ÜZGÜNÜM EN AZ YUKARDAKİ Ernesto Che Guevara KADAR FARK ETTİMDE EN AZ ONUN KADAR HÜZÜNLÜ BAKIYORUM AYNAYA….Ne oldu bize ey sevgilim? Ne oldu bize ay parçam, ne oldu gecelerimin güneşi, hayatımın anlamı? Ne oldu bize söylenecek tek sözüm? Ne oldu bize baktığım her yer, gördüğüm her şey? Ben sensizliğin acısını çekerken ne oldu sana? Kalbimin her hücresi seninken, her hücresinde sen varken ne oldu sana?…Çok mu üzdüm seni?…Korkuyorum; çünkü sensiz yaşayamam. Ben seni böyle seviyorken neden böyle kavga ediyoruz? Neden en küçük şeyi sorun ediyorum diye kavga ediyoruz? İnan sana şu an duygularımı ifade edemiyorum! Yarın yanımda olacaksın beni sevdiğini söyleyeceksin ve sarılacaksın sımsıkı. Ama bu on dakika sürecek. Sonra tartışma başlayacak biliyorum 🙁 Sorun çıkacak en ufak şeyden. Ben buna katlanırım….Ya sıcak yaz günleri. Çok korkuyorum hemde çok… Başımıza nler gelecek. Ne kötülük göreceğiz bilmiyorum ama hissediyorum.Ve sonra benim hayatım sönecek. Bitecek herşeyim gidecek. Daha doğrusu herşeyden ben gideceğim, herşeyden vaz geçeceğim belki yaşayacak gücüm kalmayacak. Hiç bişeyim kalmayacak. Yaşamam için bir neden de kalmayacak.Çok büyük bir korkum var.Sanki sona bir adım kaldı…Sanki son nefesimi alıyorum seninle…Sanki şu hayatta son hamlemi yapıyorum…BEN KORKUYORUM…ÇOOOOK KORKUYORUM…Hayatta sahip olduğu tek varlığı elinden alınmış bir insan gibi ve en sevdiği oyuncağı elinden alınmış çoçuk gibi…ÜZÜNTÜM SEVGİMDEN