Derin bir iç çekişin ardından, bir nefeste çekip elindeki sigaradan, yine umudun tükendiği sessiz bir gecenin sisli karanlığına gömüldü yüreği.Ümitlerine veda ettiği o hırsız gece sökmüştü gülünü koparırcasına yüreğinden, yılların hıncını alırcasına ısırdı dudaklarını, kanattı kanattı ama ağlamadı, yıllarca susmak bilmeyen yüreğine inat, ağlamadı..Hayata tutunmalıydı, kendini salıvermek bencillik olurdu, o alıştırmıştı herkesi hayata güzel bakmaya, ne olursa olsun katlanmaya, sevmeye, mutlu olmaya, şimdi aksini yapmak yakışırmıydı ona.

Tam 5 yıl mücadele etti, çırpındı ama olmadı, koklamaya kıyamadığı, nazlı bir çiçek misali büyütüp gelin ettiği yavrusu, son gelinliğini giyip gitmişti ebedi düğün mekanına, acı delik deşik etsede yüreğini susmalıydı, itiraz edemezdi, emaneti sahibine teslim etmişti sonunda, acı çekiyordu ama huzurluydu içten içe, er yada geç gelecekti kavuşma günü sonunda…Sıcak kucağından söküp, soğuk toprağa dikmeden gülünü, son bir kez öpmek istedi, eğildi ama yetişemedi, o uzandıkça sanki geri çekiliyordu o gonca, belliki tek bir damlanın bile değmesini istemiyordu beyaz gelinliğine, ”artık bana dokunmayın, bu öpücükler kalsın kavuşma zamanına” der gibiydi…Yıllar geçsede üzerinden, yangını sönmedi o günün hala, gün geçtikçe sabır artsada, hasret de onunla artıyordu, duyduğu her şarkı ağlıyordu, ama o ağlamıyordu, çünkü biliyordu, bekleyeni vardı, kavuşacaklardı…******** ************ ************Arkadaşım, dostum, Dileğim, ilk geçlik hayallerimi paylaştığım meleğim, mekanın cennet olsun…seni özledim….