Tekerlekli sandalyede yakışıklı erkeği görünce durdum, “günaydın” .İşe gitmem lazım, arkamı dönüp yürümeye başladım…Kalbim gümbür gümbür atıyor, göğsümü delip, geçecek. Ona dönüp bakmaya çok korkuyorum. Arkamdan seslendi:—Bu akşam da yağmur yağacakmış.Ona dönmeden hafifçe gülümsedim. İş berbat geçti, akşam olsun onu göreyim, konuşalım………. Akşam eve kendimi zor attım, geceyi beklemeye başladım. Annem sarma sarmış, “kızım yesene” diye peşimde dolanıyorr. Televizyonda bir dizi. Gözüm hiç birini görmüyo. Kalbim çok çarpıyor, arada dönüp dışarıya bakıyorum. “Yağmur yağmayacak” Ya! Gelmezse. Bir gün önceyi hayal ediyorum. Gec eyarısına doğru ev seszileşti, cama doğru yaklaştım. Perdenin arkasından korkarak bakıyorum. Kimse yok, daha erken gelecektir….1 saat geçti, yok. 2 saat geçti, yok. 3 saat geçti, yok……………Bütün gece gözükmedi. Sabah hastayım numarası yapıp işe gitmedim. Bu olayı çözecem. Bir bahaneyle evden çıktım. Karşı apartmanın kapısındaki zillere baktım. 5. dairede bir isim yazıyor. O sırada kapıcı dışarı çıktı:—Bu apartmanda tekerlekli sandalyeli biri var mı?kapıcı yüzüme hossttt dercesine bakıyo.—Yok.Şu 5. katta kim oturuyor. Tam bizim dairenin karşısına geliyor. Kapıcı hadi kızım işine dercesine, sertçe bana baktı.—Ahmet Beyler. Ama onlarda yurtdışında. Daire boş.Hayatımızdaki fırsatları kaçırmayalım. Onun kim olduğunu hiç bir zaman öğrenemedim.HERKESE TEŞEKKÜR EDERİM. YARIN ÜNİVERSİTEDEM DE İLK GÜNÜM. İSTANBULDAN AYRILACAĞIM. HEPİNİZİ ÖZLEYECEĞİM. FIRSATIM OLURSA HAFİFE ARA ARA BAKARIM. YURTTA KALACAĞIM İÇİN, UZUNCA BİR SÜRE SİZE YAZAMAYABİLİRİM. HOŞÇAKALIN.PİLLİBEBEKKUYUDA, NEVDALİST, DARJEELİNG, PİLLİ PATİ VE İNTERNET CAFE TEŞEKKÜRLER