Son zamanlarda, özellikle de camilerin şadırvanlarında”Su diyor ki!” diye başlayan namaza teşvik yazılarıasılmaya başladı. Her nedense bu yazılar bana pek ikna edicive etkileyici gelmiyor.Burada da, namaza teşvik amaçlı bir televizyon reklamındanbahsediliyor.Konu namaz olduğunda, maalesef bu da etkileyici olmaktan uzak.Ankara’da birkaç yıldır yayın yapan Dost FM adında bir radyo var.Bu radyoda, namaz vakti gelince ezan okunuyor.Ezandan sonra ise kısa bir metin dinletiliyor.İndirmek isterseniz, buradaki “YÜKLE”simgelerine sağ tıklatıp “farklı kaydet” seçeneğini tıklatın.O sözlerin metinleri de işte burada…————————————–Sabah:Vakit seher.Ufukta, günün kızıl çiçeği açmak üzere şimdi.Zamanın rahmine, sabahın nutfesi düştü az önce.Gecenin karasında saklı ışıktan tohumlar,başlarını uzattı.Şimdi hatırla ki,sen de bir zamanlar yokluğun karanlığında yitiktin…Unutulmuşluk toprağına gömülü bir tohumdun.Kimsenin adını bilmediği,hatırını saymadığı bir yetimdin.Senin de varlığının şafağı söktü yıllar önce.Unutulmuşluğun dipsiz kuyusundan çıkarıldın.Ana rahmine bir küçük damlacık olarak tutundun.Varlığından haberdar değildi sevdiklerin.Hatırlanmaya değer birşey bile değildin.Şimdi hatırla ki,unutulmuşluğun toprağında Rabb’in seni unutmadı!Rabb’in seni sahipsiz de bırakmadı!Rabb’in seni yokluk gecesinden,varlık ufkuna eriştirdi.Taze bir bahar gibi,gün yüzüne çıkardı bedenini.Ete kemiğe bürüdü ruhunu.Gülden tebessümler giydirdi yüzüne.Şimdi, seher vakti.Göz kapaklarının ardından kaç.Sıyrıl göz kapaklarının ardından.Gafletin gecesinden uyan.Aç gözlerini sehere.Aç kalbini Rabb’ine.Uyan!Uyan ve an seni hiç unutmayan Rabb’ini.Güneş ufukta yükselmeden,sen, dualar ufkuna yüksel.Herkes unutsa bile,seni unutmayan Rabb’ini…Herkesin O’nu unuttuğu anda,ananlardan ol.Haydi kalk!Kalk ve miracına eşlik et en sevgilinin.Şimdi sabah…Şimdi sabah namazı vakti…Öğle:Vakit öğle…Gün ortası,dünya telaşındasın…İşler yoğun,yarım kalmış ne kadar çok iş var!Sanki sensiz yürümüyor hiçbirşey!Sanki sen olmasan, işler hep yarım kalacak…Belki hiç başlamayacak!Ne kadar çok vazgeçilmezin var!Ve, ne kadar da vazgeçilmezsin!Vakit öğle…Güneş, göğün en yüksek yerinde…Tıpkı gençliğin gibi.Şimdi,gün de bir delikanlı…Heyecanlı ve telaşlı…Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi,hiç akşam olmayacakmış gibi…Vakit öğle…O kadar gürültü var ki ortalıkta…Kalbinin sesini duyamıyorsun bile!Ruhunun, sonsuza uzanan emellerinekör olmak üzeresin.Telaşların arasından sıyrıl şimdi.Yer ayır ruhuna…Ebedi sükunete hazırla kendini.Sonsuzluğa bitiştir kalbini.Secdeye değdir alnını.Çünkü, vakit öğle…Ve şimdi öğle namazı vakti…İkindi:Vakit ikindi.Gün ihtiyarladı.Güneş solgun rengini bırakıyor güller üstüne.Zaman ırmağı ikindinin çağlayanından dükülüyor şimdi.Ayrılığı söylüyor hece hece.Hüzün renkli bulutlar sardı göğü.Güneşin saltanatı bitmek üzere.Zevale doğru akıyor ışıklar.Devriliyor zaman.Hatırla ki,sen de, şimdi bir ömrün ikindisine yürüyorsun.Tenin soluyor.Gözlerinin feri çekiliyor.Yüzünü budünyadan çevirmeye hazırlanıyorsun.Öbür kıyısındasın artık nehrin.Bundan sonra,vaadi yok sana zamanın.Bundan sonra,yeni bir vaadi yok sana hayatın.Yokuş aşağı akıyor kalbin.Şimdi vakit ikindi.Kalbini kanatıyor kuru gül yaprakları.Tutunacak adl arıyor gibisin zamana karşı.Zamanın hükmü ağırlaşıyor üzerinde.Gün, daha kısa geliyor artık.Yemin olsun ki ikindi vaktine,hüsrandadır insan.Şimdi anlıyorsun…Yokuş aşağı akıyorsun…Dalından kopuyorsun…Hoyrat bir rüzgar artık zaman.Geriye kalan, ancak iman.Şimdi, ikindi vakti.Secdeye koy alnını.Eğil zamanın sahibinin önünde.O’na konuş, O’nunla konuş.Fısılda dualarını…Sonsuzluğa tutun hece hece…Şimdi, vakit ikindi.Şimdi, ikindi namazı vakti.Akşam:Vakit akşam.Gün ölmek üzere…Güneş ışıklarını topluyor eşyanın üzerinden.Kızılca kıyameti kopuyor dünyanın.Kara kefenini giyiniyor gün.Gülün rengi soluyor, eşyanın cezbesi yitiveriyor.Hatırla ki,senin de akşamın olacak bir gün.Ömrünün ışıkları solacak.Haytının perdesi çekilecek.Senin de kıyametin kopacak.Dudaklarında donacak, gülüşün güneşi.Zaman, uçurumun olacak…Gelen günün güneşi sana doğmayacak.Unutulacaksın!Ve hatta, unutulduğun bile unutulacak!İsmin anılmayacak orada burada.Kimse yolunu gözlemeyecek.Üzerinden bütün ışıklar çekilecek.Ve, senin de akşamın olacak.Şimdi akşam,günün akşamıdır, unutma.Ölmeden önce bil öleceğini ki,yaşatıldığını farkedesin.Herkesin,senden uzak duracağı ölüm anını hatırla ki,sen de,şimdi herkesten ve herşeyden uzaklaşıp,Rabb’ine yanaşasın.Seni, sen yokken de bilen Rabb’in,sen öldükten sonra da bilecek elbet!Herkesin unuttuğu yerde,seni, bir O hatırlayacak!Ömrünün gecesinde,güneşi sana yalnız O getirecek.Hatırını yalnız O bilecek.Şimdi akşam,sen de O’nu an şimdi.Sen de, O’nun hatırına var secdeye.Şimdi akşam,Ve şimdi akşam namazı vakti.Yatsı:Vakit yatsı.Gün çoktan öldü.Güneş ışıklarını topladı,şimdi gece hükmediyor aleme.Güneşin saltanatı bitti.Işıklar tükendi ufuklarda.Renkler ellerini çekti eşyadan.Gül soldu, gün soldu.Göğe yöneldi gözler,Bakışlar karanlığa bulandı.Şimdi hatırla ki,sen de unutuşun o kara gecesine yuvarlanacaksın.Sadece adın kalacak geriye.Belki bir mezar taşı hatırlayacak seni.Belki o da unutacak.Düşün ki,unutuşun koyu karanlığı çökmüş üzerine.Yokluğuna çoktan alışılmış.Unutuluşun hepten kanıksanmış.Kimsenin özlediği bile değilsin artık.Gece gece gece…Sabaha çok var.Işık uzaklarda.Yokluğun gecesinde,adın bile unutulmuşken;kimden medet umarsın, sor kendine!Kim sana hiç yoktan hayat vermişse,kurumuş kemikleri toplayıp dirilten deO elbette.Hiç akşamı olamayan bir sabaha uyanmak üzere girdinölümün gecesine.Kendine söylesene!Söyle kendine!Söyle kendine ki,çoklarının seni unuttuğu bu gece,herkesi unutupsen de, O’nu hatırla!Söyle kendine ki,Çoklarının ışıklara kanıpsahte renklerin kuyularına daldığı bu gece,Rabb’ini an, Rabb’ine kan, Rabb’ine uyan!Şimdi yatsı vakti.Şimdi yatsı namazı vakti.