sızıntı dolu damarlarımdan bir sigara dumanını daha akıttım,her delik kaçmak için bana harita verdi,akıp gidemedim deliklerden,kaçamadım gitti bu karanlıktan,atlayamadım toprağa…oysa öyle yaklaşmıştım ki sana ölüm,bakamamıştım gözlerinin içine.yine gururumu giydim ve gittim…ağzımdan hiç düşmeyen bir zehirle kendimi bir halt zannetmiştim…şimdi senin içinde olmak benim hayalim oldu…bazen mazoşist olduğumu düşünerek,kendime acı çektirmem gerektiğini düşünüyorum ve seni düşlüyorum… ama ben sadece bir korku tanrısıydım,bütün korkaklar bana geliyordu,kaçıyorlardı içime sürekli…. dur demek istedim delikten kaçan kıza,diyemedim..hoş,zaten beni dinleyecek kadar korkmuyordu o!!
yorumlar
Niye bukadar hüzünlü ve depresivsiniz. Sadece bu yazı değil hafifteki bütün yazılar öyle. İnsan mutsuzluğu bile bir dirençle karşılamalı bence. Böyle tam teslimiyetle kendine acıyarak ve acındırarak değil. Ayrıca edebiyat yapmak, süslü cümleler kurmak içerik dolu olduğunda güzel. Anlatacak birşeyi olmayan insan bu kadar kasarak anlaşılamazlık zırhına sığınmamalı. Nedir bu yazının ana fikri. Makale mi yazdın, bir olay mı anlattın, bir durum tesbiti mi yaptın. İçine gurur, acı, sigara dumanı, zehir gibi gözde depresyon sözcüklerinin boca edildidiği yeniyetme yetme zırıltılarından biri o kadar.
bunlara yeniyetme zırvalar demenin büyük bir hata olduğunu düşünüyorum…ayrıca burada ki metaforları anlayamaman senin yeterince basit biri olduğunu gösterir.vee ben sadece mutsuz olduğum zamanlarda yazmayı tercih ederim ki,son zamanlarda benim yaşadıklarımı bilmeden gelişi güzel saçmalamalarını umursamıyorum…ben süslü cümleler kullanmak içinde kasmam,yazdığım şeyin bir konuyu yada bir olayı anlatmasını istemedim,sadece aklımda uçuşan kelimeleri yazdın ama yazdıktan sonra da bana birşey anlattığını farkettim!!!sen anlayamamışsan bu senin sorunundur.ayrıca senin gözünden hayat çok güzel olabilir ama dünayaya baktığımda mutlu olabilecek birşey göremiyorum ben!!ayrıca o etiketleri ben yazmadım,o etiketleri adminler yazmış!!onlar bu yazıdan bunu anlamışlar demek ki!!
İnsanın o anki ruh haline bağlı anlayabilmek.Bende geçmişte çok yara almış bir insan olarak bu yazıyı okurken hüzünlendim.Herkes aynı duygularla okuyamaz tabi.Ama emeğe saygı göstermek gerekiyo.İyi yada kötü…Tebrik ediyorum arkadaşım sen hislerini kaleme dökmüşsün,yüreğine sağlık