Yaşadığım hayat ve yaşamak istediğim hayat arasında beni düşünmeye iten olayüniversitede ki bir dersti.Aslında dersin bu konuyla pek ilgisi yoktu.Ancakhoca konuyu öyle bir yere bağlayıp bize bağırmaya başladı ki düşünmedengeçemedim,hayat ve idealler.‘’Biz,üniversite yıllarımızdameydanlardaydık.İşçilerle,memurlarla,köylülerle arkamızda binlerce insanlayürürdük.Siz, üzerinize ölü toprağı serpilmiş gibisiniz.İşçi eylemindeyoksunuz,memur eyleminde yoksunuz…’’Hocamın bu söylediklerinden sonra düşünmeye başladım ve vardığım sonuç benibu ayrımı yapmaya mecbur bıraktı.Genelleme yapmanın yanlış olacağını düşünüyorum ancak bence büyük birçoğunluğun geleceğini tayin eden unsurun başında ekonomi ve kültür yatar.Birmemur çocuğunun bu ülkede öncelikleri bence bellidir.Ben de bir memur çocuğuolduğum için bu konu hakkında rahat konuşabiliyorum.Kötü ekonomik şartlariçinde yetişip,annesinin ve babasının onun için yaptıklarını onun içinvazgeçtikleri şeyleri gören her çocuğun hayallerini önce kendisioluşturmaz.Gözlerinin önünde ailesinin onun için ne fedakarlıklardabulunduğunu gören bir çocuğun hayallerini,makamlar,yatlar,katlaroluşturmaz.O çocuğun en büyük hayalleri;babasının alamadığı arabayı onaalabilmektir,annesinin arkadaşlarında görüp de alamadığı takıları onaalabilmektir,annesinin ve babasının almaya teşebbüs dahi edemediğielbiseleri onlara alabilmektir.O çocuk artık kendisini onlara adar ve onlariçin her sınavına çalışır,onlar için hep aşklarını erteler,onlar içinsokakta bağırmak istediklerini içine atar,onlar için izlemek istediğifilmleri erteler…Biliyorum belki abarttığımı düşünüyorsunuz ama ben geneliçin konuşmadığımı en başta belirttim.Benim savunduğum böyle insanlar var.Ama böyle insanların da eminim ki sokaklarda söylemek,bağırmak istediklerişeyler var.Onlar da bu ülkede artık kendi kaderlerini paylaşan yeniçocukların yetişmesini istemiyorlardır.Onlarda bunu için ellerinebayraklarını alıp meydanlarda insanca yaşamak isteyen herkesin safındaolmayı istiyorlardır.Onlarda artık insanların ilk sorunlarının ekonomiolmasını istemiyorlardır.Ve hatta onların da başka istekleri vardır.Yani kendi idealleri.Bu ülkenininsanları için, demokrasiden yana hukuktan yana özgürlüklerden yana fırsateşitliğinden yana gelir dağılımında eşitlikten yana yazmak,yaymak,mücadelevermek istemişlerdir.Bu ülkenin kalkınmasının ekonomi destekli kültürelreformlardan geçtiğini anlatmak istemişlerdir.Bir filmde geçmiştiyanılmıyorsam;’’Biz bu hayata güzel türküler söyledik,elbet o da bize güzelşeyler söyleyecek…’’Bu ülke için güzel türküler söylemek istemişlerdironlarda meydanlarda.Bu ülkede, meydanlarda bir şey yapmaya çalışan ve hatta yapanların başınaneler geldiğini öyle soktular ki gözümüze gözümüze belki ondan çekilmekzorunda kaldık.Meydanlara indiğimiz an, ne annemiz için ne de babamız içinhayal ettiğimiz hediyeleri onlara veremeyeceğimiz öyle sokuldu ki gözümüzegözümüze belki ondan 12 Eylül’lerden nefret ettik.Belki ondan şimdikorkağı,apolitiği oynuyoruz.Yaşamak zorunda kaldığımız hayatımız ve yaşamak istediğimiz ideallerimiz.Benherkesin seçimine saygı duyuyorum çünkü hangisini seçerse seçsin içindenbüyük bir parçayı feda etmek zorunda kaldığını biliyorum..Bu o kadar basitbir şey olmasa gerek.
yorumlar
hımm
Keşke hiç ideallerimiz olucak birgün hayalini kurmasaydık sanırım denizlerde ideallerimizden sonra kirlendi gürültü zenginliği yine onunla ayyuka çıktı mesela annemde altın sever oldu benim annem 🙂
“Bir yanda yangın vardı, bir çağ yangını. Herkese şu ya da bu oranda bir pay düşüyordu bu yangından. Kıyısında, köşesinde yananlar vardı. Bir de tam ortasında yananlar! Ben, yangının tam ortasında, hem de hiç yakınmadan yananları, etiyle kanıyla, özlemleri, kavgaları ve umutlarıyla duyurmak istedim.”Nevzat ÇELİKHapiste öldüm.
Artık bireylerin daha bencil olduğunu düşünüyorum.Biraz erozyona uğradık sanırım
gokates aslında bu düşüncen aileler arasındaki dayanışmadır.Büyükler çocukları için çırpınırken,çocuklarda ailelerine destek olmak için çabalarlar.Tüm çocukların senin gibi düşünmesini diliyorum.
@zeyynep aslında çok güzel bi temenni senin ki ama bana dert olan tarafı bu dayanışma bize dayatılıyor mu?bizler buna neden mecbur bırakılıyoruz?biz bundan menunmuyuz?
@zeyynep :lafım sadece sana değil tabii ki lütfen yanlış anlama.
Gokates yazdıklarını paylaşıyorum.Hep iyi evlat olmak istiyoruz.Ama bunun koşulları o kadar da basit değil.Gerçekten siyaset bizim için hep hobi oldu.O yüzden iki türk bir araya gelince memlekti kurtarır gibi sözler türedi. Biraz düşünene entel dedik. Aydınlar Madımakta diri diri yakıldı.Fişlenmek gibi bir terim sürekli diri kaldı öğrenciler arasında. Cemaatler iş bulma kuruluşları gibi algılandı.Yeni nesil kendiliğinden şekillenmedi. Toplum mühendisliği gayet başarıyla uygulandı. Öss ve türevleri gibi saçma uygulamalar ortada. En çok kazanan meslekler başlıklı yazılar hep gazeteleri süslüyor.Kişinin’nin önündekiseçenek ya düzenle uyumlu olup onun uygun gördüğü kadarına razı olmak. Yada tek başına değiştiremeyeceği şeyler için yel değirmenlerine karşı savaşmak. Peki bu savaş ne kadar anlamlı.Daha önemlisi ne kadar uygulanabilir.Burada devrimden yada herhangi bi’ ideolojinin yöntemlerinden bahsetmiyorum.Bu kişisel bilinç düzeyi toplumla ne kadar bağlantılı olmalı?Eğer bir ülkede işçi de patron da işsiz de öğrenci de aynı şekilde düşünüyorsa orada bir sorun vardır. O bir düşünce değil bir piyesteki bir roldür ancak.Bence çözüm, ayakları bu topraklara basan fikirlerimizi geliştirmek ve anlatmak. Ama bunu bir misyoner edsasıyla değil. İçsellitirerek yapmak.Yani ne hayatı idealler uğruna harcamak, ne de idealleri hayata rağmen savunmak.