bildirgec.org

Sigarayla birlikte, betimlemelerden oluşan bir kitap okuyordum. Bazı paragraflarda el radyosundan gelen sesin cızırdaması, annemin içeriden babama seslenmesi gibi etmenler dikkatimi dağıtıyor, yazıyı anlamama engel oluyordu. Zaten bana pek de birşey ifade etmeyen o paragrafları bu sefer tekrarlayarak okumak zorunda kalıyordum. O kitabı okumakta zorluk çekmemdeki sebep, aslında ne müzik, ne de ailemdi. Aslına bakarsak benim kitap okumamamın getirdiği içler acısı bir durumdu yalnızca. Ertesi gün 2. kez buluşacağım çıktığım yeni hatunla dahi, ne konuşacağımı bilemiyordum. Bu yüzden telaşa ve korkuya kapılırken, kızın; “bahsettiğin kitabın yazarı kimdi?” sorusuna cevap verememenin utancından, o kitabın yazarını annemin kütüphanesinde araştırdım. Uzun lafın kısası, battığımı anlayıp çırpınırken benim için biraz geç olmuştu.

Cumartesi sevgilim adanadan gelecek hani kardeşi intihar etmişti ya,(bu arada babanın bi suçu yokmuş çocuk intihar etmiş, çok garip…) sanırım çocuk ölecek ve bu kızı da daha fazla beklememesi ve finalleri kaçırmaması için istanbula geri yolluyolar. Ben bok gibiyim yani dengem kaçtı…

Ustelik ehliyet sınavını da geçememiştim onun parası verildi işte. sorular çok basit diyip tek kelime çalışmamanın sonucu 1 soruyla trafikten kalmak oldu, inanamadım şaka zannettim… diilmiş sağlık olsun. 22milyon daha verdik işte.

Bugün basistimin cep telefonuna bir mesaj geldi, klip çekimi olucakmış, mutluyuz grupça, ayrıyetten numberone a çıkma şansımız da içten içe artıyomuş. Hoş, iyi şeyler bunlar, ama zaten 1 numarayız normaldir.Postmodern kavramını punk müziği vesilesiyle yaymaksa amaç, yavşak yavşak çıkmamak lazım piyasaya. “Dinleyici, yeni piyasaya çıkan bir grubun önce neresine bakar?” diye sorsam olur mu? sağ taraftaki başlıklara bakıyorum da zihnimde canlanan cevaplar korkunç. Ben de mi korkunç düşündüm sence? evet öyle düşündüm oley. yaşasın fesat gençlik.

Ben hiphop-ı seviyorum çünkü bu yaşam tarzı bir ruya gibi. breakdance, graffiti, rap, adidas, break beat scratchler. Cıvıl cıvıl super.

run dmc – my adidas

robbot adından da anlaşılacağı gibi bir robot hobi sitesi.

dün festivalde bir takım rock grupları dinlendi eğlenildi vs geri dönerken şehrin avrupa yakasından eve 1 saatlik yolumuz kalmıştı ki kız arkadaşımın telefonu çaldı. Telefon konuşması da tam bir belirsizlik, ne olmuş hasta mı? kafası mı? ne? ve telefon kapandı. Hatun şaşkına döndü siniri bozuldu falan.Uzun lafın kısası, Hastanede olan sözkonusu çocuk; babasının silahıyla oynarken kendini vuran komalık durumda hatunun küçük kardeşiydi. (bu olay adanada oluyor, biz daha istanbuldayız) Daha sonra yollarda bisürü telefon görüşmesi yapıldı. en son telefonda Hatun adanaya çağırıldı derhal gitmeliydi. Napıcağımızı bilemedik telaş ettik, birsürü maceradan sonra THY 23:00 uçağıyla adanaya gidilmesi uygun görüldü. Bereket adanadaki akrabalar uçak mevzusunu hemen halletmişler, helal.

bugün patron(babam) beni erkenden huzuruna çağırdı eminönüne göndericekti ama bi telefon bekliyodu. beni bekletti bekletti saatler geçti sora da neyse dedi. küplere bindim (ama çaktıramazsın ki), sonra o küplerimle kız arkadaşımı evinden aldım bizim eve maç izlemeye getirdim (evet bizim hanım da gs li) biraları birer birer bitiriyorum, her birada bi gol, ben 3.de dünyadan uzaklaştım tabi bi fenerbahçeli olarak. Her golde hatun sevinç çığlıkları atıyo… Ustune iki arkadaşım da her golde arayıp cimbomlu gözünden pozisyonları değerlendiriyor. Gerisi yok, nerdeyim? kimim ben? hangi yıldayız?¿

turkstyle.net kapsamlı bir turk graffiti sitesi, turk writerlarının* ne derece geliştiğine buradan şahit olunabilir.

• graffitici,sokak imzacıları

Bugün fuatın albümünü aldım 3.trackte takılı kaldım 30. çalışı. nedeni ise tabiki ayben 🙂

yine sabahladım saat 5 her gece sabahlıyorum 3 4 5. Babam çok kızıyor bu işe. Ama yatamıyorum tam bir bağımlıyım. Ustelik avustralyadaki arkadaşlarım bu saatlerde nete giriyor, konuşmayı asla bırakamıyorum. Babam Kesin birazdan arayacak(paralelden) beni ve yatmadığımı anlayacak biliyorum. bu ufakken ailemden gizli sigara içmeye benziyor, yakalanmaktan korkuyorum.

Uyumak tam bir vakit kaybı.

Bi keresinde geldi ve bilgisayarını kapat dedi, o anda çalıştığım için ben de telefon faturasını da kapatmış olursun dedim gitti. bildirgeç.org, kullanıcılarının telefon faturalarını ödüyor olması yalanı çok mu abes? evet uykum gelmiş benim anladım.

sevgili günlük

Genellikle beynim uyuştuğu zaman hayatı tadabiliyorum. Beynimin daha azimli, daha çalışkan olduğu ya da belki de daha tembel olduğu için bana genelde sıradan gelen şeyler inanılmaz derecede etkiliyor.

Bazen de beyinden korkuyorum. Geçen discovery channel-da bebek ceninken anne karnında belli bir düzeye gelince düşünmeye, hatta ruya görmeye başlarmış, onu gördüm. Hayata dair bildiği, duyduğu tek şey annenin mide gurultuları olduğundan, rüyasında da anca onu duyarmış… Geçen gece rüyamda ne gördüğümü hatırlıyorum da şöyle bi vay be diyesim geliyo. (neymiş efendim 300dpi lık afişi ihmal edip 72 dpi yapmışım da işim askamış, zor durumda kalmışım vs)

hiç düşündünüz mü neler yitirdiniz bu güne kadar? siz hiç yorulmayın düşünmek için be düşündüm. düünme yeteneğimizi yitirmişiz:((( ve sadece düşünmeyi değil yaşamın nasıl daha iyi bir hale getirileceğini yitirmişiz. arkadaşlık duygularımızı yitirmişiz onun yerini kin nefret çıkar duyguları almış bir insanın yüzüne gülüp içten içe başımdan defosun diye düşünmek var mı ya? insanlığımızı yitirmişiz. nasıl insan olunacağını unutmuşuz. mutluluğumumuzu yitirmişiz. en son ne zaman mutlu olduk? gerçekten mutlu olabildik mi? ve daha binlerce şeyi yitirdik yitirmediklerimizi saysak daha kısa sürer yitirmediğimiz tek birşeylerin yittiğinin farkına varmaktır…