Bir insanla bir ömür geçirmeye sebeb olan sevgi, saygı, güven değilmidir?Güvenmek aslında çok zordur. Ama işin içine sevgi girdiğinde çoğu zaman gözümüz kapalı güveniriz. Çünkü seviyoruzdur ve seviliyoruzdur. Sonuna gelinceye kadar neredeyse hiç düşünmeyiz. Sevdiğimiz insan bizim güvenimize layıkmı yaşıyor? Oda gerçekten sizin onu sevdiğiniz gibimi seviyor? Bir insanla beraberken aşkınız gözünüzü kapatmışken kaç defa düşündünüz bunları. Yada düşündünüzmü?üst üste hatalar yapılmasına karşı kaç defa görmezden geldiniz? kaybetmekten kaç defa korktunuz çoktan kaybetmiş olmanıza rağmen?hayat öğretiyor insana. bu hayatta sevdiğinize bile güvenmemeniz gerektiğini.
yorumlar
kalbi kırık birini görüyorum ben bu yazıda.. belliki canını bir cok yakmış. ama hayat bu yakanıda var yakmayanıda..ben mesela bu yaşıma kadar türlü türlü insanlar gördüm. kimileri sevgilim oldular. kırıldım,üzüldüm,kalbim acıı vesaire.. hayatın getirdiği bir cok şeyi herinsan gibi bende yaşadım. yaşıyoruz ..öğrenmek için yaşamalıyızda..evet kimi zamanlar acım büyük oldu ve güvenim sarsıldı,inancım gitti.. yer yurt değiştirdim. ama nerden bilirdim ki o yer değiştirmek için gittiğim o yer de ben gerçekden bulacakdım ne aradığımı..hayatta ummadığınız bir anda ummadığınız bir şeylerle karşılaşabiliriz. güvenebileceğin bir sevdiğin olabılıyor. olmayada biliyor ama hayat bu işde malesef:(ben şanslı hissediyorum kendimi bu konuda gittiğim yerde vardı çünkü..şimdi ise korku başladı o ayrı konu tabi.neyse cok uzun bır yorum oldu bu.. nerdeyse bır yazıda ben yazmış gibi oldum. kısacası umudun ve inancın bitmemeli, o bittimi sende bitiyorsun.
“V” tipi krizdesin bu hep böyle gitmez. Gülümse.
acıları denemek zordur! denedikçe yeni ilişkilere karşı kalkanı düşer insanın ve daha çok yıpranır ki hayata daha çok çekimser kalır.
@BODRUMSIBEL öncelikle yorumun için teşekkür ederim. böylsenine uzun bhir yorum yazman ve kendinden örnek vermen beni mutlu etti. belkide haklısın hayat birşeyler çıkarmayı planlıyor karşıma.@BUKLET açıkcası sana katılmıyorum. çünkü güvendiğin zaman tüm zırhını çıkarmış oluyorsun. en bariz hataları dahi görmüyosun. güvenin boşa çıktığında manevi zararının yanında maddi zararlarında olabiliyor. benim öyle oldu. sevdiğin insan için şehirini yaşamını herşeyini değiştiriyosun. ve bu insan hatalar yapmaya başladığında görmüyosun. ve en sonunda kafana dank ediyo. ama iş işten geçmiş oluyor ve birşeyleri kurtarmak çok zor oluyor. bu durumdada elinde hiç bir açıdan kar kalmıyor. hep zararda oluyosun