Dudağımı bıraktım koltukaltınaElini her dokunduğunda dokun dudağımaTerlediğinde aksın dudağımdanBir dudağım akmasın koltukaltındanUyurken kaldır kollarını başının üzerineDudaklarım hava ile sevişsinAndıkça dokun, dokundukça anAynaya her baktığımdaDudaklarımın nerede kaldığına bakarcasınaBakarken koltuk altına gör dudaklarımıGözlerim ağlasın da dudaklarım ağlamasınÖpsün, öpsün, öpsün izi iz olana dek öpsün.Durma, eğme başını, yokum diyeSakın içlenme, sil hadi gözyaşını.Her gece gelirim kuytunaSen sarsan da sarmasan da ben sararımSen yorulma…

Yaralarını da sarmak isterdimGücüm yetseydi eğerYüreğindeki tüm acıları sökerYerine “ben” koyardımBenden sana dert olmazKeder de yaşatmazBenim zararım kendimeSeni” üzmek” ne kelime!Rengîn düşmüş yüreğimeDüştüğü yerde düş-üm olmuş.Düşüne düştüğümde yüzüm gülmüşseZahmetin ne kelime!Söyleme sakın yük olurum diyeKulaklarım sağır, yüreğim kör olurKöze döner gecem gündüzümDile düşer hüznümÇare de etmez, teselli de vermezBir gülüşün gözümden uzaksa eğerİşte bu beni mahveder…