Sıradan bir hayata sahibiz çoğumuz.. Sosyal çevremiz, her gün tanıdığımız insanlar, küçük mutluluklar, hesaplar, kıskançlıklar kısaca bizi biz yapan her şey… Sadece ufacık bir an için dünyayı kendi gözlerinizden görmeyi bırakın ve yukarılardan izleyin… Bulutların arasından… Ne kadar da sıradan ve acizsiniz değil mi? Ne kadar herkes gibi… Küçük hesaplar peşinde, bayağı, saçma sapan bir koşuşturma içinde zamanını amaçsızca harcayan, ufacık ayrıntılarda mutluluk arayan ama bulamayan… Yıllar yılı hükmettiğini zannettiği halde doğa karşısında bile hala ne kadar zavallı… Ve hala inanıyor musunuz kutsal olduğunuza? Yeri geldiğinde küçük hesapları, çıkarları için benliğini bile satabilen bu aciz, bir o kadar da güçsüz varlık mı değiştirebilir dünyayı? Şimdiye kadar dünyayı daha yaşanmaz hale getirmekten, doğayı kendi pis emellerine alet edip, bozup, mahvetmekten, pisletmekten başka ne yapabildi ki gelecek için umuttan bahsedilebilsin… İnsanoğlu kendini bile değiştirebilmekten o kadar aciz ki… Hâlbuki önce bir kendini değiştirebilse insan… Bir denese… Küçük hesaplarını bir kenar fırlatabilse… Belki zamanı geldiğinde çevresin, hatta daha da ileri gidip günün birinde dünyayı bile değiştirebilirdi… Belki o zaman ne Ortadoğu da yetim bırakılan gözü yaşlı küçük çocuklar olurdu… ne de açlıktan ölmek üzere olan bir deri bir kemik siyah insanlar… Hayat o zaman daha bir adil olurdu sanki var oluş amacına daha yakın…
