artık rumuzum yok, huzurum da
ahmet ağabey
yazdığımda, yatağımda için için geçen
çeçenistan’da çeçen kızı dinleyen de yok
cemil ağabey
kıpırdamıyor ellerim edilen küfre
küf kokan yılan derileriyle değiştirdim tenimi
üfle nigar abla
tenim inkardı dininize feri sönmüş kemikli gecelerde
suda sektirdiğim bir düştü ellerim
bir köpek nasıl ağlarsa kemiği kırılınca
bir celladın ağladığı gibi güldüm karanlığıma
artık huzur kalmadı, saatleri ayarladık
şansa ve kadere
keder ile heder yepyeni bir ikili cemiyette
tersyüz edilmiş bir çorap gibi ruhum
tersyüz edilmiş bir hayatı ütüledim sayenizde
kafa ütüledim belki de
buruş buruş bir pantalon gibi dalgalanıyorum
çürük sitelerinizde
ütüsünü arayan bir pantalon var artık dizelerimde
hepsi yalan, bu sahi; “ene, düo, tesere, pende”!
pillibebekkuyuda hakkında tüm yazılar
YAĞMURUN SESİ-SON
suskunluk | 25 September 2007 16:33
Tekerlekli sandalyede yakışıklı erkeği görünce durdum, “günaydın” .İşe gitmem lazım, arkamı dönüp yürümeye başladım…Kalbim gümbür gümbür atıyor, göğsümü delip, geçecek. Ona dönüp bakmaya çok korkuyorum. Arkamdan seslendi:
—Bu akşam da yağmur yağacakmış.
Ona dönmeden hafifçe gülümsedim. İş berbat geçti, akşam olsun onu göreyim, konuşalım………. Akşam eve kendimi zor attım, geceyi beklemeye başladım. Annem sarma sarmış, “kızım yesene” diye peşimde dolanıyorr. Televizyonda bir dizi. Gözüm hiç birini görmüyo. Kalbim çok çarpıyor, arada dönüp dışarıya bakıyorum. “Yağmur yağmayacak” Ya! Gelmezse. Bir gün önceyi hayal ediyorum. Gec eyarısına doğru ev seszileşti, cama doğru yaklaştım. Perdenin arkasından korkarak bakıyorum. Kimse yok, daha erken gelecektir….1 saat geçti, yok. 2 saat geçti, yok. 3 saat geçti, yok……………Bütün gece gözükmedi. Sabah hastayım numarası yapıp işe gitmedim. Bu olayı çözecem. Bir bahaneyle evden çıktım. Karşı apartmanın kapısındaki zillere baktım. 5. dairede bir isim yazıyor. O sırada kapıcı dışarı çıktı:
