konunun popüler kaynaklardan toparladığım özetiyle başlayayım: john cusack, son bir senesini pek zor bir projeye destek bulabilmek için yırtınarak geçirmiş. projenin zorluğu konusundan ileri geliyor. “bir film projemiz var; hitler’i anlatacağız; insan hitler’i” deyince daha senaryoyu bile okumayan tüm şirketler, yapımcılar reddi yapıştırmış. dolar adam steven spielberg’in şirketi, bıyık adam hitler’in insani yanını filme konu ederseniz madara olursunuz demiş mesela. ama cusack ve menno meyjes (senarist-yönetmen) vazgeçememişler ve oradan buradan parayı toplayıp filmi bitirmişler.

cusack’ın being john malkovich’den beri beğendiği ilk proje olan MAX’in senaryosu kısaca şöyle: cusack’ın canlandırdığı max hitler’in gençlik yıllarında karşılaştığı yahudi asıllı bir galeri sahibi. hitler’le arkadaş oluyorlar. Bu ikisi arasındaki dostluk, max’in hitler’i politikadan sanata kaymaya teşvik etmeye çalışması, başaramaması ve hitler’in hitler oluşuna tanık oluşunun anlatıldığı filmde hitler salt kötülük olarak değil, gülen, üzülen, çok ama çok sorunlu patetik, yalnız bir genç adam olarak canlandırılıyor. hitler rolünde ise avustralyalı noah taylor var(mış).

toronto film festivali’nde 10-12 eylül’de ilk kez gösterilen film daha gösterime girmeden herkes ayaklanmış. jewish defense leauge’in sayfasında filmin henüz girmediği gösterimden kalkması için baskı yapılıyor. Şurada salon’un haberi ve cusack’la röportajı var. plastic’de açılan tartışma da burada.

film hakkındaki tartışmalar çeşitli aynılıkta: hitler şimdiye kadar hep kötülüğün bir karikatürü olarak portrelendi, onu insani tarafları olan ve empati kurulabilecek bir karakter olarak göstermek onun sayesinde ölen binlerce insana saygısızlık değil midir? hitler’i sinemada böyle canlandırmak ona benzer canavarların doğmasına yol açar, vb…

bir de şunlar var: holocaust’un zararsız ve olmamış gibi gösterilmeye çalışıldığı post modern bir çağımız var. çünkü aslında körfez savaşı da hiç olmadı denilebiliyor. bunu söyleyen kişi teorik bir düzlemde konuşurken, bu lafı alıp kendilerine uyarlamaya çalışanların oyun alanı çok farklı olabiliyor. peki, hitler’in kötülüğü şeffaflaştırılabilir mi? kötülükle istediğimiz gibi oynayıp meşrulaştırabilir miyiz? ya da, bu film hitler’i meşrulaştırıyor mu ki?

son olarak da sanatla ilgili bir, hatta iki konu var. birincisi klasik hitler ve sanat konusu: eğer hitler başarılı bir sanatçı olsaydı, resimleri bu kadar boktan olmasaydı, tarih bitmiş olmayacaktı. (eserleri boktan olduğu için apayrı bir düzlemde sanat yaparak bir devleti ve halkı yeniden design etti) ikincisi de meta sanat konusu: kötülükle empati kurulmasına yol açan bir film bu kadar büyük tepkiyle karşılaşmalı mı? sanat kötülüğü nasıl temsil etmeli? Ve tabii bir de, holocaust’un bu şekilde bastırılması, hitler’in sadece karikatürize edilmesi mi gerekiyor? daha çok vardır, benim aklıma gelenler şimdilik bu kadar.