Evde,işte,okulda,sokakta etrafınızda dolanan yığınları anlamak,kendinizi anlatmak,ortak bir bağ yaratmak gibi sıkıntıları bohçalayıp bir kenara kaldırdığınızdan beri her ses,her yüz,her ifade birbirine benzer.Biraz güvensizlik,biraz doymuşluk vardır.Birlikte vakit geçirmek ,ortak bir nokta yakalamak,kendini birine anlatmak zor gelmeye başladığında yalnızlık tümörünün de büyüdüğü verdiği acılarla duyumsanır.işte nedensiz bir durumda bir bakıştan, bir yazılandan, bir telefondan sonra yığınlardan sıyrılıp farkını hissettirenler vardır.bunu anlamak sürprizdir.
yorumlar
hımmmm
büyük bir istikrar sendeki sahinden. samimiyetimle soyluyorum takdire şayan.
bunu, yani yazıda bahsi geçen konuyu algılama, hissetme zamanla gerçekleşiyor… ciddi bir keşif bence… onu keşfettiğinde de olgunluğa ermiş oluyorsun sanırım, yaşlanma ihtiyarlama değil… olgunluk…. bambaşka bir ayrıcalık….
Belki de hepimizi özel yapan, hepimizin birbirimizden öğreneceği bir şeyler vardır ancak o olgunluğa erişmek zaman alıyor…farkındalık ne güzel bir şey.
sıradan biri olmanın farklılığını hoş bir şekilde ortaya koyuyorsun arkadaşım, sen sıradışısın ve bunun farkındasın
Yazının ifade etmek istediği lorienn in dediği gibi sonradan farkediliyor,su yüzüne çıkıyorGüzelmiş,teşekkürler..
Mükemmel!Ama tam olarak anlayamadım sanırım.Onlar, yığınlardan sıyrılıp farklarını nasıl hissettiriyorlar?Sormamalı mıydım,yoksa daha çook olgunlaşmam mı gerekiyor bilmiyorum.Ama sormadan da edemedim.