bildirgec.org

gün doğuyor yine,
kızıllık hakim semada.
ama ben üşüyorum.
ısınmıyor artık bedenim, buz tuttu her yerim,
ya yalnız kalıcaktım seninle,
yada yalnız kendimle.
asırlar gecti sanki yol hala eskimedi,
bır viraj diğerini kovalarken ellerim ellerım hala çözülmedi……
gözlerimi kapıyorum birden,
ellerim sende ellerim sıcak,
ellerim bende şimdi yine buz kesiyorum.
neden yaptım bunu sana bilmiyorum.
sen ilk günah, ilk sırdın..
ama ben seni aldattım ,
ahh bilsen ne çok pişmanım
avuçlarım üşüyorr, avuçlarım kanıyor..

…

farketti ki son günlerde fazla küfretmeye başlamıştı. buna da küfredip devam etti boş ve aylak yürüyüşüne.

kendini özgür hissetmesi gerektiğini biliyordu. ama hissedememesi onda farklı etkiler yaratıyordu. ne yapacağını kestiremiyor; bir an intikam ateşiyle yanıp tutuşurken, bir an onu hiç haketmediği hissine kapılıyordu..

başını yukarı kaldırıp, “neden ben?” diye sordu yukarıdakine. cevap alamamak onu daha da dibe çekiyordu. aylardır telefonuna yerli yersiz bakıyor, olası bir “naber?” mesajı bekliyordu içten içe, anlamsız bir ümitle..

uyandı.
el yordamıyla telefonun saatine baktı. kısık sesle derinden bir has*ktir çekti. geç kalmıştı. bu saatten sonra gitmenin bir anlamı yoktu.

yine de kalktı yatağından. kahvaltı yapmak için mutfağa gitti. buzdolabını açmak için tuttu dolabın kulpundan. gözleri buzluğun yüzeyine magnetlerle tutturulmuş fotoğraflara takıldı. neden hala orada oldukarını düşündü. çoktan yırtıp atardı başkası olsa, belki de yakardı. o umursamıyordu, ya da umursamıyor izlenimi vermeye çalışıyordu. aslında kendisi de bilmiyordu..

her uyuduğunda, yarın sabaha onarılmış bir kalp dilerken; daha beter acılarla uyanıyorsun..

gideli birkaç ay oldu.. sanki dün akşam gitmiş gibi taze burukluğu. sanki dün sabah kulağına günaydın diye fısıldamış gibi; sessiz ve kimsesiz şimdi yatağın diğer yarısı.. her sabah gözünü açar açmaz yanında mı diye bir umut yoklayışın, yetiyor gününün alabildiğine berbat geçmesine..

başlarda karnına giren krampların yerini boşluklar aldı, ne saplasalar umrunda olmayacak. miden gereksiz artık, pek fazla da kullanmıyorsun zaten. burnun hep o kokuyu arıyor değil mi? o gerdanının büyüleyici kokusunu.. içine çektikçe daha fazla çekesin gelirdi, madde bağımlısıymışsın gibi..
you really are my ecstasy..
ve emre aydın dizeleri geliyor aklına..
“kokunu bırakma / çok sevdim kokunu / bilemezsin, götür kokunu..“

Güzel bir hikâyem var artık anlatabileceğim,

Kahramanı nasıl bir kız?

Bilmem ben!

Bir peri masalıydı önceleri sanki

Ya da eşsiz bir rüya, derinden gelen bir düş.

Elinde çam kozalaklarıyla bana bakan,

Sevinç dolu bir yüz,

Aşk dolu bir kalp ve de

O mavi gözler,

Arada perde yok

Her bir duygu olabildiğince pürüzsüz.

Güzel bir hikâyem var sahiden,

Okundukça yaşanılası…

İki ayrı zihinde eş zamanlı yazılan,

Güzel bir hikâyem var benim sahiden.

Ebru Gündeş’in Deli Divane ve Fırtınalar kliplerini izledim. Eski sevgili aradı. Eski sevgili nedir? Ankara ve Bilkent Üniversitesi ve Sezen Aksu ve 2005 eylülü ekimi kasımı aralığı 2006 ocağı şubatı martı nisanı mayısı ve Uluslar arası İlişkiler ve yurtlar ve Ankara’nın sonbaharı ve dönüp dolaşıp gelinen kürkçü dükkanı ve yurt odaları ve öğrenci servisleri ve Tunalı Hilmi Caddesi ve pizzalar ve kolalar ve İstanbul ve Antalya ve şarap ve gazete parçaları ve başka şarkılar ve başka filmler ve mimikler ve kavgalar ve telefon beklemeler ve gözler ve İskenderler ve kahvaltılar ve wafflelar ve kıskanmalar ve bir Elif Şafak kitabı ve tavlalar ve nasıl vakit geçireceğini bilememeler ve konserler ve Güneş Tutulması ve eski fotoğraflar ve ağlamalar ve suçlar ve aynı sokaklar ve binalar ve cumartesi gecesi sosyallikleri ve otobüsler ve Radikal gazeteleri ve kısa öyküler ve gizemli arkadaşlar ve zorluklar ve gece koşuşturmaları ve taksiler ve aliye vb televizyon dizileri ve attila ilhan’ın gidişi ve dergi sayfaları ve rakamlar ve fişler ve mekanlar ve bardaklar ve susmalar ve testler sınavlar okul taksitleri ve kıyafetler ve bar köşeleri ve başka gözler ve….

leyla erbil

orhan pamuk’un kar’ını okuduktan sonradır ki, romanlara yaklaşamaz oldum. sıkılıveriyorum uzun metinlerden. görmüşsünüzdür eski yazılarımdan; şiirlerden, öykülerden medet umar oldum. yüzyılın en iyi 20 romancısından biri sayılan leyla erbilin öykü kitaplarıyla işte bu ara tanıştım. hallaç, ağır geldi. hallaç için yetkin bir okur olmanız gerekiyor. yetkin bir öykü okuru.
eski sevgili’yi çok sevdim ama. benimsedim. dedim, ne güzel öyküler bunlar. dikkatli, her satırın üzerinde durup düşünerek okumak gerekiyor leyla erbilin öykülerini. cesaret edebilen öyküseverlere..

-Allah’ a yakın, bana uzak ol- demekle yetinemediyseniz…

Buyrun peşinizi bırakmayan eski sevgilinizden nasıl kurtulacaksınız???

http://www.toryum.net/vb/archive/index.php/t-2432.html

Kaynak:msn.com

“MSN Lifestyle: Men” Sitesinden aldığım bilgiler ve naçizane katkılarımla 7 adımda eski sevgiliyi unutma ve aşk acısından kurtulma programını açıklıyorum. Vatana, Millete hayırlı uğurlu olsun!

1) Onla iletişimi kesin! Telefon numarası, e-posta adresi, ev adresi aklınıza ne gelirse bunları kaybedin. MSN listenizden de çıkarın. Onla karşılaşmanız muhtemel olan yerlerden uzak durun.

2) Yak bütün fotoğrafları ! Ona ait bütün eşyaları. (bkz: Tarkan). Tamam eşyaları yakmasanız da ona geri vermek için bir arkadaşınızı aracı olarak kullanın. Zira iletişimi kesme 1. kuralımızdı.