Öyle bir sessizlik ki, ellerinle tutabilirsin onu. Yapış yapış sarıyor etrafı her soluk alışımda. Boğuluyor içine düşen her şey. Işıksızlıkta… Hayallerim, sevinçlerim kıyılarda oynaşan güneş süzmelerine inat. Saklı kara kilitlerle sarmaş dolaş. Daha fazla yazılmamalı artık. Demin harfler intihar etti. Neden; ben mi suçluydum? Harflerin gizemi vardı; değil mi? Yaratıcılığa yakın en derin anlatım biçimiyken; hem mutluluğu hem de mutsuzluğu tarif eden yanlarında mı kaldı avuçlarımda ki heceler.
Doğru suçluyum. Suçsuz insanların çoğunu, kendi suçlarından haberi olmayanlar cezalandırır.Sende suçlu musun?Sende suskun musun?Yoksa sende susma hakkını mı kullanıyorsun?
yorumlar
Beklentiler…Herkesin bir beklentisi var…Bazen adım atmak en iyisi çünkü susmayı seçerken içindeki hırsla, zamanla kabullenişe dönüşüveriyor olan…İşte ozaman geç kaldım diyorsun tarifi olmayan bir pişmanlıkla…Geç kalmayın derim ben…
Ben susma hakkımı kullanmak istiyorum. Ne demişler söz gümüşse sükut altındır.
OfffffÇok konsantre bir yazı olmuş bu ya. 20 dk dır bakıyorum çözemedim.Ama yine güzel…