İtiraf ediyorum. Erkek arkadaşımı kıskanıyorum. Ama bu kıskançlık sevgili kıskançlığı değil. Her ikimizide tiyatro oyunları yazıyoruz. daha doğrusu yazmaya çalışıyoruz. zaten böyle tanıştık desem herhalde klişeden kurtulamam. O zaman demediğimi varsayın. Herneyse. ben yıllardır yazıyorum. ama o daha üçüncü denemesinde oyununu sergileme şansını yakaladı. Hem de üç kere sergiledi. hatta yetmezmiş gibi devlet tiyatrolarından teklif aldı. bu da yetmezmiş gibi mayısın 19’una gün verdiler. Ee tüm bunlar yeter mi? Yetmez… Ankara’nın en büyük sahnesini verdiler…Sonuç 1: onunla gurur duyuyorumSonuç 2: Provalar yoğunlaştığı için benimle ilgilenmiyorSonuç 3: Benim provaları izlememi istemiyor (Efendim benden korkuyormuş beğenmem diye…)Sonuç 4: Sahne amiri sevgilime asılıyorSonuç 5: Ben bunalıma girmek üzereyimSoru 1: hatalı mıyım?Soru 2: Bu olanların üzerine yaşadıklarım doğal mı?Soru 3: Kıskanmak ilkel bir duygu mu?Soru 4: Benzeri bir şeyler yaşamışınız ve önerisi olanınız var mı?
