hiç düşündünüz mü neler yitirdiniz bu güne kadar? siz hiç yorulmayın düşünmek için be düşündüm. düünme yeteneğimizi yitirmişiz:(((
ve sadece düşünmeyi değil yaşamın nasıl daha iyi bir hale getirileceğini yitirmişiz. arkadaşlık duygularımızı yitirmişiz onun yerini kin nefret çıkar duyguları almış bir insanın yüzüne gülüp içten içe başımdan defosun diye düşünmek var mı ya? insanlığımızı yitirmişiz. nasıl insan olunacağını unutmuşuz. mutluluğumumuzu yitirmişiz. en son ne zaman mutlu olduk? gerçekten mutlu olabildik mi? ve daha binlerce şeyi yitirdik yitirmediklerimizi saysak daha kısa sürer yitirmediğimiz tek birşeylerin yittiğinin farkına varmaktır…
yorumlar
yazı yazma yeteneğimizi yitirmişiz gibi geliyor bana neden? birde, cümle kma kabiliyetimizi.
aslında yitiremediklerimiz var yada atamadıklarımız, mesele ondan kaynaklanıyor EGO lar da yatıyor. en önemlisi NEDEN ? diye sormayı bilmiyoruz, hepsi bu.
..neler kazanabileceğimi, kazandıklarımı düşünmek daha mantıklı.
yitirirsin başka şey kazanırsın. Hepsi bu.
”siz hiç yorulmayın düşünmek için be düşündüm”
Hayatta her zaman bir şeyleri yitirir insanoğlu, kendinden taviz verdiği müddetçe de yitirmeye mahkumdur. Kendimizden taviz vermediğimizde de hiç bir şey yapamaz oluruz, çünkü dünyanın yeni düzeni tavizler üzerine kurulmuştur. Kendin ve başkalarının yaşamlarını sürdürebilmeleri için taviz vermek zorundasındır. Benim gibi prensiplerinden taviz vermediğin müddetçe ALLAME-İ CİHAN olsan hayatta hiç bir yere gelemezsin. Ve insanlar bir yerlere gelebilmek için kendi menfaatleri için, kendilerini satıyorlar, biraz ağır oldu ama olsun. Yalakalık yapıyorlar, Kendileri gibi bir insanın karşısında elpençe duruyorlar. Bu düzen bunu gerektirmiyor aslında, bu düzende işi bilenle bilmeyen aynı kefeye konuyor, yalakalık yapan daha da üst seviyeye çıkıyor hiç bir bok bilmesede.
‘in yazdıgını harkes görsün diye, sırf bundan +1 verdim bu yazıya,.. hayırlı olsun memleketime,..
realizm ve idealizm dediklerinin kabacası bu zaten ; “kendim olacağım” diyorsan taviz vermiyorsan, taviz vererek kaldırabileceğin engeller önünde durur. “sadece mutlu olacağım” dersen ve taviz ile engelleri aşabilirsen, bir süre sonra mutluluğunu engelleyen tek şeyin, yıllarca verdiğin tavizler olduğunu görürsün. ne yapıcaz peki ?
kişiye bağlı.
çözülmüş herşey,bitirilmiş…
ne hoş ne hoş