bildirgec.org

Perihan Mağden/RadikalOybirliğiyle kanuni hukuksuzluk ihtimaliCebime 14:42’de düşen mesaj “Anayasa Mahkemesi Heyeti, AKP’nin kapatılması istemiyle açılan davayı OYBİRLİĞİYLE kabul etti. Abdullah Gül’e ilişkin kabul kararı ise, oy çokluğuyla alındı,” diyor.Yani: Cumhurbaşkanı’nın mahkemelenmesi/cezalandırılmasıyla ilgili bir-iki kişinin itirazı olmuş ki, OY ÇOKLUĞUNA düşmüşler.İktidardaki AK Parti’nin kapatılmasına ‘bakılması’ hususunda AliKıranYargıKesenler HEM FİKİRLER. Hep fikirler. AYNI fikirdeler.Abdullah Gül’ün cumhurumuzun başkanı olması ihtimali semalarda belirdiğinde, “Olmaz böyle şey! İtidal! Uyarı! Tedbir! Uzlaşı! Uzlaşı!” diye cırrlayan demokrasiözürlü aklıevvel devletçiler haklıymışlar yani.Onlar NE kadar devletleriyle özdeşşleşiyorlarsa zira, o denli Doğru Okumalar yapmaya (Bu Devlet’in güç bağımlılarına dair özünden yalakalanmaktan) muktedirler. Muktedirler.”Uzlaşı! Uzlaşın! Uzlaşma! 367 de çakarız, herrr türlü çamura da yatarız” diye çığlıklanırken, BİR BİLDİKLERİ varmış. Onlar BİR bilirlermiş ve fakat herrr şeyi anlarlarmış. Çok anlayışlı, dip derin köşe bucak kavrayışlılarmış.Ben mesela dindarla da, dinciyle de yaşarım.Kemalist başıbozuklarla yaşayamam oluyorum -YETTİLER GAYRİ!- bu topraklarda.Buraları harbiden; Fazıl Say’a, babasına, İlhan Selçuk’a, Şener Eruygur ve Özden Örnek paşalara AİT. Onlar belirlemekle ‘yükümlü’ hissediyorlar Bu Topraklar’ın gidişatını.’Laikçilik!’ diyorlar başka da bir şey demiyorlar.Diyecek sözleri yok: Zira Kemalizm’i bi ‘ideoloji’ diye kakalamaya çalışanların ’21’inci yüzyıla da ışığını tutacak Kemalizm!’ diye zırvalayanların, geçtim AÇIK MODELİNDEN, kendini Amerikalar gördüm ben/nice ‘sol’ gasteyi ben kurdum/ben yıkadım/ben yamulttum diye pazarpazar pazarlayanların-Yani KİBAR fikir arsızlarının, ZIMNİ FAŞİSTLERİN kendilerini ennnn bilen ‘ideolog’ olarak gazladığı bu gariban ülkede-YUH Kİ YUH!Kapatın pek tabii ki Demokrasi Muslukları’nı!Tayyip Erdoğan diyor ki: “Ne yani, beş buçuk yıl bekledim, üniversitelerde türban bir hak olarak tanınsın diye.”Hayır! Beş buçuk demokrasi yılı yetmez.Seksen yıllık anti-demokrasi geleneğinin imbiğinden süzülmüşlere, sonsuza dek beklesen, iki yüz seçim kazansan YETMEZ! YETMEZ!Onlar Herrr şeyi bilirler.Herrr şeyin en doğrusunu bilirler.Urfalı Kürt Çocuğu Abdurrahman’ı onlar yetiştirdi Devlet Babanın Bağrında. Yeni model devşirmeler: Devletimizin Bekçileri! Bu Altın Laikçi Çocuklar- yargıda.Onlar işşş başındalar. Onların ruh hasstası kalemşörleri her Allah’ın günü yeni bullshit’ler topaçlayarak Hazine Arazisi büyüklüğünde başş yazılarında, ortalığı bir uçtan öbürüne bulandırı-yorlar. Zevkle. Patrondan şevkle.Abdurrahman onların hizmetinde. Onlar Abdurrahman’ın. Buyrun: Sezer’in İKİNCİ SIRADAN atadığı adam, Birinci Sınıf bir iş çıkartıyor!Para babaları, balık lokantalarında Kapatma Davası’nın iddianamesini, ayağa fırlayıp bas bas coşkuyla bağırarak kutluyor, kadeh tokuşturuyorlar dangalaklıklarına-Oy birliğini; Onuncu Yıl Marşı’nı şahrem şahrem haykırarak ve göbek atıp kına yakarak kutlamalarını öneriyorum.Özden Örnek’e ‘ait olduğu söylenen’ Darbe Günlükleri’nin BİZZAT BU MÜTHİŞ KOMUTA-NIMIZA AİT OLDUĞU Mahkeme’de kanıtlandı. Hoş; Kral’ı olsa yazamazdı. Balzac’ı olsa; Emekli 1 Kuvvet Komutanımızın pervasızlığında ve detaycılığında kaleme alamazdı. Balık, BAŞTAN BELLİYDİ. İki elliydi.MKE, Cumhuriyet Gastesi’ne atılan bombalar, benim Jandarma ve Kara Kuvvetleri Komutanlığı’na teslimim/imalim bombalar dedi.Seri numaraları var- yaaa.Hem Jandarma, hem Komutanlık “Envanterimde EKSİK YOK” dedi.Peki nerden çıktı da Ümraniye’deki eski askerin silah deposuna kondu Bu Bombalar?Danıştay’a (Yüce Yargı’ya!) saldıran Meczup (Ayağındaki) Arslan’ın hani, salladığı O Kutsal (Ulusal Darbeci) Gaste’ye bombalar? Aynı bombalar! Hep aynı bombalar!Bak: NOKTA Dergisi kapatıldı. Ne biçim korktu sahibi polis baskını artı mahkemelenmelerden.Bu Ergenekon İşi fazla dallandırılıp budaklandırıldı. İlhan Selçuk’a gecenin dört buçuğunda(!) uzanan eller, Yılların Ajan Provakatörü, yılların Sevilen Elemanı Perinçek’e ‘uzanan’ eller, sonra maazallah emekli kuvvet komutanlarımıza kadar (kanıtlı manıtlı) uzansaydı?Bu memlekette (bütün anketlerin gösterdiği üzre) EN GÜVENİLİR KURUM ORDU’muzdur. Neyse şimdi Yargıtay ve Anayasa Mahkemesi DE ‘En Güvenilirlik Kategorisi’nde Askeriye’nin yanındaki yerini aldı. ‘Rahat!’Onlar en güvenilir; zira en ‘bilirler’. Kimin ‘tehlikeli’ olduğundan anlamayan Bu Cahil Halk’ın saçma sapan gidişatına, -Mustafa Kemalim binlerce şükür- Bağımsız Yargımızın Derebeyleri, en nihayet (burda DEMOKRASİ oluyorlar) el koyuyorlar.”Ordu, Yargı el ele!Kürt Memet+Türbanlı Hafize: Çabuk kümese! Ait olduğun yere!” Benim ‘algıladığım’ (çok bariz) SLOGAN- BU!Cumhuriyet Seçkinleri GİDİŞATA el koymaya feci kararlı! GÜÇ damarlarından çekilmeden, onların iktidar kalım savaşı BU! Ne biçim saldırı teknikleri!!

Emre Aköz/SabahTeessüf ederimBeni şaşırtan Cumhurbaşkanının da, oy çokluğu ile (4’e karşı 7 ) davanın parçası haline getirilmesi oldu. Ne yalan söyleyeyim; bunu beklemiyordum.Çünkü apaçık bir Anayasa ihlali ile karşı karşıyayız. Ne diyor Anayasa? Şöyle:Madde 104 : ” Cumhurbaşkanı Devletin başıdır. Bu sıfatla Türkiye Cumhuriyetini ve Türk Milletinin birliğini temsil eder; Anayasanın uygulanmasını, Devlet organlarının düzenli ve uyumlu çalışmasını gözetir. “Madde 105: ” Cumhurbaşkanının resen imzaladığı kararlar ve emirler aleyhine Anayasa Mahkemesi dahil, yargı mercilerine başvurulamaz… Cumhurbaşkanı, vatana ihanetten dolayı, Türkiye Büyük Millet Meclisi üye tamsayısının en az üçte birinin teklifi üzerine, üye tamsayısının en az dörtte üçünün vereceği kararla suçlandırılır. “O halde bunlar… ‘Milletin’, ‘devletin’ ve ‘cumhuriyetin’ temsilcisini yargılamaya hazırlanıyor.Üstelik de, o makamda oturan Abdullah Gül’ün, sadece ve sadece, “vatana ihanet” suçlamasıyla yargılanabileceği apaçıkken…O zihniyetin bu kadar ileriye gidebileceğini… Bu kadar pervasız olabileceğini tahmin etmiyordum.Teessüf ederim!Gelelim olayın geneline…Artık hükümetten ciddi bir icraat beklemeyin. AKP bütün enerjisini bu davadan kurtulmaya harcayacak.Niye böyle olacak? Çünkü…Olay, ‘iddianameye karşı savunma yapmaktan’ ibaret olsaydı… Böyle demezdim. Çünkü o durumda partinin hukukçuları suçlamalar üstünde çalışır… Başbakan ve bakanlar da işlerine güçlerine bakardı.Ama artık durum farklı: Anayasa’daki açık hükümlere rağmen Cumhurbaşkanının davaya dahil edilmesi işin rengini değiştiriyor…Kapatma davası… Bir meydan okuma… “Biz ne dersek o olur” dayatması haline geldi.Bir tarafta… ” Türkiye değişecek… Demokratikleşecek… Şeffaflaşacak… Avrupa Birliği’ne doğru ilerleyecek… Gerçekten hukuk devleti olacak… Piyasa ekonomisi derinleşecek… Çetelerden kurtulacak… ” diyenler var.Diğer tarafta ise… ” Demokrasinin bu kadarı dahi fazla… Mevcut yasa devleti neyinize yetmiyor… Ne çetesi canım; onlar vatansever insanlar… Piyasayı boş verin, en iyisi güdümlü ekonomi ” diyenler yer alıyor.Tarihin akışı, birinci grubun, yani özgürlükçülerin kazanacağını gösteriyor.Gösteriyor da, ne zaman? Şimdi mi, 5-10 yıl sonra mı?Toplumların yaşamında 510 yıl nedir ki; göz açıp kapayıncaya kadar geçer. Ama gelin onu bir de, an be an yaşayanlara, şu kısa ömründe güzel günler görmek isteyenlere sorun!

Ergun Babahan/SabahBu sürecin adını doğru koyalımTürkiye yeni bir 28 Şubat sürecinden geçiyor. İnce hesaplanmış bir hamle ülkeyi istikrarsız bir döneme sürüklerken yargı vasıtasıyla demokrasiyi askıya almaya hazırlanıyor.Cumhurbaşkanı Gül’ün bile Anayasa’nın 105’inci maddesinin açık hükmüne rağmen “sanık” sandalyesine oturtulmaya çalışılması, planın derinliğini ortaya koyuyor.Yargıtay Başsavcısı Abdurrahman Yalçınkaya bunun, Gül’ün Çankaya’dan inip yeni kurulacak partinin başına geçmesini önlemek amacıyla yapıldığını, Referans yazarı Nuray Başaran’a açıkladı.Anayasa Mahkemesi’nin dünkü oylaması da bu koşullarda varılacak sonucu açıkça gösterdi: AK Parti kapatılacak ve hakkında yaptırım istenen tüm milletvekilleri yasaklanacak.Cumhurbaşkanı’nın bile sanık olarak davaya dahil edilmesini etik kabul eden kesimler, AK Parti’nin anayasa değişikliğine gitme çabasını “etik dışı” ilan edebiliyor.Bir yandan psikolojik baskıyla bu yol kesilmek istenirken bir yandan da AK Parti içinde fire verdirme çabaları sürüyor.28 Şubat’da da böyle olmuş, DYP üyesi birçok milletvekili çeşitli baskılarla istifaya zorlanıp Mesut Yılmaz’a bir azınlık hükümeti kurdurulmuştu.Bu dönemde de AK Parti içinde benzer bir faaliyet sürdürüldüğü görülüyor.Amaç anayasa değişikliğini referanduma götürmeye yetecek 330 sayısına ulaşılmasını engellemek.Yani akla gelen ve gelmeyen her türlü yönteme başvuruluyor.Sonuç itibariyle, bu tabloda Türkiye’nin önümüzdeki iki senesini siyasi istikrarsızlık, ekonomik belirsizlik bekliyor diyebiliriz.Gerçek kaos budur ve bu kaosun ne gibi sonuçlara yol açacağını bugünden kestirmek mümkün değildir.Bir şeyi bozmak için yola çıkanların topluma rağmen bir alternatif yaratması mümkün değildir çünkü.Tablo şudur: Türkiye çok umutlarla girdiği bu dönemi yüksek gerilim hattı üzerinde tamamlamaya yönelmiştir.AB sürecinden kopmaya doğru ilerleyen, ekonomide belirsizliğe itilen ülkemiz, toplum kesimleri arasında da ciddi bir gerileme sürüklenmektedir.AK Parti ile birlikte DTP’nin de kapatılmak isteniyor olması gerçeği, Güneydoğu’da da çok ciddi sıkıntılarla karşı karşıya kalacağımızın açık göstergesidir.Bu sürecin olabilecek en az sıkıntıyla tamamlanmasını diliyorum.

HASAN CELAL GÜZEL/ RadikalTürkiye’de yargı iflas etmiştirİnsan, Allah’tan sonra hukuk ve adalete güvenir. Tarafsız ve bağımsız mahkemeler, âdil hukuk adamları en büyük teminattır. Politikacılar hatâlar işleyebilirler, idareciler yanlış yapabilirler ama adalet terazisi doğru tartmaya devam ederse, devlet de varlığını koruyabilir. Adalet sistemi çökerse, mülkün temeli de yıkılır.Türkiye’de, 27 Mayıs’tan sonra özellikle Yassıada Mahkemesi’nin yüz kızartıcı kararıyla yargı siyasallaşmaya başlamış ve özellikle kamu hukuku alanında tarafsızlığını tamamen kaybetmiştir. Ara rejimlerde darbeciler, savcıları, hâkimleri tank, top gibi kullanmışlardır. Türkiye’de hukuk adamları, ne yazık ki darbecilerin dayatmalarına karşı koyamamışlardır.Özellikle, Anayasa hukuku, siyasî yargılamalar ve fikir hürriyeti konularında, hukuk adamları kendi peşin siyasî ve ideolojik değer hükümlerinden sıyrılıp objektif ve tarafsız karar verememişler; pozitif hukuku tatbik görevlerini bir tarafa bırakarak jakoben ön yargılarla vatan kurtarmaya girişmişlerdir.Kısaca, Türkiye’de yargı iflâs etmiş ve tuz kokmuştur.* * *Niyetimiz, TCK’nın meşhur 301. maddesinde belirtilen ‘Devletin yargı organlarını aşağılamak’ değildir. Bilâkis, yargı organının, bu tahripkâr tutum neticesinde zarar görmesinden şikâyetçiyiz. Yargının, Yargıtay’ın, Danıştay’ın ve Anayasa Mahkemesi’nin tüzel kişiliğine elbette saygılıyız. Ancak bu organlardaki bir kısım hukuk adamının, elindeki adalet terazisini eğip bükmesini eleştiriyoruz.Çok değil, sadece son on yıllık dönemde olup bitenleri değerlendirecek olursanız, yazdıklarımın doğruluğunu görürsünüz. 28 Şubat Dönemi’nde, bir siyasî parti genel başkanı olarak sadece düşüncelerimi ifade ettiğim ve siyasî eleştirilerde bulunduğum için hakkımda 100’den fazla dâva açılmıştı. Bu dâvaların çoğu, illegal Batı Çalışma Grubu Cuntası’nın ileri gelenlerinden zamanın Genelkurmay II. Başkanı Org. Çevik Bir’in savcılara talimatıyla açıldı. Bu gerekçeyle başvurduğum AİHM’ de bugüne kadar üç dâva kazandım.Aynı dönemde, TBMM’de en fazla temsilcisi bulunan RP, sudan sebeplerle kapatıldı. Daha sonra yerine kurulan FP de aynı âkıbete uğratıldı. Her iki kapatılma dâvasında da, Anayasa Mahkemesi, önce bu partilerin kapatılmasına engel teşkil eden Siyasî Partiler Kanunu’nun 101. ve 103. maddelerini iptal etmiş, sonra bu iptal kararına dayanarak partileri kapatma kararı vermişti. Yani, kendi pişirmiş, kendi yemişti.Geçen yıl, Cumhurbaşkanı seçimi esnasında ‘367 utancı’nı yaşamıştık. Anayasa Mahkemesi, hukuku bir tarafa bırakarak tümüyle siyasî bir karar verdi ve daha önce gazetelerin ilân ettiği gibi, bu kararı 9-2 aldı.* * *Anayasa Mahkemesi’nin Başsavcı’nın mahut iddianamesini kabul etmesine hiç mi hiç şaşırmadım. Bir kısım ayağı yerden kesik saf aydıncıklar dışında, halkımız da benim gibi bu neticeyi bekliyordu. Zira, bu hukukî bir karar değil, siyasî bir karar olacaktı. Ne yazık ki, tahminim aynen çıktı.Aslında, İddianamenin reddi için gereken bütün sebepler mevcuttu:- Raportör, İddianamenin reddi gerektiğini gerekçeli bir şekilde raporuna yazmıştı.- İddianamenin içeriğinde, lâikliğe karşı odak oluşturduğu ileri sürülen hiçbir fiil ve odaklaşma yoktu.- Fiil diye iddia edilen beyanlar delillendirilmemişlerdi.- Cumhurbaşkanı’nın önceki beyanlarının suç isnadı olarak değerlendirilmesi, başlıbaşına bir skandaldı.Cumhurbaşkanı gibi devletin ve milletin başı olan bir kişi hakkında suç isnadında bulunulması dahi, iddianameyi hazırlayanların ne derece taraflı ve suiniyetli olduklarını ortaya koyuyordu. Cumhurbaşkanı, Anayasa’nın 105. maddesine göre, ancak vatana ihanetten dolayı TBMM üye tamsayısının dörtte üçünün vereceği kararla suçlanabilirdi. Ancak, Başsavcı, görevini kötüye kullanarak Cumhurbaşkanı’na suç isnadında bulunmuş ve Anayasa’nın 101. maddesine göre siyasetle ilişiği olmayan Cumhurbaşkanı için 5 yıl süreyle siyaset yasağı istemişti.Anayasa Mahkemesi üyelerinin beşte üç çoğunluğu, bu peşin hükümlü iddianameyi kabul ederek, ne derece taraflı olduklarını gösterdiler.* * *Bundan sonra cereyan edecek ‘hukukî’ (!) olayları tahmin etmek zor değildir. Anayasa Mahkemesi, AK Parti’yi kapatma kararı verecektir. Bu arada TBMM, Siyasî Partiler Kanunu’nu değiştirecek ve Anayasa tâdiline gidecektir. Ancak, aynı peşin hükümlü üyeler, önce CHP’nin SPK’da değişiklik itirazını haklı görerek ya da kendiliğinden bu değişikliği iptal edecektir. Anayasa değişiklik kanunu da, başörtüsü yasağında olduğu gibi, yetki gaspıyla esastan ele alınacaktır.Bu hukuk skandalının sonunda, ya referanduma gidilecek ya da buna da taş konulursa erken genel seçimden başka çözüm yolu kalmayacaktır. Bu seçimlerden sonra da, hâlâ AK Parti’nin kapatılması söz konusu olursa, yerine PAK Parti kurulur; bu defa yüzde 60’ın üzerinde oy alarak tek başına iktidara gelir. CHP, parlamento dışında kalır; MHP ise AK Parti’ye destek verip vermemesine göre, ya oylarını arttırır veya o da Meclis dışında kalır.* * *Millî iradeye dayatmada bulunanlar şu hakikati unutmasınlar:Millî egemenlik önünde sonunda mutlaka gerçekleşecektir.Lâkin, bütün bu zorbalıklar milletimizin ve devletimizin sıkıntıya düşmesine sebep olacaktır.

Etyen Mahçupyan / gazetem.comDüelloBazı medya organlarının yayınlarına bakarsanız, AKP’nin kötü niyetli tutumu sonucunda yargı son çare olarak kapatma davası açmış diye düşünebilirsiniz. Ancak ne yazık ki burada kötü niyetli olan tam da söz konusu medyanın kendisi… Çünkü yapmaya çalıştıkları şey olan biteni tersine çeviren bir yanılsamayı okuyucularına ve izleyicilerine ‘gerçek’ olarak sunmak. Oysa tablo yeterince açık: Bir düelloyla karşı karşıyayız…AKP’nin ilk iktidarı bile devlet yanlısı laik ve milliyetçiler için tatsız bir gelişmeydi. Ama hem bu parti mensuplarının da epeyce milliyetçi olduğundan hareketle çok telaşa kapılmadılar, hem de Refah Partisi’nin nasıl baskı altına alınabildiğini hatırlayarak AKP’nin de nihayette dizginlenebileceğini umdular. Ne var ki dünya değişmişti… Türkiye’deki yeni muhafazakar kuşaklar giderek özgürlüklerden, insan haklarından ve en önemlisi küresel dünyaya entegre olmaktan yana ağırlık koymaktaydılar. Bir yandan bu toplumsal baskının AKP içinde işlevsel olması, diğer yandan din ve vicdan özgürlüğünün ancak genişleyen bir özgürlükler dünyasında yaşanabileceğinin idrak edilmesi AKP’yi AB’ye yöneltti. Türkiye kısa bir süre içinde görülmemiş reform adımları attı…Ve o zaman devletin içindeki ve etrafındaki ittihatçı kadro bu işin böyle devam edemeyeceği yargısına vardı… Çünkü AB süreci Türkiye’de demokrasiyi kaçınılmaz kılıyor; demokrasinin ima ettiği özgür seçimler ise AB yanlısı muhafazakarları iktidar yapıyordu. Bunun anlamı devletçi bir cumhuriyet anlayışının sona ermekte olduğuydu. Dolayısıyla AKP’nin daha ilk iktidar döneminde bildiğimiz kadarıyla en az iki darbe hazırlığı oldu. Bizzat ordunun üst komuta heyetinde yer alan bazı askerlerin başını çektiği hazırlıklar yapıldı. Ancak ordunun iç dengeleri bu girişimin hayata geçmesine izin vermedi.Birinci iktidar döneminin sonuna yaklaşıldığında saha çalışmaları AKP’nin bir sonraki seçimi de kazanacağını gösteriyordu. Öte yandan ordunun başını çekeceği bir darbe ise mümkün gözükmüyordu. Bu nedenle darbe yanlılarının askeri bürokrasinin dışına çıkarak örgütlenmesine girişildi. Orduyu sahaya davet etmek üzere de toplumsal bir kargaşa haline ihtiyaç duyuldu. Bunun en ‘akıllıca’ yolu ülkede milliyetçiliği yükseltecek bir dizi cinayetin sahneye konmasıydı. Önce rahip Santoro, ardından Hrant Dink ve nihayet Malatya cinayetleri… Ayrıca tüm bunların ‘dincilere’ de yıkılması gerekiyordu. Bu da Cumhuriyet gazetesinin bombalanması ve Danıştay cinayeti ile sağlanmaya çalışıldı.AKP ise onu kuşatan komplonun giderek farkındaydı. Yanıt Ümraniye’de bir silah deposunun keşfi ve bir çetenin deşifre edilmesi oldu. Bu çetenin ülkede kargaşa yaratmak üzere bir dizi eylem planladığı anlaşıldı. Karşı tarafın hamlesi ise Meclis’te Cumhurbaşkanı seçtirmemek üzere 367 katılım koşulu aramak gibi utanç verici bir yargı kararı, 27 Nisan muhtırası ve ‘cumhuriyet mitingleri’ idi. Bunun üzerine AKP ucunu yakalamış olduğu illegal örgütlenmenin geri kalanına yüklendi ve Ergenekon çetesi ortaya çıktı. Bu arada seçimler yapılabilmiş, AKP daha da büyük bir yüzdeyle gelmiş, üstelik kendi içlerinden birini cumhurbaşkanı yapmıştı.Türkiye geri dönüşü olmayan bir biçimde demokrasiye doğru ilerlemek üzereydi ve ittihatçı kadroların buna tahammülü yoktu. Ergenekon’da tutuklamaların artmasıyla birlikte son çareye başvuruldu: Hiçbir hukuki dayanağının bulunmamasına rağmen AKP’nin kapatılması… Ancak iktidar partisi kolay pes edeceğe benzemiyor. Geçen hafta içinde gelen ek tutuklamalar ve Hrant Dink cinayetinde Jandarma istihbaratından iki zanlının üstlerini açıkça suçlayan mahkeme beyanları Türkiye’deki değişimin bu kez orduyu da zorladığını ortaya koyuyor.Bu garip bir düello… Kısaca söylemek gerekirse bir yanda demokrasi, öteki yanda faşizm var… Muhafazakar kesimin partisi demokrasinin, devlet çeperindeki ittihatçı kadrolar ve onların medyadaki destekçileri ise faşizmin yanındalar. Ancak bu tablo hiç de şaşırtıcı değil. Çünkü Osmanlı’nın son elli yılından bugüne siyaset tam da bu kırılma etrafında yaşanıyor. Türkiye hala aynı büyük düellonun sonucunu bekliyor… Hala devlete rağmen demokrasi olmanın, bu arada da devleti koruyabilmenin arayışı içindeyiz.

Mehmet Altan / StarKaça kaç…Anayasa Mahkemesi, AKP’nin kapatılması istemiyle açılan davayla ilgili iddianamenin ön incelemesini tamamladı ve iddianameyi kabul etti. Türkiye’de neredeyse herkes siyasileştiği ve ‘evrensel hukukun’ taraftarı pek kalmadığı için, çoğunluk spor-toto oynar gibiydi:Dokuza, iki… Yediye, dört… Anayasa Mahkemesi, cumhurbaşkanının seçileceği toplantının karar için aranan sayıda milletvekili katılımı olmadan başlayamayacağına hükmettiğinde…Bu çerçevede seçimin ilk iki turunda TBMM Genel Kurulu’nun en az 367 milletvekiliyle toplanması gerektiğini kararlaştırıp, Abdullah Gül’ün tek aday olarak katıldığı ilk turu, bu sayıya ulaşılamadığı gerekçesiyle iptal ettiğinde, bahisleri ‘dokuz, ikiciler’ kazanmıştı…Anayasa Mahkemesi Başkanı Haşim Kılıç ve üyeler, dün saat 10.00’da AKP davasının iddianamesini görüşmeye başladı.Heyet, AK Parti’nin kapatılması istemiyle açılan davada, iddianamenin ön incelemesini yaptı. Dört saat süren toplantının ardından iddianameyi kabul kararı verildi.Benim ilgimi çeken, Mahkeme sözcüsünün kararla ilgili yaptığı açıklama idi:‘İddianamenin Abdullah Gül dışında kalan bölümünün kabulüne oybirliğiyle, Abdullah Gül yönünden de kabulüne oyçokluğuyla karar verildi.’Ne demek? Bu sefer ‘onbire, onbir’…Cumhurbaşkanı da işin içine dahil olsun diyenler ise yediden az…Hukukun kalmadığına inanç maalesef öyle büyüyor ki, bunlar konuşuluyor…

1982 Anayasasının “kabul”ü sırasında muhtemelen daha dünyaya ilk adımlarını dahi atmamış gençlerin boşa sallamaları hoş ve makul değil…Ayrıca memlekette yargının içine edilmiştir.Beyaz-Gri Türkler ve Siyah Türklerin kavgası devam edecek. AKP ister kapansın, ister kapanmasın… Bir sonraki hamlede görüşmek üzere…[Ayrıca: Ben burada köşe yazılarını toparlamaya çalıştım. İsteyen okur, isteyen gider başka bir sayfaya bakar. Ben istifade etmek isteyenler için topladım.]

Hadi Uluengin / HürriyetStatüko hukukuHUKUK tartışılamazmış! Yargı eleştirilemezmiş! Adalet yorumlanamazmış!Ne demek bu? Kim ne hakla ve hangi cüretle böyle bir fetva buyuruyor?Danıştay Başsavcısı’dır diye, onun idamlara düzdüğü methiyeye alkış mı tutmalıyım?Veya, masûm mahkûm etmiş Dreyfus Davası’ndaki “adalet”i mi kabulenmeliyim?Yoksa, emekli elçi gibi Nazi “hukukçu” (!) Carl Schmitt’en mi örnek vermeliyim?Ve tabii daha yoksa, öteki Başsavcı’nın AKP’yi kapatmak için gazete kupürlerinden yazdığı “iddianame”yi (!) mi “dokunulmaz” addetmeliyim?Hayır, hukuk da, yargı da, yasa da tartışılır ve eleştirilir ki, daima da öyle olacaktır!* * *EN önce, yukarıdaki tabu tutum “Şeriatın kestiği parmak açımaz” deyimindeki kulluğun sekülerleştirilmiş biçimidir. “Laikçi” zevát dogmayı “lá-dini” kıldığını sanıyor.Ama aynı zihniyeti kullanıyor. Zaten de ürettiği “kutsal”ın kıymet-i harbiyesi sıfırdır.Çünkü, hukuk daha insani varoluştan itibaren tartışılmıştır. Asla durağan olmamıştır.Zira, büyük “H”la Hukuk nedir ki? “Sosyal ilişkileri” düzenleyen kurallar bütünür.Oysa toplumlar, dolayısıyla da maddi ve manevi olarak o sosyal ilişkiler hep dönüşür.Nitekim, taş devri kabilelerinde avı zıpkınlayan mağara adamının en iyi et parçasına sahip olması ve gerisini de sırf kendi klanına dağıtması ilk “yasal hukuk” çerçevesine girer.Ama ok ve yayın icádıyla avlanma yöntemi maddeten ve dayanışma ruhu manen geliştiğinde, eski hukuk da değişmiştir. Ava çıkamayan yaşlı ve sakatlara da et dağıtılmıştır.Üretim hacminin ve toplum ahlákının dönüşümü yeni bir hukuk yaratmıştır.* * *AMA kuşkusuz, bileği kuvvetli olduğu; oku nişanı bulduğu; eti ayağına geldiği ölçüde paylaşımı reddedenler eski ayrıcalığı savunacaklardır ki, buna “statüko hukuk”u diyoruz.Onlar hep mevcut yasaya dayanacaklardı ve káh “Şeriat’ın kestiği parmak acımaz”; káh da “yargının dokunulmazlığı tartışılmaz” diyerek, yenisinin önüne duvar öreceklerdir.Dolayısıyla, yeni sosyal yapıya uygun olan ikincinin yerleşebilmesi ancak ve ancak, bir önceki “statüko hukuk”una karşı yürütülecek bir mücadeleyle mümkündür.Eh, tartışmadan, eleştiriden ve çelişkiden muaf bir mücadele olamaz. Düşünülemez.Eğer toplumsal dinamikler “adli muhafazakarlık”ı sarsmaz ve tabu sorgulayarak onu da kendi düzeyine çıkmaya zorlamazsa, hiçbir hukuk kendi kendini yenilemez. Yenileyemez.Zaten, Hammurabi’den Mısır’a ve Roma’dan AB Anayasası’na, o toplumsal dinamikleri çoğu kez arkadan izlemiş olan her hukuk, bir “statüko – dönüşüm” mücadelesinin sentezidir.* * *AMA tabii tüm bunlar, mevcut yasaları “takmamak” (!) anlamına gelmiyor. Asla!Aksi takdirde, taş devrinin bile ilk dönemine götürecek Somali türü bir kaosa gidilir.Dolayısıyla, hiç şüphesiz ki her birey, yurttaş ve kurum, bir yenisi oluşana dek, hálen geçerli olan hukuk sistemine ve onun yargı ve yasalarına riayet etmekle yükümlüdür, nokta.* * *ANCAK, ilke böyledir diye kimse “hukuki tartışmaları”ı yasaklayamaz.Yani, haksız yere kesilen parmağımın acısını bağırmam “tabu”yla engellenemez.Danıştay Başavcısı’nın idam övgüsüne “vicdaaan” diye haykırmam da önlenemez.Yargıtay Başsavcısı’dır diye de, gazete kupürü “iddianame”yle AKP’yi kapatmaya çalışmasını; bunu káale alan Anayasa Mahkemesi’nin ise aynı Anayasa’da dokunulmazlıkla donatılmış Cumhurbaşkanı dahil “dava”yı kabullenmesini benim eleştirmemem beklenemez.Toplumsal dinamiklere uzak bir “statüko hukuku”yla uzlaşmam ise hiç beklenemez.Ama yasal yurttaşım ve tabii ki ben de, o dinamiklerin er veya geç üreteceği yeni “dönüşüm hukuk”una dek beklemekle yükümlüyüm.

Ahmet Taşgetiren / BugünYargı yargılanacak!Evet, görünüşte, yargı makamında Anayasa Mahkemesi üyeleri ve Cumhuriyet Başsavcısı, sanık sandalyesinde de Ak Parti oturuyor olacak ama, bundan böyle Türkiye’de görünmeyen bir yargı sürecinin işleyeceği de kesin. O, yargının yargılandığı millet vicdanıdır.İsterseniz, yarından itibaren medyamız, o güncel kamuoyu nabzını ölçen anketlerine başlasın. Ak Parti davasının görüldüğü süre boyunca, görüntülü – yazılı bütün medya başlarda şu soruyu sorsun:Ak Parti’ye kapatma davası açılmasını doğru buluyor musunuz? -Ak Parti’nin adil yargılanacağına inanıyor musunuz? Sonra, yargı kararı çıksın. Kapanma kararı ya da kapanma isteğine red durumunda şu sorular sorulsun: -Ak Parti hakkında verilen kapatılma kararını onaylıyor musunuz? -Ak Parti hakkında verilen kapatılmanın reddi kararını onaylıyor musunuz?Soralım bu soruları. Bu soruların net cevabının bile şimdiden tahmin edilebileceğini düşünüyorum. Çünkü bu süreç başladığından beri millet vicdanı kanıyor. İnsanlar Yassıada mahkemelerinin “Sizi buraya getirenler böyle istiyorlar” iklimine gidip geliyorlar. Yargının araçsallaştırıldığı – siyasi operasyon için kullanıldığı kanaati o kadar derin bir toplum yönelişi ki… Ak Parti’nin bir biçimde tasfiye edilmesini isteyenlerin son raddede umut bağladığı ve heyecanla arkasında duruyor göründüğü bir yargı manzarası hakim şu anda ortama…Mesela, kamuoyunun, aynı anda ortaya çıkan “oy birliği ile kabul” kararından çok, 7-4 denklemine odaklanması Anayasa Mahkemesi bünyesinde oluşan üye denklemine yönelik kuşkuyu ifade etmiyor mu? Kesin olan bir şey var ki bu süreçte….Yargı yargılanacak! Yargı tartışılacak! Bu kaçınılmaz. Bunun, tıpkı askeri darbelerin askere bedel ödetmesi gibi, Yargıya bir bedel ödeteceği kesin. Bunun, Yargı’ya, bir siyasi kampın, rakipleri tasfiye için devreye soktuğu operasyon aracı imajı yükleyeceği kesin. Dünyadan bakıldığında da olay, “siyasi kavgaların mahkemelere taşınması niteliğinde ibretlik bir vaka” gibi okunuyor. (bkz. Joost Lagendijk’in Taraf’tan Yasemin Çongar’a verdiği mülakat) Peki bu durum kimi kaygılandıracak? Yüksek yargı mensuplarının, bu durumdan kaygı duymaları gerekiyor mu? Kaygı ve saygı…Önümüzdeki süreçte en çok kullanılacak iki kelime bunlar olacak. “Yargı kararına saygı duymalı!” Bu ifade bile, artık bir operasyonel anlam taşıyor. Sanki saygı duyulmayacağı kesin bir karar çıkacak ve birileri, bu karara yönelik kaçınılmaz tepkilerin önünü kesmek için “Yargıya saygı” kuralını istismar etmek istiyor. Şu anda “Yargıya saygı” söyleminin en çok, Ak Parti gibi zorlu bir rakipten ya da “düşman”dan kurtulmak isteyen çevrelerin dilinde dönüp dolaşması anlamsız olmasa gerek. Görünen o ki, Ak Parti ile ilgili kapatma davasında “Yargı” saygıdan çok kaygılara konu olacak. Yargı’nın bir ülkenin ve devletin en saygın kurumu olması hayati önem taşıyor. Yargı kararı deyince yürekler durulmalı.Ama Türkiye’de siyasi operasyonlara konu olan Yargı uygulaması, bu saygınlığı yaralıyor. Belki, Yargı’yı böyle bir tartışmalı konumdan kurtarmak için de Meclis’in ve hükümetin harekete geçmesi akla gelebilir. Çünkü Meclis, sistemin koordinatlarını belirleyen yasama organı, hükümet de toplumla devletin buluştuğu yürütme erkinin temsilcisidir. Ama şu anda Türkiye’deki vakıa, Yargı’nın yasama ile de yürütme ile de sorunlu bir ilişki içinde bulunmasıdır. Meclis’in yarıdan çoğunu oluşturan partinin kapatılmasını, o partinin kurduğu hükümetin yargılanır hale gelmesini temsil ediyor Yargı…Yani, sizi yargılayanın daha sağlıklı işlemesi için çare aramak gibi bir ironik durum söz konusu… Türkiye, “Bu işin içinden nasıl çıkılır?” sorusunun cevabını ararken, kesin olarak bir “Yargı reformu” gündemi ile buluşacaktır. Er veya geç. Ak Parti davasının, “Yargı” tartışması içinde toplumu, “Yargı reformu” konusunda bilinçlendireceği ve bileyeceği kesin. Ak Parti’nin şu andaki misyonu çok daha hayati hale gelmiştir. Üzülmek, telaşlanmak yerine, “Türkiye’nin gerçek anlamda demokratikleşmesi” gibi bir büyük mücadeleyi, demokrat aydınlarla ve toplumla birlikte yürütmek… Bence günün misyonu bu.

Engin Ardıç / SabahSıyırırsa ne halt edeceksiniz?Herkes, partinin kapatılacağına kesin gözüyle bakıyor.”Mahkeme kararını bekleyelim” diye sahtekârlık edenler, “belki beraat eder canım” numarası çekenler, “tamamdır bu iş” diye ellerini ovuşturuyorlar.”Efendi efendi savunmanızı hazırlayın” öğüdünü verenler, bıyık altından “savunmanın kralını da yapsan havanı alacaksın” diye sırıtıyorlar.Müthiş bir ikiyüzlülük, utanma duygusunu çoktan geride bırakmış meslektaşlarımızın yüzüne yapıştı kaldı.Fakat, aklını fikrini hepten yitirmemiş, “başarı sarhoşluğuyla” gözü dönmemiş dürüst arkadaşlarda da şimdi bir “acaba mı” duygusu yeşermekte…Ya başbakan, bir yolunu bulur ve kendini de partisini de kurtarırsa?Yok canım, “çok iyi savunma yaparak” falan değil.Anayasayı değiştirirse…Sayı tutturamadığı durumda da referanduma giderse…Böyle bir referandumun “toplumda büyük çalkantılar ve gerginlikler falan yaratacağını” yazarak gizlice tehdit etmeye çalışıyorlar başbakanı.”Çok büyük sarsıntı ve bölünmeler” olabilirmiş. “Yeni tehdit ve tehlikeler” doğabilirmiş.Ya bunlar boş lafsa? Ya öyle olmazsa? Ya, parti kapatmayı zorlaştıran değişiklikler yapılır ve referandumda da halk tarafından kabul edilirse?Ya, gerginlik falan çıkmaz, millet gider oyunu kuzu kuzu verirse?Tarhan Erdem’e gene sorun bakalım, “yüzde kaç çıkma” ihtimali var?Sakın, geçen referandum gibi yüzde yetmiş çıkmasın? Belki de yüzde seksen, ha?Adnan Menderes asıldığı zaman “mantar tabancası bile patlatmayan” halk, geçen yıl sessiz sedasız rejimi değiştirdiği, cumhurbaşkanını kendisi seçmek istediğini belgelediği gibi, bunu da çıt çıkarmadan hallediverirse?O zaman ne halt edeceksiniz?Anayasa değişti, dava düştü, kapatılamıyor… “Çantada keklik” gördüğünüz operasyon iki seksen yattı… Ne yapacaksınız?Darbe mi? Olamıyor.Yeni bir dava mı? Artık mümkün değil.Eee, ne yapacaksınız kuzum, ne yapalım diye İlhan abinizin yazılarına mı bakacaksınız?”Sandıkta yenmekten” başka çıkar yol olmadığını anlayana kadar, bakın bak alım…Ama sandıkta yenemeyeceğinizi de çok iyi biliyorsunuz.Aslında zor durumda olan başbakan değil sizsiniz ama bunun farkında mısınız acaba?Kimileriniz, Tuna Bekleviç diye hiç kimsenin tanımadığı bir çocuğun tabela partisinden medet umacak kadar zavallı duruma düşmedi mi?

Kardeş sen hiç yazılanları anlamıyor musun? Senin dediklerin tarafsız yargıçların bulunduğu, “eğer devletin (nasıl ve kimin devleti ise artık) menfaati varsa hukukun da ağzına ederim, hakkın da içine ederim” (bkz. TESEV araştırması) diyen hukukçuların olmadığı ülkelerde geçerli.Parti kapatma iddianemeleri açıklanmadan önce, terör örgütüne (ergenekon) üye olmakla suçlanan insanların bilgisayarlarında çıkıyor. Öncelikle onlarla istişare ediliyor galiba. Darbecilerle bir olup Başbakan idam eden hukukçuların olmadığı ülkelerde…Rica edeceğim T.C. hukuku ve tarafsızlık kelimelerini yanyana getirmeyin. Tarafsızlık kelimesinin de içine etmeyelim.