama bilmiyorlardı ki, birbirine yüzde yüz güvenen iki insan yürüyordu yeryüzünde ve onlar görmüyordu.

Biri vardı… Uzak dağ köylerinin serinletici poyrazıydı nefesi… Başım her derde düştüğünde derdin derdimdir, demesini sevdim.
İğde ve çam ağaçlarının rayihası dolarken havaya, ben onun kokusunu duyardım kaç kilometre öteden…

Gözleri gözlerime değdiğinde ruhum muydu eriyen? Ben O’nda eriyip O’nunla birleşmeyi sevdim…
Korkmazdım O yanımdayken engebelerden, uçurumlardan, derin mavilerden…
Aşkıyla hemhal olmuş kalbime güveni de sunmasını sevdim…

Bugün, bilimin ne kadar ileri gittiği konusunda övünsek de, belki gelecekte uğraştığımız şeylere gülüp geçeceğiz.
Dünyamızda artık bilim temellerine oturtulmamış hiçbirşey ciddiye alınmıyor. Bizim için gerçek kavramı; mutlaka bilimsel temellerden yükseliyor.
Quantum fiziği ve fizikçileri dünyada yeni bir çağı başlatmak üzereler. Quantum fiziğinde birçok kavram havada kalsa da, ilginç yaklaşımları ile quantum düşünürleri bizleri cezbetmekteler.

Hepimiz, beynimizin işleyiş tarzına akıl sır erdiremeyiz kimi zamanlar. Düşüncenin ne olduğunu düşünrüz. Düşünme işlevi beynimizde nasıl gerçekleşir? Hiçbirşey yoktan var edilemez ve varolan hiçbirşey yok edilemez. Peki düşünce nasıl yoktan varoluyor?. Beynimizde düşünceler nasıl yoktan varolabiliyorlar? Herşey gibi düşünce de enerjinin farklı bir formudur. İlginç olan şu ki; düşünceler beynimizde üretilmezler. Şaşırmayın, işte bu quantum fizikçilerinin cezbeden teorilerinden biridir. Düşünceler, bütün insanların beyinlerinin bağlı olduğu ortak bir alandan gelirler.

Ne zaman desem kırmızıya kırmızı,
“Kör müsün kardeşim” derler!
Ne zaman desem böyle olmamalı,
“Olmamayı mı tercih edersin yoksa” derler!
Ne zaman bir şeyler demeye kalksam,
“Sus” derim kendime!
Tiksinirim, soğurum kendimden,
bakamaz olurum yüzüme…
Ne zaman bir şeyler demeye kalsam;
Figüranlar, kuklalar,
birbirine inanmadan
kol kola yaşayan insanlar görürüm etrafımda.
Sonra “Ne zaman?” derim kendi kendime.
Konuşamaz kalırım,
susarım kendime…

Kimsesiz mi sandın kendini
Düşünme!

Kendin varsın en kalabalık halinle
Aldanma sahte ilgilerine yalancıların
Hayatta sen varsın,hep olacaksın

En kolaydır aldatmak birini
Atıp tutmak söyleyerek sevdiğini
Yalnız değilsin,kim üzer bebeğimi
Derken hançerlenmek en ağır geleni.

Yalnız değilsin,
Bir sen var sana ait, güvenebilirsin.
En hakikatli varlık kendinsin
Bunu elinden alamazlar,hayatta galipsin.

resim k.

http://www.hurriyet.com.tr/genc/trendy/11503913.asp?gid=175

İnsanlara karşı yaşadığım güvensizlikten, hayatım üzerine yaptığım kurgulardan, kurduğum senaryolardan sıkıldım .Yok yere tantana yaratıp can sıkmak, ufacık bir şeyi günlerce sürdürmekten bıktım.Rahat, sakin ,huzur dolu bir şekilde kafamı yastığa koymak istiyorum artık.Bu bir hastalık mı, takıntı mı , geçmişte yaşadığım kötü olayların şimdiye yansıması mı bilmiyorum.Tek bildiğim artık dayanılmaz olduğu bu işkencenin.Her neyse bana nasıl bulaştıysa düşsün artık yakamdan.Mutsuzum, huzursuzum, kırıcıyım , öfkeliyim hayata ve insanlara… Güvenmek istiyorum sormadan sorgulamadan.Her cümlenin altında açık aramak, her hareketin bir yanıltmaca olduğunu düşünmek istemiyorum.Hiç bir şeye olumlu tarafından bakamamaya başladım.Hayat hep negatif.Bu şizofren hallerim ilişkimde patlak verdi günler önce.İlişkimi sorgulamaya başladım.Erkek arkadaşım” bugün mesaiye kalıyorum dediğinde” inanmalımıydım? . Oysa bildiğim bir gerçekti bu.Her zaman yaptığı gibi mesai çıkışı servisteyken arardı beni.Kendi kendime sürekli yazmaya başladım.Oysa onu o kadar iyi tanıyordum ki ve o kadar bağlıydı ki bana bunları bile bile nasıl onu yargılardım böyle saçma sapan senaryolarla.Üstelik iki seneyi aşkın güzel giden bir birlikteliğin içindeyken.Benim için bütün hayatını değiştiren ,benimle ağlayan benimle gülen biriyken söz konusu olan.Ne onu ne de başkalarını kırmaya hiç hakkım yok biliyorum ama beynimi yiyip bitiren bu kuşkulardan bir türlü kurtulamıyorum.Daraldım, bunaldım…

Kaynak‘taki ingilizce makaleden çevirip özetlemeye çalıştım. Durum kısaca şöyle açıklanıyor;

Araştırmalar sonucu David Buss and Cindy Meston 237 neden bulumuş. insanların sebepleri en sıradan, dünyevi olanından (“sıkıntıdan” mesela) en duygusal, ruhani olanına (“Kendimi allaha daha yakın hissetmek istediğimden” gibi) kadar ve en “özgecil”, başkalarını düşüneninden (“karşıdaki kişinin kendisini iyi hissetmesini sağlamak istedim” gibi) en benciline, çıkarcısına (“kendimi ödüllendirmek istedim” gibi) sıralanmış.

Bir insanla bir ömür geçirmeye sebeb olan sevgi, saygı, güven değilmidir?
Güvenmek aslında çok zordur. Ama işin içine sevgi girdiğinde çoğu zaman gözümüz kapalı güveniriz. Çünkü seviyoruzdur ve seviliyoruzdur. Sonuna gelinceye kadar neredeyse hiç düşünmeyiz. Sevdiğimiz insan bizim güvenimize layıkmı yaşıyor? Oda gerçekten sizin onu sevdiğiniz gibimi seviyor? Bir insanla beraberken aşkınız gözünüzü kapatmışken kaç defa düşündünüz bunları. Yada düşündünüzmü?
üst üste hatalar yapılmasına karşı kaç defa görmezden geldiniz? kaybetmekten kaç defa korktunuz çoktan kaybetmiş olmanıza rağmen?
hayat öğretiyor insana. bu hayatta sevdiğinize bile güvenmemeniz gerektiğini.