Biliyorum bir daha hiçbir zaman kesişmeyecek yollarımız.Ve ben her yeni günde içimde gözyaşları içinde kıvranan cocuğun çığlıklarıyla örteceğim umutlarımı.Ne kokun olacak doyasıya içime çektiğim,ne de gözlerin içinde hapsolduğum.Ne sesin olacak konuşurken huzur bulduğum ne de ellerin avuçlarına umutlarımı koyduğum.Kalbimin sızısı..Hayatına ortak ettiğin yalanlarla yaraladın beni.Yüzümde bıraktığın o acı tebessümü ve ömrüm boyunca taşıyacağım kırılmış bir kalbi bırakıp gittin..Yine hayat ellerimin arasından kayıp gidiyor ve yine en zor sahnede çalıyor kapıyı ayrılık.Günler,haftalar,aylar geçiyor içimdeki yangının acısı hala geçmiyor.Nereye baksam,hangi anımı ansam,ne zaman ağlasam bin parça sensin sebebi.Aylar tükettik ayrılığa.Bir an bile duymasam nefes alamam sandığım sesin kulaklarımda boş bir uğultu şimdi.Umutlarım yokluğunun acısında kayboldu,içimde açmayan çiçekler büyüttün.Kapanmaz yaralar açtın yüreğimde.Tüm yitik duygular omuzumda.Sözcüklerin bile dilsiz kaldığı anlardan biri yine.Kalbim çaresizliğin nadasında.Yanaklarımda kanlı gözyaşları…Yine zamanlardan sensizlik.İçimdeki tarifsiz acının nakaratları beynimde;^^Bazen aşk uzaklara gider.Aşk gider ve hayatta gider onun peşinden.Öylece bakakalırsın ardından^^08.03.2007 Muğla/ortaca