Elimdeki deftere yazmak istemiyorum artık. Yazmak zor geliyor. Her kelime kâğıdın üzerine kalemin sabırsız hareketleri ile dökülürken, nedense benim canım acıyor. Kelime gibi kalmıyor bu keratalar. İçlerinde sadece tek anlam ifade edenleri var, var ama ya o çok anlam gizleyenleri yok mu, işte onlar acıtıyorlar canımı. Hepsini tek tek inceliyorum. Olmuyor anlamıyorum. Tekrar tekrar bakıyorum onlara. Bazen iyice yoruyorlar beni sıkıyorlar. Savaşıyorum onlarla.Yazmak istemiyorum artık. Anlamak yâda anlatmak istemiyorum. Biliyorum hep yanlış anlaşılıyorum. Zaten yeterince yoran ve zorlayan bu hayatın üzerine bir yük daha taşımak istemiyorum. Taşıdıklarım beni yeterince eziyor zaten. Üstüne birde yanlış anlaşılınca iyice sersemliyorum. Hiç üzmek istemediğim insanları kullandığım kelimelerle istemeyerek üzünce canım daha da acıyor. Kullandığım kelimelerin acısını taşıyorum yanımda. Cebimdeki kelimeleri ise hiç çıkarmıyorum. Eğer onları da çıkarırsam taşıdığım acı kavurur.Yazmayacağım artık. Uyku sersemliği ile dolaşacağım buralarda. Gördüğüm kelimeleri toplayacağım sadece. Ceplerimi boşaltıp kelimelerle dolduracağım inadıma. Sonra onları sigaramla birlikte yakacağım. İçime çekeceğim derin derin sanki bir kokuyu çeker gibi. İliklerime kadar hissedeceğim onları. Bir parçam olmalarını sağlayamasam da, en azından nerede olduklarını bileceğim.
yorumlar
hımmm
hııımmm…?
sıcak hava seni yormuş olmalı.
Bencede yazma zaten:) Dicem ama yazmaktan vazgeçme.. yazmaktan vazgeçme.. yazmaktan vazgeçme.. Denemeyi deneme denemen, güzel bir deneme olmuş:) Denemektende vazgeçme:)
yazmalısın…ki ben senin yazılarını takip eden biri olarak biliyorum ki, yazacaksın plakton…çünkü sen yazmayı seviyorsun.bırakmamalısın.kelimeler bazen gerçekten de çok havada kalıyor, çok anlamsızlaşabiliyor…öyle durumlarda ben duruyorum sadece…bekliyorum…anlamayı…iç sesimi anlamayı…yaşanan her neyse aktarmak istediğim, işte onu tam anlamıyla duyumsamayı…sonra kelimeler geliyor görev başına. onlar sadece “senin onları çağırmanı bekliyor”.tıkanınca durmalı bir nefes almalı insan.yanlış anlaşılmak diye birşey yok ki…anlaşılmamak var..o zaman;yazmaya devam.
çileğe katılıyorum plakton,şu yazmakla ilgili içine düştüğün (sana göre) çıkmazı tariflerken bile yazman gerektiğini düşündürten bir tarz sergiliyorsun:)hadi hadi,devam:)
🙂
yazamaz kiii.. yazamaz ki:)
yazamaz kiiii.. yazamaz ki:)
Yazmak ya da nasıl yazdığın değil hangi amaç ile yazdığın önemli sanırım.ben olmadım daha başlığında bunu anlatmaya çalıştım. ( bu anlamsız cümleleri aslında pek farkedilmeyen yazımın okunması için sarf ediyorum. aslında yazının altına yorum yazıp son ahkamların içinde var olmasını sağlamak gibi bir yönteme de başvurabilirdim lakin bu saçmalığı daha kolay sindirebileceğime karar verdim. pişman değilim)
:)Hepinize yorumlarınız için teşekkür ederim. Gerçekten beni mutlu ettiniz.Genel olarak yazmayı sevsem de bir noktada yeterli gelmiyor, tıkanıyor, sıkıyor…Yazı ne kadar havada kalsada kısır olsada, yetersiz olsada, kendim beğenmesemde böyle yorumları gördükçe “İyi ki yazmışım” diyorum…Sizin gibi yorum yapan arkadaşlarım oldukça yazmaya devam edeceğim.İyi ki yazmışım…Ve EfgaNYazcam işte…. Yazcam işte….
Sen zaten yazamadan duramazsın. Devam.