öyle bir mahkeme var ki yüreğimdeki mezarlığın üstünde kurulu,temyizimi yitirdiğim davalarıma bakanaylarca sürdü karar almasıhakim benden yana değilhakim yasadan yana da değillehime kanıtları yok etmiş bir hakimsuçlu bir hakimdavayı uzattıkça uzattı bu seferbir başka adam, bir başka hakim sankiönceki davalarda verdiği hükümler gibi kesin ve net değilakladığı dava değil de kendisidüşünüp durdu bu sefer hindi gibibir düşüncesi var saklı, zorla aldım dilinden,kulağıma fısıldadı;onun yasaları bilmediğini, yasalardan bir şey anlamadığını, masum olduğunu, affedilmesi gerektiğini söyledi…sevgiliydi yargılanan benimle aynı davadanhakim, şahide ihtiyaç duymazdıhakim, sevgiliye acı verecek bir kararı öğütemedi, midesi kaldırmadı, getirdiği karar gevişleri bir işe yaramadı, kustu.son buldu mahkeme, karar verilmişti;elimde kalmış, sevgiliye vermek isteyipte kabul etmediği, kan yüzüğümle yürüdüm sessizce…o sessizliği bana karşı kullanan, herkesle konuşkan sevgili, sadece izledi beni oradanhakim ne mi yaptı?beni idam ettirdi.onu serbest bıraktı….